گروه اجتماعي: پديده تلخ خود آزاري و تيغ کشيدن روي بدن به موضوعي عادي در بين دختران دانش آموز به دليل عدم درک شرايط آنها و فهميده نشدن توسط پيرامون مبدل شده است. پرورش در کنار آموزش امري است که نتوانسته جايگاه خود را در سازمان »آموزش و پرورش« بيابيد و در تربيت همه‌جانبه‌ي دانش_آموزان موثر گردد. از طرفي عدم پرداخت به اين مسئله در طول ساليان متمادي ضرورت وجود آن در مدارس را با چالش مواجه ساخته و به دليل عدم تطابق با هنجارهاي نوين اجتماعي همسو با تغيير ذائقه ي نوجوانان و جوانان نتوانسته نقشي در تعالي يک فرد داشته باشد. اين امر نه تنها در مدارس بلکه در رتبه بالاتر در دانشگاه‌ها نيز اعمال نگرديده و متاسفانه در پايان دوره تحصيلات فردي مملو از معلومات علمي با کمترين آموزش نسبت به مقابله با هيجان ها و تعاملات اجتماعي تحويل جامعه داده مي‌شود. *نوجواني، دختران و آسيب هاي بي صدا نوجواني يکي از حساس‌ترين دوران سني به جهت تشکيل هويت يک فرد و قرار گرفتن در اوج جهت آموزش عنوان کرد. سالهاي بين 12 تا 18 سال که به طور معمول در مدارس راهنمايي و دبيرستان‌ها سپري‌مي شود. سالهايي که عموما در سيستم آموزشي ما با حفظ کردن مفاهيم علمي و درسي و استرس امتحانات سپري مي شود. دختران در برابر مسائل اجتماعي با توجه به روحيه ذاتيشان بسيار آسيب پذيرتر هستند. آسيب هايي که ممکن است بر اثر فشارهاي روحي ناشي از اجتماع و فضاي پيرامون آنها تاثيرات وحشتناکي بر آنها بگذارد و اطرافيان حتي متوجه آن هم نشوند. *خون بازي و لطافت دخترانه در تازه ترين هنجارشکني دانش آموزان که به يُمن وجودشبکه هاي مجازي خيلي زود رسانه اي گرديد، خبر از بازي وحشتناکي در دبيرستان هاي دخترانه مي داد. بازي به نام "خون بازي" که حاکي از خشونت و ضعف مسائل تربيتي و پرورشي در نظام آموزشي کشور است. تصاوير مربوط به اين پديده در دبيرستان هاي دخترانه براي اولين بار از رسانه هاي داخلي منتشر شد اما واقعيت خون بازي در شبکه هاي اجتماعي و فضاي مجازي از مدت ها قبل به صورت عکس و فيلم منتشر شده بود. با توجه به تحقيقات صورت گرفته، اين فرآيند در سن 14 الي 16 سالگي انجام مي‌پذيرد و در بعضي از مدارس به سن 18 سال نيز رسيده است؛ اقدامي که فرد بعد از کشيدن خط‌هاي خون‌آلود در دست، مچ، پا ران و سر هيجان هاي دروني خود را تخليه مي_نمايد. در واقع دختر نوجوان با انداختن تيغ بر روي دست و ديدن خون لذت مي برد! افرادي که مرتکب اين عمل مي‌شوند، در زمان مراجعه به پزشک و روانشناس، اصلي‌ترين علت ارتکاب را عدم توجه خواندن و براي جلب‌توجه اطرافيان دست‌به‌کاري مي‌زنند که ممکن است بازگشتي در آن وجود نداشته باشد. *آموزش هاي بدون پرورش! با توجه به کم کاري‌ها و شانه خالي کردن بعضي از مسئولان آموزشي در کشور، در چند سال گذشته اين کار به يک عمل معمول تبديل‌شده و در بيشتر مدارس و دانشگاه‌ها فردي که اين کار ناشايست را انجام ندهد، مورد تمسخر ديگران قرار مي‌گيرد که اين کار نيز يک کار ناشايست ديگر است. مريم چوب‌دار، اظهار داشت: کودکاني که در سالهاي ابتدائي زندگي با مشکل‌هايي اعم از طلاق والدين، تنبيه‌هاي غيرمجاز و...رو دررو مي‌شوند، بيشتر دچار اين بيماري شده و بيشتر در سنين 16 الي 18 خود را نشان مي‌دهد. وي افزود: کمبود رابطه عاطفي در فرزندان و بيشتر در قشر دختران، يکي از عواملي است که وي را از تنهايي ترسانده و هميشه دوست دارد به کسي يا فردي وابسته باشد. *فشارهاي روحي، تنهايي و اختلال هاي شخصيتي وي اضافه کرد: فشارهاي روحي در اين سنين باعث مي‌شود تا آنها در مقاطع بالاتر با اختلال ذهني و شخصيتي برخوردار شوند که در علم روان‌پزشکي يکي از مهم‌ترين و خطرناک‌ترين عامل خودزني، اختلال ذهني و شخصيتي است. مشاور دانش آموزان در مدارس با اشاره به حالت دست داده به فرد بيمار در هنگام ناراحتي تصريح کرد: از مهم‌ترين حالات فرد بيمار در هنگام بروز عواملي همچون خودزني، کم شدن اعتمادبه‌نفس در فرد بوده و مانع از رشد طبيعي جسمي و ذهني فرد مي‌گردد،بسياري از روان‌پزشک ها شاهد خودزني فرد تا به اندازه‌اي بودند که به دليل اعتمادبه‌نفس کم، تا مرز خودکشي نيز پيش رفتند. اين کارشناس با تأکيد بر توجه والدين و مدارس به دانش‌آموز در هنگام ارتکاب خودزني، توضيح داد: مهم‌ترين افرادي که با يک نوجوان در ارتباط‌اند، والدين و دبيران آنها در مدارس هستند و توجه آنها به هريک از دانش آموزان امري لازم است. وي ادامه داد: بايد والدين، دبيران و مشاوران مدارس را به نحوه مقابله با اين بيماري آگاهي‌بخشيم؛ چراکه اگر فردي از دانش آموزان در هنگام خودزني يا بعد از آن موردتوجه و اطرافيان قرار گيرد، امتياز مثبت تلقي شده و ساير دانش آموزان را به اين کار سوق مي‌دهد. وي تاکيد کرد: توجه ابتدائي و قبل از ارتکاب خودزني مي‌تواند فرد بيمار را از مواجه با اين خطر دور ساخته و رابطه خوبي با والدين و دبيران خود برقرار مي‌کند. اين مشاور خانواده با اشاره به التزام براي جلوگيري از خودزني و خودکشي در دانش آموزان، خاطرنشان کرد: اعتماد به دانش آموزان و ايجاد رابطه عاطفي در دوران نياز آنها، مي‌توانند دانش آموزان را از اين منجلاب رهايي ساخته و آنان زندگي سالمي داشته باشند. وي در پايان با اشاره به نقش والدين در وقوع اين‌گونه حادثه‌ها، اذعان داشت: خانواده‌ها با اعتماد و نگاه مثبت به آنها مي‌توانند فرزندان خود را از اين مهلکه نجات داده و آنان را به زندگي امني سوق دهند. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از آناج، گفتني است شيوع اين مسئله در مدارس پايتخت آغاز گرديده اما براساس اخبار در برخي از شهرستانها نيز خون بازي دخترانه مشاهده شده است. در بخش دوم اين گزارش به بررسي وجود اين ناهنجاري اجتماعي در مدارس استان خواهيم پرداخت.
پديده تلخ خود آزاري و تيغ کشيدن روي بدن به موضوعي عادي در بين دختران دانش آموز به دليل عدم درک شرايط آنها و فهميده نشدن توسط پيرامون مبدل شده است.