کودکان بازمانده از زندگي نيازمند استمداد مسئولان

گروه اجتماعي: در روستاهاي دورافتاده آذربايجان غربي، خانواده هايي زندگي مي کنند که به سختي امرار و معاش کرده و کودکان و نوجوانان آنها با کمترين امکانات گذر عمر مي_کنند که ارائه خدمات فرهنگي به اين کودکان نيازمند همت مسئولان است.

به گزارش عصرآذربايجان، از هياهوي شهر که دور مي شود مسيرهاي سخت و پرپيچ و خمي را طي مي‌کند تا شايد بتواند دل کودکاني که حتي رنگ شهر و زندگي شهرنشيني را نديده‌اند شاد کند؛ با اينکه مشکلات زيادي پيش پايش قرار مي‌گيرد ولي شادي و خنده معصوم کودکان روستايي که يادش مي‌افتد سختي‌ها را فراموش و براي رسيدن به روستا و هم صحبتي با کودکان مصمم‌تر مي‌شود.
از خودروهاي فرسوده‌اي مي‌گويد که ديگر ناي حرکت کردن ندارند و ادامه مي‌دهد “چندين بار با وجود بارش سنگين برف و عدم توانايي خودرو براي طي مسير و به خاطر اينکه بچه‌ها چشم به راه نمانند لپ تاپ و تمام کتاب‌هايي که بايد به کودکان امانت دهم را در دست گرفته و مسير صعب العبور روستا را با پاي پياده طي کرده‌ام….
اميد والامهر، يکي از مربيان کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان آذربايجان غربي است که از سال 82 پس از اتمام تحصيلات خود در رشته کشاورزي، کار خود را با کانون پرورش فکري آغاز کرده است.
طبق هماهنگي قبلي براي مصاحبه با وي وارد اتاق کارش در کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان مي شوم، اتاقي پر از قفسه و کتاب، تعدادي از دست سازهاي کودکان نيز در قفسه‌ها به چشم مي‌خورد که با ظرافت خاصي چيده شده‌اند.
وي با شور و شوق خاصي در خصوص کودکان و نوجوانان روستايي که عضو کانون هستند حرف مي‌زند ؛ علاقه خاصي به کار خود دارد و در حين صحبت‌هايش مي‌توان علاقه و عشق به کودکان و نوجوانان را ديد.
والامهر از بدو استخدام خود در کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان مي‌گويد: در بدو استخدام يک خودرو پاژن براي تردد به روستاها در اختيارم گذاشتند که طي روزهاي گذشته به دليل فرسودگي آن را از رده خارج و هم اکنون يک خودرو به صورت اماني در اختيار دارم که براي تردد به روستاها از آن استفاده مي‌کنم.
وي مي‌افزايد: روزي که براي مربي‌گري کانون استخدام شدم شناختم از جامعه روستايي بسيار کم بود، ولي وقتي درگير کار شدم به عينه ديدم که بچه‌هاي روستايي که فاقد هرگونه امکانات هستند صفا و صميميت خاصي دارند که با ديدن خودرو کانون چشم آنها برق مي‌زند و با دمپايي‌هايي که در بسياري از موارد پاره شده به سمت خودرو فرار مي‌کنند و اينکه خودرواي به صورت اختصاص و براي آنها به روستا مي‌ورد احساس هويت مي‌کنند.
اين مربي کتابخانه سيار روستايي خاطرنشان مي‌کند: اگر خودرو در اختيارمان قرار نگيرد، نمي‌توانيم به مناطق دورافتاده و روستايي تردد کنيم و عملا واحد تعطيل مي‌شود و دوست ندارم کودکان و نوجوانان روستايي را چشم به راه بگذارم چرا که وقتي کمي ديرتر از موعد مقرر و وقت هميشگي به پيش بچه‌ها مي‌رسم ، مي‌بينم آنها منتظرم هستند و با ديدن من از فاصله دور، دوان دوان به طرفم مي‌آيند و با ديدن خودرو کانون حس خوبي در آنها ايجاد مي‌شود.
والامهر با بيان اينکه راه بسياري از روستاها در شرايط عادي صعب‌العبور هستند و بايد خودرواي که به اين مناطق مي‌رود دو ديفرانسيل باشد، ادامه مي‌دهد: در صورت بارش برف و يا باران وضعيت تردد به اين مناطق سخت‌تر مي‌شود.
وي از خاطره يک روز برفي و سختي‌هاي کار برايم مي‌گويد: يک روز برفي که قصد عزيمت به يکي از روستاها را داشتم به خاطر وضعيت نامناسب مسير جاده تا روستا، چکمه‌هايي که در خودرو داشتم را پا کرده و وسايلم را با اينکه سنگين بود به دست گرفته و خودم را به هر قيمتي شده بود تا بالاي کوه که محل زندگي چندين دختر و پسر روستايي بود رساندم؛ هر چند کار در چنين شرايطي سختي‌هاي خاص خودش را دارد ولي با ديدن شور و شوق کودکان و نوجوانان، خستگي از تنم در رفته و خودم نيز از کودکان روحيه مضاعفي گرفتم.
اين مربي از نبود خودرو مناسب براي تردد به مناطق خدمتي خود ابراز تاسف کرده و ادامه مي‌دهد: بارها در جاده‌اي که حتي ساعت‌ها يک خودرو ازآن عبور نمي‌کند به دليل خرابي خودرو جا مانده‌ام و اين در حالي است که در بسياري از روستاهايي که در مناطق دور دست قرار دارند تلفن همراه نيز آنتن ندارد تا درخواست کمک کنم.
والامهر از تخريب راه‌هاي روستايي براثر سيل مي‌گويد که چطور مجبور مي‌شوند در چنين موردي از داخل رودخانه خود را به کودکان و نوجوانان رسانده و خدمات به آنها ارائه کنند.
وي با بيان اينکه مربيان کانون تمام اين سختي‌ها را به جان مي‌خريم تا بتوانيم 44 فعاليت در بخش فرهنگي، هنري، ادبي، ديني و … در قالب فيلم، قصه گويي، شعرخواني، امانت کتاب   معرفي شخصيت ها و مشاغل و … را به کودکان و نوجوانان ارائه دهيم، گفت: در کنار تمام اينها  فعاليت هاي پژوهشي نيز به بچه‌هاي روستايي آموزش مي‌دهم به طوري که گياهان بومي محلي و علف‌هاي هرز و مفيد محل زندگي کودکان را به آنها معرفي مي‌کنم. والامهر ادامه مي‌دهد: روزانه بيش از 100 جلد کتاب در اين مناطق امانت مي‌دهيم و اگر دو روز به دليل شرايط جوي و نداشتن خودرو به روستاها تردد نکنم500 تا 600 کودک از کتابخواني محروم مي‌شوند چرا که هفته‌اي دو کتاب به اعضاي زير پوشش به امانت مي‌دهم.
*4 خودرو فرسوده از رده خارج شدند
مديرکل کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان آذربايجان غربي نيز در آخرين نشست خبري خود که بهمن ماه امسال برگزار شد، از فرسودگي خودروها و خلف وعده مسئولان در اين زمينه گله مي‌کرد.
جواد زاهدي با بيان اينکه هر کتابخانه سيار روستايي در 20 روستا حدود 700 کودک و نوجوان را زير پوشش قرار مي‌دهد، افزود: اين کودکان و نوجوانان به صورت رايگان خدمات کانون را دريافت مي‌کنند.
بنا به اظهارات وي، کانون پرورش فکري استان در تلاش براي افزايش تعداد کتابخانه سيار روستايي در شهرهاي مختلف است و در حال حاضر نيز هشت کتابخانه سيار روستايي در شرايط سخت و با خودروهاي نامناسب به کودکان در مناطق دور افتاده استان ارائه خدمت مي‌کنند.
اين مسئول نويد روزهاي خوبي را براي مربيان کتابخانه‌هاي سيار روستايي که طي سال‌هاي متمادي سختي کشيده‌اند، مي‌دهد و مي‌گويد: چهار خودرو از هشت خودرو که در اختيار کتابخانه‌هاي سيار روستايي بود از رده خارج شده‌اند و اخيرا استاندار و سازمان برنامه و بودجه استان قول مساعدت براي تامين خودرو را داده‌اند که اميد مي‌رود اين امر هر چه سريع‌تر محقق شود.
زاهدي با ابراز گله از خلف وعده عده‌اي از مسئولان در تامين خودرو، از مدير عامل عامل منطقه آزاد ماکو مبني بر تامين يک خودرو به منظور ايجاد کتابخانه سيار در اين منطقه، که طي سال‌هاي گذشته محقق نشده ابراز گله مي‌کند.
وي با بيان اينکه لازم است در خريد و واگذاري خودرو، شرايط اقليمي استان مد نظر قرار گيرد، به سنگلاخي و صعب‌العبور بودن منطقه اشاره کرده و مي‌گويد: اميدوارم وسايل نقليه جديد متناسب با اقليم آب و هوايي استان باشد.
از تمام همه اينها که بگذريم به نظر مي‌رسد تهيه چند خودرو مناسب براي کودکاني که رنگ رفاه را نديده و طعم شيرين خدمات نظام و دولت‌ها را نچشيده‌اند کار چندان دشواري نباشد که مسئولان از انجام چنين کاري شانه خالي مي‌کنند.

منبع :