باخت اخلاق در برخي ورزشگاه‌ها

فحاشي در ورزشگاه‌ها پديده‌اي چندبعدي است که با ترکيبي از راهکارهاي فرهنگي، آموزشي، نظارتي و تنبيهي قابل کاهش است و اگر نهادهاي ورزشي، رسانه‌ها و تماشاگران همکاري کنند، مي‌توان فضايي سالم و پرنشاط در ورزشگاه‌ها ايجاد کرد.
البته فحاشي و بي اخلاقي در ورزشگاه ها موضوع جديدي نيست، تخليه هيجانات منفي، تقليد از الگوهاي نامناسب، رقابت‌هاي افراطي و تعصبات کورکورانه، ضعف مديريت و نظارت و فقدان فرهنگ صحيح تماشاگري از عواملي هستند که شدت توهين ها و فحاشي در ورزشگاه ها را بيشتر کرده اند اما در گذشته به شکل و شدت فعلي نبود و معدودي از تماشاگران يا به اصطلاح تماشاگرنماها، در صورت باخت تيم محبوب خود نسبت به بد و بيراه گفتن به تيم حريف اقدام مي کردند.
امروز اين رفتار تماشاگران يا تماشاگرنماها به ديگر حاضران در ورزشگاه ها، سالن ها و محيط هاي ورزشي نيز تسري يافته است و اين افراد در برخي بازي ها به صورت سازمان يافته و با خط گرفتن از کساني که فقط به فکر منافع و جيبشان هستند شعارها يا به تعبير بهتر فحش ها و توهين هايي سر مي دهند که سلامت فضاهاي ورزشي را خدشه دار مي کند.
فدراسيون ها، باشگاه ها و رسانه ها و البته خود تماشاگران نقش مهم و بسزايي در کنترل و کاهش تنش در ورزشگاه ها و محيط هاي ورزشي دارند و کم کاري هر کدام از اينها يا طرفداري از تيم هاي خاص و تعلل در برخورد با شروع کنندگان اين تنش ها، موجب شدت گرفتن رفتارهاي غيرورزشي در ورزشگاه ها شده و هر روز به ويژه در تقابل تيم هاي خاص با حريفان يا با يکديگر، اين معضل و زشتي ها بيشتر و بيشتر شده و بي توجهي به اين موضوع مي تواند نتايج بدتري به دنبال داشته باشد.
البته برخوردهاي قهري و آيين نامه اي، در مرحله و اولويت بعدي جلوگيري از اين بدرفتاري ها در ورزشگاه ها قرار دارد و فدراسيون ها، باشگاه ها و رسانه ها، بايد با انجام کارهاي فرهنگي تاثير گذار و نه تکليفي، با اين پديده بد در ورزشگاه ها مقابله کنند که متاسفانه تاکنون اين چنين نبوده و فدراسيون با آراي انضباطي بي اثر و گذرا، باشگاه ها با نوشتن بيانيه و شکايت و رسانه ها نيز با طرفداري يا بي طرفي، با اين معضل برخورد کرده اند که هيچ کدام نتيجه اي نداشته و جو ورزشگاه ها و محيط هاي ورزشي را به وضعيت فعلي سوق داده اند.
رقابت تيم ها براي برتري و رسيدن به قهرماني و همين طور جذب بازيکن، امري طبيعي و کاملا ورزشي است اما در مسير نيل به اين هدف، انجام هر کاري جايز نبوده و رعايت اخلاق و روحيه جوانمردي ضروري است متاسفانه با توجه به نتيجه گرا شدن تيم ها و تلاش مديران عامل باشگاه ها براي بجا گذاشتن کارنامه‌اي موفق از خود، اخلاق و جوانمردي در برخي باشگاه ها رنگ باخته و مديران عامل و مسئولان باشگاه ها، براي رسيدن به موفقيت، رفتارهاي بد تماشاگران منتسب به باشگاه شان را توجيه مي کنند و همين موضوع موجب بدتر شدن جو ورزشگاه ها در کشور شده است.
برخورد سليقه اي با تيم ها و تماشاگران متخلف از سوي فدراسيون نيز به بدتر شدن جو محيط هاي ورزشي منجر شده و حتي تنبيه تماشاگران نيز چاره ساز نبوده و تماشاگران متخلف که متاسفانه تعدادشان در ورزشگاه هاي کشور کم هم نيست به رفتارهاي بد خود ادامه مي دهند و در هر بازي نسخه اي جديد از فحاشي ها و توهين ها را رونمايي مي کنند.
روزگاري توهين به باشگاه نوع مرسوم فحاشي در ورزشگاه ها بود که تا حدودي قابل تحمل بود و به نوعي کُري خواني بين هواداران تيم ها به شمار مي رفت اما امروزه اين فحاشي ها و توهين ها شکل و رنگ ديگري به خود گرفته و از بازيکن و مربي تا داور و قوميت ها را دربرمي گيرد و جو ورزشگاه ها به هيچ عنوان قابل تحمل نيست و به محيط هايي تبديل شده اند که نصب تابلوهاي ورود ممنوع براي سنين پايين تر را الزامي مي کند.
احترام به بازيکنان و داوران، خودداري از توهين، فحاشي يا تحقير بازيکنان، مربيان و داوران، پرهيز از خشونت و آشوب و پرتاب اشيا، اجتناب از سردادان شعارهاي تفرقه‌انگيز يا نژادپرستانه، رعايت نظم و قوانين ورزشگاه و رعايت نظم و انضباط اجتماعي از جمله مقدمات حضور در ورزشگاه ها و تماشاي مسابقات ورزشي و لذت بردن از آنهاست که متاسفانه در کشور ما با سهل انگاري هاي که از سوي برخي مراجع صورت مي گيرد اين فاکتورهاي مهم دست کم گرفته مي شوند و موجب ايجاد وضعيت بد فعلي در ورزشگاه ها شده اند که قابل انکار نيستند و نبايد از کنار آنها به راحتي گذر کرد.
شدت فحاشي ها در بازي ها و مسابقاتي که يک طرف مسابقه تيم مدعي قهرماني باشد يا يکي ? تيم خاص در فوتبال و فوتسال و واليبال باشند به مراتب بيشتر مي شود و نظاره گر بودن فدراسيون و کميته هاي انضباطي اين فدراسيون ها با برداشت هاي سليقه اي از قوانين، راه را براي فراگيرتر شدن فحاشي ها بازتر مي کند به طوري که در حال حاضر هيچ يک از افراد حاضر در ورزشگاه ها و محيط هاي ورزشي از فحش هايي که داده مي شوند بي نصيب نمي مانند و همه چشم ها و گوش ها بر اين بدرفتاري و بداخلاقي ها بسته شده است.
در بازي هاي اخير ليگ برتر فوتبال کشورمان، در کنار فحش و توهين، پرتاب انواع اشيا به داخل زمين و سالن مسابقات رواج يافته و خطر جاني همه بازيکنان و کادر فني حاضر در ورزشگاه و سالن را تهديد مي کند به رغم همه اين مسايل و معضلات، فدراسيون ها به صدور راي هاي تکراري و بي اثر و الزام باشگاه ها به ساماندهي کانون هاي هواداري اکتفا مي کند و حتي در برخي موارد به نفع برخي تيم هاي خاص، سکوت اختيار مي کنند که همه اين عوامل در کنار هم موجب جري تر شدن تماشاگران و شدت دادن به بداخلاقي ها از سوي تماشاگران شده است.
الزام به داشتن کارت هواداري براي حضور در ورزشگاه ها و سالن ها يکي از راه کارهايي است که مي تواند تا حدودي جو بد حاکم بر محيط هاي ورزشي را ملايم تر کند اما اين تنها راه چاره نيست و نهادهاي نظارتي فدراسيون و رسانه ها نيز بايد پاي کار باشند و يکبار براي هميشه به اين معضل نقطه پايان بگذارند و مثل بسياري از کشورها که تماشاگران براي لذت بردن از مسابقه ورزشي دور هم جمع مي شوند در کشور ما نيز اين اتفاق بيافتد.
به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايرنا،ميادين فوتبال، واليبال، فوتسال و همه رشته هاي ورزشي مي توانند محلي براي وحدت و همبستگي و مکاني براي شور و نشاط باشند به شرط اينکه همه به وظايف خود به درستي عمل کنند و اخلاق و جوانمردي را فداي تعصب کورکورانه نکنند.