گروه تاريخي: سلماني در اروميه؛ در دوره_ي قاجار و اندکي پس از آن، سلماني‌ها به دو گروه تقسيم مي‌شدند؛ افرادي که جايگاه ثابتي داشتند و دسته‌اي که بنا به دلايل در هر جايي به اين شغل مي‌پرداختند. *سلماني دوره گرد سلماني دوره گرد آن هايي بودند که با کيف دستي و راه افتادن به دور کوچه بازار کسب معاش مي کردند. بعضي از آن ها مشتري ها و محل ها و پاتوق هاي مخصوصي داشتند و بعضي با نيت پناه بر خدا صبح از خانه بيرون آمده طرفي را در پيش گرفته تا کجا و در چه نقطه و از طرف چه اشخاصي روزي خود را به دست آورند، چنانچه جعفر شهري مي نويسد: پاتوق دارهايشان سابقه دارهايي بودند که کنار ديوار و پشت مسجد و تکيه و کاروانسرا و ميدان و يا سربينه ي حمام و کنج قهوه خانه اي را مرکز خود ساخته و کم سابقه هايشان آن ها که قادر به يافتن چنان اماکن نگرديده، جا گرفته هاي پيش از او مانع ورودشان شده دور کوچه خيابان ها راه مي افتادند.قيمت يا اجرت اصلاح اين ها يک پنجم و چهارم تا يک دوم اجرت سلماني هاي دکان دار بود، در يک پنجمي ها و يک چهارمي هايشان آن ها که سر گر و کورها و زخم و زيل ها و دهاتي ها و چاروادارها و ساربان ها و عمله اکره ها و مانند آن مي تراشيدند و يک دومي هايشان آن ها که جا و مکاني داشته در قهوه خانه ها و سربينه هاي حمام کار مي کردند.اين سلماني ها بدترين سر و وضع و صورت ظاهر را داشتند، غالباً در ريش هاي انبوه و سرهاي اصلاح نکرده و کلاه و شلوار و قباهاي پاره و کفش هاي از هم در رفته و چهره اي غم آلود که درمانده ترين افراد را تشکيل مي دادند، چه کارشان جوان پسند و صورت پسند بود و اين ها از سر و ريخت و جواني افتاده، از دکان ها رانده شده، يا دکاکين خود را از دست داده به دوره گردي افتاده بودند که ناچار بايد با بدترين وضع ممکن به سر ببرند. *ابزار و لوازم سلماني دوره گرد جعفر شهري در باب ابزار و وسايل آنان بيان مي دارد: ابزار و لوازمشان متشکل بود از کيف دستي کهنه اي که دست دوم و سوم از سمساري ها و دست فروش ها به دست آورده بودند. کيفي از نوع کيف هاي دکترها که از بالا درش باز شده با دسته اي حمل مي شد و داخلش يکي دو لُنگِ قرمزِ حمامي و يکي دو تکه لنگ کهنه و يکي دو تيغ فرسوده و يکي دو ماشين موزَني و يک قيچي و يک شانه و مقداري پنبه و تکه سنگي براي تيز کردن تيغ و همراهشان قمقمه ي آبي که به کمرشان آويخته بود و به جلوشان چرم باريک بلندي که با قمقمه سر و ريش مشتريان را مرطوب نموده نرم بکنند و با چرم پليسه ي تيغشان را بگيرند و آئينه اي که به جلو کيفشان آويخته بود و حوله ي مندرسي که به شانه شان انداخته بود.اصلاح آرايشگران دوره قاجار بنا به نقل نويسنده کتاب تاريخ تهران عبارت از کوتاه کردن موي سر و ريش بود بدون رعايت هيچ يک از آداب و سنن سلماني هاي دکان دار و تراشيدنشان اينکه با دست موضوع تراشيدن را ماليده با قمقمه ي آب خيسانده شروع به تراشيدن بکنند بي آنکه فرچه و صابون به کار ببرند مخصوصاً سر، که در اصل نبايد با صابون خيس بشود و تراشيدنشان آن که به هر صورت مو را زدوده صاف بکنند، بي توجه به درد آمدن و نيامدن و بريده شدن و بريده نشدن و اينکه با هر زخمه ي تيغ پنبه اي به آن چسبانده مانع جريان خون بشوند.اما بايد دانست که ايرادي به کارشان نمي شد گرفت، چرا که اسمشان سلماني دوره گرد بود و يک چندم اجرت سلماني هاي دکان دار را مي گرفتند و هيچ گراني بي حکمت و هيچ ارزاني بي علت نمي توانست باشد و چه بسا که با زخم و زيل کردنِ سر و ريش مشتري منت هم به سر او مي گذاشتند که چون مشتري ناراحت شده از بريده شدنِ پيوسته ي سرش ايراد مي گرفت مي گفت ضررش را من مي کنم که به قدر اجرتت پنبه به سرت مصرف مي کنم تو ناراحت مي شوي!صورتِ اصلاح ها عبارت بود از تراشيدن سر به انواع و گذاشتن ريش و تراشيدن زير و روي آن مانند حلق و گونه ها و اصلاح جوان ها که صورتشان تراشيده سرشان به شکل هاي مختلف، مانند تراشيده شدن جلو سر يا سر از جلو تا پس گردن و مغز سر و تراشيدن تمام سر و گذاشتن مقداري از موي آن در وسط سر که بلند آن را »کاکل« مي گفتند!
سلماني در اروميه؛ در دوره_ي قاجار و اندکي پس از آن، سلماني‌ها به دو گروه تقسيم مي‌شدند؛ افرادي که جايگاه ثابتي داشتند و دسته‌اي که بنا به دلايل در هر جايي به اين شغل مي‌پرداختند.