از خاک تا افلاک//

اکنون 30 سال از حادثه بمباران مدارس زينبيه و ثارالله شهرستان ميانه توسط رژيم بعثي عراق در 12 بهمن ماه سال 1365 مي‌گذرد اما اين همه تکاپو ميراث دار استقامت آناني است که در آن سال‌هاي حماسه و آتش ايستادند و خون خود را نثار سرافرازي ايران اسلامي کردند.

گروه فرهنگي: اکنون 30 سال از حادثه بمباران مدارس زينبيه و ثارالله شهرستان ميانه توسط رژيم بعثي عراق در 12 بهمن ماه سال 1365 مي‌گذرد اما اين همه تکاپو ميراث دار استقامت آناني است که در آن سال‌هاي حماسه و آتش ايستادند و خون خود را نثار سرافرازي ايران اسلامي کردند.
سال 1365، شش سال از جنگ تحميلي گذشته بود و بعد از عمليات موفقيت‌آميز »کربلاي 5« راديو اسرائيل و راديو عراق خبر از حمله قريب‌الوقوع هواپيماهاي ميراژ و سوخو و ميگ به شهرهاي ايران مي‌دادند و تبليغات گسترده رسانه‌ها براي ارعاب مردم و تخليه شهرها و تضعيف روحيه مقاومت در پشت جبهه آغاز شده بود، در اين ميان يکي از شهرهايي که مورد تهديد واقع شد، شهر ميانه بود.
چند روزي بود که زمزمه حمله هوايي دشمن به شهر، دهان به دهان مي‌چرخيد؛ ساعت 5 بعد از ظهر شنبه 11 بهمن 1365 مردم ميانه سرگرم کارهاي روزمره خودشان بودند، نزديک يک ماه است که عمليات »کربلاي 5« با موفقيت در منطقه شلمچه انجام شده و رزمندگان اسلام تا نزديکي‌هاي پتروشيمي بصره پيشروي کرده‌ بودند؛ مردم شهر از طريق راديو و تلويزيون آخرين اخبار مربوط به جبهه‌ها را پيگيري مي‌کردند.
ناگهان صداي وحشتناک شهر را لرزاند و همه توجه‌ها به سوي منبع صدا جلب ‌شد، در اثر حمله هوايي دشمن به چند نقطه مسکوني شهر 13 تن از اهالي شهر به شهادت رسيدند؛ کودکي دو ساله در آغوش مادر به خواب ناز هميشگي رفت؛ يک دستفروش در خيابان و 5 تن ديگر از اهالي شهر به شهادت رسيدند و 37 تن نيز مجروح شدند. صداي شيون و ناله مردم، شهر را فرا گرفت  آفتاب غروب کرد تا طلوع 12 بهمن ماه، اولين روز دهه فجر و جشن هشتمين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي؛ دانش‌آموزان آماده برگزاري جشن بودند، يکي دو ساعت اول روز عادي سپري شد، کرکره مغازه‌ها بالا رفته و دانش‌آموزان بعد از زنگ تفريح اول، دومين ساعت درسي‌شان را از نيمه گذراندند. ساعت 10:33 را نشان مي‌داد که صداي آژير قرمز در شهر ‌پيچد؛ همه نگاه‌ها به آسمان دوخته ‌شد، مسئولين مدرسه‌ها دانش‌آموزان را به حياط مدرسه و کلاس‌هاي زيرزمين هدايت ‌کردند که ناگاه صداي وحشتناک ديگري شهر را به خود ‌آورد؛ دو بمب به دبيرستان زينبيه و دبستان ثارالله اصابت کرد. دبيرستان زينبيه در اثر بمباران به کلي ويران شده بود؛ قسمتي از طبقه دوم که راکد به آن اصابت کرده است، به طبقه اول ريخت، داخل کلاس‌ها با شعارها و تبريک‌هاي دهه فجر با کاغذهاي رنگي و پرچم‌هاي کاغذي تزيين شده بود، تزيينات دهه فجر که دانش‌آموزان انجام داده‌ بودند، از ميان گرد و خاک با خون دانش‌آموزان خود را نشان مي‌داد. در جاي جاي حياط مدرسه  پيکرهاي دانش‌آموزان پخش است، دانش‌آموزاني که چند ساعتي بود، کانون گرم خانواده را ترک کرده بودند تا ظهر هنگام بر سر سفره ناهار و به آغوش مهربان مادر بازگردند؛ کيف‌هاي پاره پاره‌اي به چشم مي‌خورد که از داخل آنها لقمه‌هاي پيچيده نان و پنير، سيب، کامواهاي نيمه بافته و کتاب‌ها بيرون ريخته است و بعضاً نامه‌هايي از رزمندگان اسلام؛ يکي از دانش‌آموزان در فرصتي کوتاه توانسته بود يک خط وصيت بنويسد: »خواهر مهربانم! ... به مادر و پدر و تمام فاميل سلام برسان و در سنگر مدرسه و حجاب  پاسدار خون شهيدان باش« ... و قطرات خوني که بر روي نامه ريخته و در سکوتي محض، تمامي مظلوميت و معصوميت شهادت 68 نفر را به فرياد نشسته بود.
به جاي جاي مدرسه که نگاه مي‌اندازي  چادرهاي آغشته به خون، ديوارهاي فرو ريخته  کيف‌هاي خون‌آلود دانش‌آموزان، همه و همه مرثيه مي‌سرايند و تو را به ميهماني اشک فرا مي‌خوانند؛ باز پيش مي‌روي به کلاس ويراني مي‌رسي با تخته سياهي برپا ايستاده که جمله‌اي بر آن نقش بسته است: »الوداع، اگر ما نديديد حلالمان کنيد!« حادثه با همه تلخي‌اش اتفاق افتاد.
*نام شهداي زينبيه و ثارالله، سند هويتي براي شهرستان ميانه است
 به گزارش عصرآذربايجان به نقل از تسنيم  محمد رضا حامدي با بيان اينکه نام شهداي زينبيه و ثارالله، سند هويتي براي شهرستان ميانه است  خاطرنشان کرد: ما براي معرفي شهرستان ميانه از نام اين شهداي عزيز بهره مي‌بريم و خودمان را اينطور معرفي مي‌کنيم که ما از شهرستان شهداي زينبيه و ثارالله آمده‌ايم.

منبع :