گروه دين و انديشه:کافيست فقط چند لحظه به ماه محرم و روزهاي عزاداري بر امام حسين عليه السلام بيانديشي. اين فکر ناخودآگاه يک شيعه را به ياد امام زمان خويش مي اندازد که آن حضرت چه نگاهي به اين ماه دارد و انديشه و افکار او در اين باب چگونه است؟ *نگرش امام معصوم به عاشورا در زيارت ناحيه مقدسه پاسخ اين سوال به تفصيل در "زيارت ناحيه مقدسه" از زبان امام عصر عليه السلام آمده است. سند اين زيارت محکم است و علما و بزرگان شيعه آن را به عنوان يک زيارت مأثور و حديثي مشهور قلمداد کرده و آن را در کتب معتبر خويش ذکر کرده اند و معلوم است تا زيارتي از امام معصوم نبوده باشد فقيهاني بزرگ همچون شيخ مفيد، سيد مرتضي، ابن مشهدي و سيد بن طاووس و علامه مجلسي آن را نقل نمي کردند. اين مقاله علاوه بر شناساندن گوشه اي از نوع نگاه امام مهدي عليه السلام به جريان عاشورا، مي تواند پاسخ اجمالي باشد به کساني که درکي از عظمت عزاي امام حسين عليه السلام ندارند؛ بلکه قيام بر حق ايشان و شهيد شدن در راه حق را به دعواي دو عرب با يکديگر و يا شورشي عليه سلطان زمان خود مي شناسند که ثمره اش به هلاکت انداختن عمدي خود و خانواده و يارانش بوده است. اين تفکر گريه بر امام حسين عليه السلام را نيز بي فايده و کاري عبث مي دانند و قائلند شخصي که قرنها پيش کشته شده عزاداري بر آن يک بدعت و کاري عبث است. *جزئيات تکان دهنده صحنه عاشورا از زبان امام غائب در زيارت "ناحيه مقدسه" مي توان شاهد سلامهاي متعدد حضرت مهدي عليه السلام به لحظه لحظه ي صحنه عاشورا بود: " ... سلام بر بدنهاي برهنه شده، سلام بر بر خاک افتادگان در بيابانها، سلام به دور افتادگان از وطن ها، سلام بر دفن شدگان بدون کفن، سلام بر سرهاي جدا شده از بدن، سلام بر کسي که عهد و پيمانش شکسته شد، پرده حرمتش دريده شد، خونش به ظلم ريخته شد، با خون زخمهايش شستشو داده شد، سلام بر کسي که شاهرگش بريده شد، سلام بر محاسن به خون خضاب شده، بر گونه خاک آلوده و...."به خوبي روشن است اين نوع نگاه که جريان عاشورا را با جزئيات کامل به تصوير مي کشد حکايت از عظمت اين مصيبت نزد فرد دارد و اندوهي که تا عمق جان او نفوذ کرده است. چنان که در فرازي از اين زيارت ايشان خطاب به امام حسين عليه السلام مي فرمايد: "... اگر در کربلا مي بودم در برابر تيزي شمشيرها از تو محافظت مي کردم و با جان و تن و مال تو را عليه ستمکاران ياري مي دادم و فرزندان را فداي تو مي کردم." و در ادامه مي فرمايد: "تاخير در زمان و مقدرات الهي موجب شد نتوانم با کساني که با تو خصومت کردند بجنگم اما صبح و شام بر تو مويه مي کنم و به جاي اشک براي تو خون گريه مي کنم از روي حسرت و تاسف و افسوس بر مصيبت هائي که بر تو وارد شد تا جائي که از فرط اندوه مصيبت، غم و غصه و شدت حزن جان سپارم... ." در فراز پيش روي مي توان دريافت که دليل امام مهدي عليه السلام بر اين سوز و گداز و تصويرگري لحظه به لحظه وي از روز عاشورا اين بوده که امام حسين عليه السلام با تمام توان و بلکه بيشتر از آن، در راه اخذ رضاي الهي و خدمت به خلق چنين به خاک و خون کشيده شده و به همين سبب است که او را معشوق انسانهاي پاک ضمير کرده است. امام مهدي عليه السلام مي فرمايد: "... شهادت مي دهم که تو نماز برپا داشتي و زکات دادي، امر به معروف کردي، از منکر و عداوت نهي نمودي، اطاعت خدا کردي و نافرماني ننمودي، به خدا و ريسمان او چنگ زدي تا وي را راضي نمودي، از وي در خوف و خشيت بوده نظاره گر او بودي و او را اجابت نمودي، ..." *پاسخ ناحيه مقدسه به شبهه قيام حسيني براي سلطنت دنيوي يکي از ادعاهاي وهابيون و امثال آنها قيام حضرت به علت دنيا دوستي و تصاحب جايگاه سلطنت بوده ولي در کلام حضرت مهدي عليه السلام بي رغبتي امام حسين عليه السلام به دنيا کاملا مشهود است و کار به جائي مي رسد که ظلم و تعدي حاکم زمان بر مردم و بر اسلام، وظيفه جهاد عليه طاغوت را بر دوش امام مي گذارد. لذا حضرت مهدي عليه السلام خطاب به امام حسين عليه السلام مي فرمايد: "... آرزوهايت از (تعلق به دنيا) بازداشته شده، و همت و کوشش تو از زيور دنيا روگردانده بود، ديدگانت از بهجت و سرور دنيا بربسته، و اشتياق و مِيلَت به آخرت شهره آفاق است، تا آنکه جور و ستم دستِ تعدّى دراز نمود، و ظلم و سرکشى نقاب از چهره برکشيد، و ضلالت و گمراهى پيروان خويش را فرا خواند، با آن که تو در حَرَمِ جدّت متوطّن بودى، و از ستمکاران فاصله گرفته بودى، و ملازمِ منزل و محرابِ عبادت بوده، و از لذّتها و شهوات دنيوى کناره گير بودى، و بر حسب طاقت و تَوانَت منکَر را با قلب و زبانت انکار مى نمودى، پس از آن علم و دانشت اقتضاى انکارِ آشکار نمود، و بر تو لازم گشت با بدکاران روياروى و جهاد کنى، پس تو نيز با آنان به جهاد برخاستى ... آنها پروردگارت و جدّت را به خشم آوردند، و با تو ستيز آغازيدند، پس تو به جهت زد و خورد و پيکار استوار شدى، و چنان با ذوالفقار جنگيدى، که گويا علىّ مرتضى هستى، و آن ملعون لشکريانش را فرمان داد، تا تو را از آب و استفاده آن منع نمودند..." *پاسخ ناحيه مقدسه به شبهه بدعت بودن گريه در عزاداري حسيني در اين بخش از زيارت حضرت مهدي عليه السلام پرده از يک راز بر مي دارد و عکس العمل عالم تکوين را در باب اين مصيبت متذکر مي شود: ".... و آنگاه که تو مقهور و مغلوب گشتى، حقّ و حقيقت موردِ خيانت واقع شد، ... پس پيکِ مرگ نزدِ قبرِ جدّت رسول خدا -که رحمتِ خدا بر او و آلِ او باد- ايستاد، و اشک ريزان خبر مرگ تو را به وى داد، و گفت: اى رسولِ خدا! دخترزاده جوانمردت شهيد شد، خاندان و حَريمَت مباح گرديد، پس از تو فرزندانت به اسيرى رفتند، پس (از شنيدنِ اين خبر) رسول خدا صلي الله عليه و آله پريشان گرديد، و قلبش مضطرب بگريست، و فرشتگان و انبياء او را تعزيت گفتند، و مادرت زهراء (از مصيبتِ تو) اندوهِناک شد، و دسته هاىِ ملائکه مقرّبين در آمد و شد بودند، پدرت اميرمؤمنان را تعزيت مي گفتند، مجالسِ ماتم و سوگوارى براىِ تو در اعلا عليّين برپا شد، و حورالعين به جهت تو بر سر و صورت زدند، (در عزاىِ تو) آسمان و ساکنانش، بهشتها و نگهبانانش، کوه ها و کوهپايه ها، درياها و ماهيانش، فردوسها و جوانانش، کعبه و مقام ابراهيم، و مشعرالحرام، و حلّ و حَرَم جملگى گريستند." *زيارت ناحيه مقدسه تابلويي زيبا از عاشورا اين مقاله فقط به ذکر برخي از فرازهاي زيارت ناحيه مقدسه پرداخته است. هر کسي که اين زيارت را بخواند تصوير بسيار دقيق و موشکافانه اي از عاشورا را تماشا کرده، به خصوص که بداند امام معصوم به دور از هر خطا و سهو و نسيان آن را تصويرگري کرده است و لذا مطمئن مي شود با متني به دور از هر پيرايه اي روبروست. و همچنين مي تواند برخي شبهات وارده از سوي وهابيها را با کلام امام مهدي عليه السلام که در زيارت ناحيه مقدسه درج شده، مقايسه کند و به حقيقت پي ببرد.
گروه دين و انديشه:کافيست فقط چند لحظه به ماه محرم و روزهاي عزاداري بر امام حسين عليه السلام بيانديشي. اين فکر ناخودآگاه يک شيعه را به ياد امام زمان خويش مي اندازد که آن حضرت چه نگاهي به اين ماه دارد و انديشه و افکار او در اين باب چگونه است؟