جاذبه های گردشگری

گروه سيري در استان ها:ميان دو آب يکي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است که در ناحيه ي جنوب استان واقع شده است. اساس اقتصاد اين منطقه را كشاورزي و باغ داري تشکيل مي دهد. دام و فرآورده هاي دامي جزو محصولات صادراتي اين شهرستان محسوب مي شوند. شهرستان مهاباد داراي جاذبه هاي طبيعي و تاريخي متعددي است. رودخانه مهاباد و رودخانه زرينه رود علاوه بر مزاياي اقتصادي از جمله جاذبه هاي طبيعي منطقه نيز به شمار مي آيند. چشمه هاي آب معدني و غارهاي معروف از جمله غاربورينگ بزرگ، بناهاي تاريخي مانند مسجد جامع مهاباد، مقبره و دخمه هاي قديمي چون دخمه مادي فقرگاه، پل، مدرسه و حمام هاي قديمي از مهم ترين ترين جاذبه هاي طبيعي و تاريخي منطقه هستند.

گروه سيري در استان ها:ميان دو آب يکي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است که در ناحيه ي جنوب استان واقع شده است. اساس اقتصاد اين منطقه را كشاورزي و باغ داري تشکيل مي دهد. دام و فرآورده هاي دامي جزو محصولات صادراتي اين شهرستان محسوب مي شوند. شهرستان مهاباد داراي جاذبه هاي طبيعي و تاريخي متعددي است. رودخانه مهاباد و رودخانه زرينه رود علاوه بر مزاياي اقتصادي از جمله جاذبه هاي طبيعي منطقه نيز به شمار مي آيند. چشمه هاي آب معدني و غارهاي معروف از جمله غاربورينگ بزرگ، بناهاي تاريخي مانند مسجد جامع مهاباد، مقبره و دخمه هاي قديمي چون دخمه مادي فقرگاه، پل، مدرسه و حمام هاي قديمي از مهم ترين ترين جاذبه هاي طبيعي و تاريخي منطقه هستند.
جاذبه هاي طبيعي بهشت ايران (جواهرده مياندوآب)واقع درميان چوق قورآبادوپارک ساحلي مياندوآب درچندين بخش است.که مهمترين بخشهاي آن درکناررودخانه زرينه رودميباشد.
شهرستان ميان دوآب را رودهاي زرينه رود، سيمينه رود و چشمه زندان سليمان تشکيل مي دهند. بناهاي تاريخي و قديمي از جمله آتشكده آذرگشسب و قلعه بخدک (بختک) به همراه بقعه ها، پل ها و ساير بناهاي تاريخي از جمله مکان هاي ديدني منطقه به شمار مي روند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي:ميان دوآب از سه كلمه ( ميان – دو – آب ) تشكيل شده است و اين به دليل قرار گرفتن در ميان دو رودخانه زرينه رود و سيمينه رود است. در اين منطقه اقوام مختلفي مانند: مادها، اورارتوها، كردها، سلجوقيان، ‌ترک ها و مغول ها زندگي و حكومت كرده اند.وجود آثار باستاني چند در روستاهاي داش تپه، گوي تپه، و ليلان در نزديكي شهر و آثار ارزنده تاريخي در منطقه تكاب و نوشتار فراوان مورخين در اين باره خبر از منطقه اي مي دهد با گذشته تاريخي بسيار دور و با آثار غني از ادوار مختلف كه همين اين نشانه ها مربوط به قدمت و گذشته پر افتخار اين محل است.سنگ نبشته هاي مكشوفه سابقه تاريخي آن را به هزاره هاي قبل از ميلاد پيوند داده اين اطمينان را به دست مي دهند كه شهر مياندواب و حومه آن در دنياي قديم يكي از مناطق پر رونق آذربايجان امروزي و جايگاه و پايگاه اقوام بسيار قديمي بوده است. اولين سند معتبري كه در اطراف ميان دوآب به دست آمده، سنگ نبشته اي است به زبان اورارتويي كه در روستاي داش تپه در 21 كيلومتري شمال باختري شهر ميان دوآب به دست آمده است. دو قطعه بزرگ اين كتيبه را ( W.Faber ) از آن محل به موزه بريتانيا انتقال داد.قوم اورارتو از اقوام بومي كوهستاني قفقاز بودند كه در قرن نهم ق. م در آسياي صغير و قفقاز حكومت مقتدري تشكيل دادند، و سلطه خود را تا باختر و شمال ايران بسط دادند. كوه آرارات ماخوذ از اين قوم است كه در زبان تركي آغري داغ، و برخي منابع آن را كوه نوح، و اعراب جودي و ارمنيان آن را ماسيس خوانده اند.قلمرو مردم اورارتو از شمال و جنوب سرزمين هاي بين گوگچه و اروميه بود و درياچه وان در تركيه امروزي ميان كشور اورارتور قرار داشت.جزيي از منطقه بزرگ ماننا محسوب مي شد.

منبع :