عنصر شخصيت در پارلمان

سرويس سياسي:شخصيت و مباحث مرتبط با آن فارغ از اينکه يکي از سرفصل هاي تخصصي در علوم روانشناختي به شمار ميرود امروزه با گسترش پژوهش هاي بين رشته اي و جذابيت آن براي بيشتر کارشناسان و محققان حوزه هاي مختلف علوم يکي از مفروضاتي ست که در اين اواخر در بيشتر حوزه هاي علوم مورد مداقه و بررسي قرار مي گيرد.

سرويس سياسي:شخصيت و مباحث مرتبط با آن فارغ از اينکه يکي از سرفصل هاي تخصصي در علوم روانشناختي به شمار ميرود امروزه با گسترش پژوهش هاي بين رشته اي و جذابيت آن براي بيشتر کارشناسان و محققان حوزه هاي مختلف علوم يکي از مفروضاتي ست که در اين اواخر در بيشتر حوزه هاي علوم مورد مداقه و بررسي قرار مي گيرد.
در اين مقال نيز نگارنده با اين سوال به بسط موضوع شخصيت خواهد پرداخت که آيا پارلمان (مجلس شوراي اسلامي) داراي هويت هست؟ اگر داراي هويت هست آيا لازم هست که از شخصيت برخوردار باشد يا هيچ ضرورتي بر وجود اين عنصر نيست؟ با در نظر گرفتن اين فرض بر مبناي نظريه رئاليسم انتقادي ميتوان به سوال مطروحه پاسخ گفت که بطور حتم پارلمان داراي شخصيتي مستقل هست که متشکل از واحدهاي جزئي تشکيل دهنده آن يعني در واقع هر يک از نمايندگان واحدهاي شهري و محلي مي باشد که به جهت بر خورداري از ماهيت انساني بالطبع داري هويت مستقل و الزاما بايد داراي شخصيت باشند و اجتماع نمايندگان در محل فيزيکي پارلمان در قالب واحد کيفي يگانه الزاما براي اينکه از اعتبار و شان لازم در جهت تاثير گذاري بر مديريت حاکميت کلان جامعه برخوردار باشد بايستي از عنصر شخصيت بهره مند گردد. با قبول مفروض شخصيت در پارلمان گام بعدي که بسي از مفروض ابتدايي سخت تر هم مي باشد راهکار لازم براي نيل به يک پارلمان شخصيت محور مي باشد که در بستر جوامع توسعه نيافته و يا حتي در حال توسعه غير صنعتي که بستر مورد بررسي مقال حاضر نيز مي باشد با دشواريهاي زيادي همراه است که نهايتا با نگاهي به تجربيات دوره هاي گذشته آنچنان به سرانجام آرماني توصيفي دست نيافته است و با اين شرايط در پستوي خود عوارض گسترده اي نيز بجا گذاشته است. اين عوارض از اينجا ناشي مي شود که پارلمان در واقع عصاره و معدل نخبگي و بالاتر از آن نماد فرهيختگي يک جامعه به شمار ميرود به جهت اينکه در همان محل پارلمان هست که مباحث عالي و کلان مملکتي به شور گذاشته شده و قوانين و قواعد لازم براي مديريت کشور مورد مصوب قرار گرفته و تدوين مي گردد. چنانچه اين عصاره جامعه از معدل فرهيختگي و نخبگي لازم برخوردار نباشد علاوه بر تبعات تخصصي مديريتي که بر ساختار کشور بجا خواهد گذاشت مهمتر از آن ضربه مهلکي بر حيثيت فرهنگي و اخلاقي جامعه وارد خواهد ساخت و مسبب بي اعتمادي جامعه به واحد پارلمان در جايگاه مغز متفکر جامعه را فراهم خواهد ساخت و در ادامه اين روند ياس انگيز به جهت بي اعتمادي پيکره جامعه به پارلمان، نخبگان اصالتمند جامعه از اراده و انگيزه لازم براي حضور در پارلمان برخوردار نخواهند بود. البته از فرآيند بسيار دشوار و آلوده رقابت انتخاباتي صرفنظر مي نماييم که بطور مسلم از عدم وجود شرايط مناسب براي حضور نخبگان اصيل جامعه و در مقابل حضور کثير افراد اپورتونيست ناشي مي شود که با کنار هم نهادن فاکتورهاي معادله به سادگي مساله براي همگان روشن مي شود يعني زمانيکه با شرايط تبييني فوق فضا براي حضور افراد اپورتونيست و يا در بهترين حالت نخبگان لايه مياني جامعه فراهم شود روش و محتواي پارلمان هر دو از مسير راستين خود دور خواهند گشت. در مقوله روش به جهت عدم نهادينگي روش فراگير رقابت انتخاباتي که از فرم ارتدوکس برخوردار بوده باشد فضاي رقابت شاهد يک روش ديويژيون و يا پيچيده خواهد بود که از هيج ابزار لمپنيسم نيز دريغ نخواهد کرد که بطور مصداقي حضور کاندايداهاي انتخاباتي در مجالس ترحيم يکي از ابزارهاي فوق لمپنيسم مي باشد که بطور فراگير و تثبيت شده هم اکنون در جامعه از طرف بيشتر کانديداها رايج است و در صورت تحقق اين اوصاف و شکل گيري يک پارلمان مبتني بر روش ديويژيون که متکي به ابزار محلي و بومي و عاري از ابزار سيستماتيک و تعريف شده باشد مسلما محتواي پارلمان مورد انتظار متشکل از نخبگان مياني جامعه خواهد بود که همراه خود عده کثيري از افراد اپوزتونيست را نيز با خود همراه خواهد ساخت و با شکل گيري شرايط فوق پارلمان در قواره يک واحد مستقل از وجود عنصر هويت بخش خواهد لنگيد و به همان ميزان هم از تاثير بخشي آن در مديريت مسائل کلان جامعه کاسته خواهد شد.بنابراين؛ زمانيکه يک پارلمان از عنصر هويت بخش شخصيت تهي بوده باشد از رسالت راستين خود دور گشته و بجاي اينکه در راس امور سياستگذاري کشوري بوده باشد به ذيل امور تنزل خواهد نمود و در صورت بروز و وقوع چنين شرايطي به لحاظ شکلي پارلمان ساختار خود را حفظ خواهد نمود ولي به لحاظ ماهيت از توانمندي لازم برخوردار نخواهد بود و اين عدم توانمندي در ماهيت پارلمان را روز به روز از رسالت راستين خود دور ساخته و در نهايت به وال استريت بدل خواهد نمود، که براي هر يک از واحدهاي متشکله آن هدفي جز بنگاه اقتصادي شخصي چيزي بدنبال نخواهد داشت.

منبع :