اين بيماري فرزندان تقصير پدران است

نتايج يک پژوهش جديد که در مجله نيچر منتشر شده نشان مي‌دهد که رژيم غذايي پدر سبب تاثير روي اسپرم شده و برخي از RNAها را تغيير مي‌دهد. در نتيجه فرزندان پدراني که از رژيم غذايي مناسب پيروي نمي‌کنند دچار اختلالات متابوليسمي از جمله عدم تحمل گلوکز مي‌شوند که پيش‌زمينه‌اي بر ديابت است.محققان مي‌گويند رژيم غذايي مستقيما باعث تغيير محتواي ژنتيکي اسپرم‌ها نمي‌شود. بلکه با تاثير روي اپي‌ژنتيک سبب بروز اين وضعيت مي‌شود.
به زبان ساده برخي اجزاي پروتئيني و شيميايي وجود دارند که به دي‌ان‌اي متصل هستند و در فعال و غيرفعال شدن ژن‌ها تاثيرگذار هستند و تغذيه ما روي اين فاکتورها تاثيرگذار هستند.
اين پژوهش بيش از 3 هزار پدر و فرزند را هم از زاويه اپيدميولوژي بررسي کرده و مشخص شده 30 درصد فرزنداني که پدران آن‌ها اضافه وزن دارند، به اختلالات متابوليسمي مبتلا هستند و هرچه ميزان اضافه وزن پدر بيشتر باشد، وضعيت متابوليسمي فرزند بدتر خواهد بود.پژوهشگران اين مطالعه مي‌گويند اگر قصد بچه‌دار شدن داريد، لازم است طي آن دوران به کيفيت تغذيه و وزن خودتان توجه ويژه‌اي داشته باشيد تا مشکلات فعلي خودتان را به فرزندتان منتقل نکنيد.
نقش منحصر به فرد پدر در سلامت فرزند
البته تغذيه پدر تنها عامل تاثير گذار در سلامت فرزند نيست و نقش پدر در اين زمينه بسيار فراگيرتر از آن است که تا پيش از اين تصور مي‌شد. به گزارش سايت هارت، کمک به فرزندانمان براي داشتن تغذيه سالم، مشارکت در فعاليت‌هاي بدني و ورزش و داشتن رفتار اجتماعي مطلوب يک هدف مهم بهداشت عمومي در سطح جهاني است. تاکنون اما نقش پدران در زمينه بهداشت کودک مغفول مانده و نقش آفريني کمرنگ پدر در زمينه تربيت و مراقبت از کودک مي‌تواند خسارات جبران ناپذيري براي وي در سنين بزرگسالي به بار آورد.
دکتر مايکل يوگمن، متخصص اطفال در دانشکده پزشکي هاروارد در بوستون، در اين باره مي‌گويد: تاثير پدر تربيت و سلامت جسماني و رواني فرزند منحصر به فرد است، نقش مادر را تکميل مي‌کند و زائد نيست.يوگمن که نويسنده اصلي گزارش آکادمي اطفال آمريکا در سال 2016 در مورد نقش پدران بود، مي‌افزايد: اگرچه مادران هنوز بيشتر در مراقبت از کودکان نقش دارند، اما پدران بيش از هر زمان ديگري درگير هستند و تاثير زيادي بر نحوه غذا خوردن، ورزش و بازي فرزندانشان دارند.
نقش مهم پدران در الگوسازي
جيمز از دانشکده پرستاري دانشگاه وندربيلت در نشويل، تنسي، نيز مي‌گويد: پدران از همان ابتدا، به سلامت فرزندان خود به روش‌هاي مهمي شکل مي‌دهند.موچيرا که در حال تحقيق درباره چگونگي انتقال خطرهاي بيماري‌هاي قلبي در نسل‌هاي مختلف است، مي‌گويد: پدرها، به ويژه در روز پدر، بايد بدانند که نقش مهمي در الگوسازي رفتارهاي سالم دارند و مشارکت آن‌ها در بزرگ کردن فرزندان کليدي است.
موچيرا در توضيح اين مساله مي‌افزايد: روشي که کودکان از والدين شيوه رفتار کردن را فرا مي‌گيرند، پيجيده است. اما به طور کلي، بيشتر خطر ابتلا به بيماري‌هاي مزمن، از جمله بيماري‌هاي قلبي و عروقي، ژنتيکي نيست. بخش عمده‌اي از اين خطرها ناشي از عواملي مانند محل رشد کودک و آنچه که مي‌خورد، همراه با تحصيلات و ساير عوامل اجتماعي و اقتصادي است. همه اين‌ها با هم تاثير بيشتري بر بيماري‌هاي قلبي و عروقي نسبت به ژنتيک دارند.يوگمن گفت، مادران آينده قبل از تولد، زماني که بدن‌شان از کودک در حال رشد حمايت مي‌کند، تأثير غالب دارند. اما هر چه پدرها زودتر در اين روند با مادران همراهي کنند، نتيجه بارداري بهتر خواهد شد.
نقش پدر در استقلال و کاهش مشکلات رفتاري فرزند
يوگمن در گزارشي در سال 2021 نوشت، به تحقيقاتي اشاره کرد که درگيري پدر در دوران بارداري را با احتمال بيشتر مراقبت هاي دوران بارداري مرتبط دانسته است.او در اين گزارش نوشت: سبک بازي پدر با نوزادان ممکن است با مادر متفاوت باشد. پدرها ممکن است بازي‌هايي که در آن‌ها ضربه زدن بيشتر غالب باشد و دوچرخه سواري روي پاها انجام دهند و احتمالا نوزادان خود را بيشتر به هوا پرتاب مي کنند. مطالعات نشان مي‌دهد که وقتي کودکان 18 تا 24 ماهه هستند، پدران با آن‌ها بيشتر درگير بازي‌هاي فيزيکي و نسبتا خشن هستند که ممکن است به کودکان کمک کند (در آينده ) مستقل‌تر شوند، روابط عاطفي بهتري ايجاد کنند و مشکلات رفتاري آن‌ها کاهش يابد.
يوگمن مي‌گويد وقتي پدري رفتارهاي سالم مرتبط با تناسب اندام را انجام مي‌دهد، يا حتي پشت ميز شام از تلفن استفاده نمي‌کند، اين الگو مي‌تواند در خانواده فراگير شود. او گفت: بسياري از اين مسائل مربوط به سبک زندگي واقعا براي سلامتي حياتي هستند.
موچيرا نيز در تحقيقات خود به اين موضوع پرداخته که چگونه سبک زندگي والدين مي تواند بر عوامل خطر سلامت قلبي و عروقي، مانند کلسترول، فشار خون، گلوکز خون، سيگار کشيدن و شاخص توده بدني در طول سال‌هاي بعدي زندگي تأثير بگذارد. او مي‌گويد که به دليل تأثيرگذاري مادران در دوران بارداري، آنها در طول سال‌ها تاثير قوي تري نسبت به پدران دارند. اما تحقيقات او همچنين نشان مي‌دهد که هرچه سلامت قلبي وعروقي پدر بهتر باشد، خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و سکته براي فرزندانش کمتر مي‌شود.
اثراتي که تا 50 سال بعد مي‌مانند
به گزارش امانت به نقل از سلامت نيوز،موچيرا مي‌افزايد: ارتباط بين کاري که والدين انجام مي‌دهند و سلامت فرزندشان بلافاصله مشخص نمي‌شود. اما مشکلاتي مانند سفت شدن رگ‌ها مي‌تواند حتي قبل از تولد شروع شود. او در تحقيقات خود نشان داده است که سبک زندگي والدين با سلامت فرزندانشان حتي تا بيش از 50 سال بعد مرتبط است.موچيرا گفت که والدين به دليل نحوه الگوبرداري فرزند از رفتار سالم و ناسالم آن‌ها، اين تاثير طولاني مدت را دارند. اگر پدري کودک را به پياده‌روي ببرد، آن کودک ممکن است ياد بگيرد که از پياده روي لذت ببرد. اگر پدري تغذيه سالم را تشويق کند، کودک نيز ممکن است از آن درس بگيرد. مطالعات نشان داده است که فرزندان پدراني که فعال هستند، بيشتر احتمال دارد که خودشان فعال باشند و از تنبلي دوري کنند.