تغيير نگاه جوان هاي امروزي به زندگي مشترک، تحصيلات بيشتر و رفاه بالاتر به خودي خود تغيير نگاه مثبتي است اما وقتي مانع از يک هدف بزرگ به نام ازدواج شود، تبديل به تغييري آسيب زا مي شود که بايد آن را مديريت کرد.

مديريت کردن، به معني حذف يک نگرش يا ايده آل نيست بلکه بايد طوري آن را به کار بست که به اهداف ديگر صدمه نزند.در ادامه به بعضي موانع فرهنگي و اجتماعي ازدواج جوان ها اشاره مي کنيم که شناخت آنها اولين گام برطرف کردنشان است.

1 - مشکلات خانوادگي

مشکلات خانوادگي يکي از موانع مهم ازدواج است؛ مشکلاتي همچون تفاوت سطح فرهنگي خانواده ها، افزايش سطح توقع خانواده ها در انتخاب همسر، کفيل يا سرپرست خانواده بودن پسر، بيماري والدين، آسيب هاي اجتماعي خانواده مثل فوت، طلاق، اختلاف والدين، اعتياد و سوء سابقه. در اين مورد، بايد گفت که مساله به گونه اي نيست که به سادگي از کنار آن بگذريد. مشکلات خانوادگي به طور جدي مي توانند روي زندگي مشترک سايه بيندازند و روابط زوج ها را بحراني کنند.

2 - سخت گيري در انتخاب

معيارها مرتبا به روز مي شوند و ديگر کسي به دنبال شخص مناسب نيست. همه بهترين را مي خواهند. پسراني که به 40سالگي رسيده اند، براي ازدواج دنبال دختراني که سن متناسب با آنها داشته باشد نمي گردند. بلکه هنوز زني بيست و چند ساله را انتخاب مي کنند. پسراني که تحصيلات عاليه ندارند، به دنبال زناني تحصيل کرده، اجتماعي و موفق مي گردند. دختراني که وضع مالي خانواده شان متوسط بود، انتظار دارند خواستگار ثروتمندي از راه برسد و رفاهي را براي آنها فراهم کند که پدرشان بعد از سال ها تلاش و کار نتوانسته برايشان فراهم کند و….اين يعني معيارها جا به جا شده و افراد بدون توجه به تناسب، انتخاب هاي سختگيرانه و رويايي دارند ، انتخاب هايي که شايد به سادگي محقق نشود و سن ازدواج را بالا ببرد. انصراف از ازدواج با عواملي همچون افزايش سطح تحصيلات و… مرتبط است. نتايج بررسي در ايران نشان مي دهد که گرايش به تحصيلات صرفاً 2 تا 3 سال به افزايش ميانگين سن ازدواج منجر مي شود.  

3 - نداشتن خواستگار مناسب

مسئله تحول زندگي هاي کنوني به خصوص در شهرهاي بزرگ، مهاجرت ها، گسستگي هاي قومي و فرهنگي و نبود ارتباط هاي محلي، باعث شده که فرصت هاي شناخت خانوادگي در بين خانواده ها کم شود؛ بنابراين خواستگارهاي مناسب با شرايط خانوادگي دختران کم مي شود. به خصوص که دختران امروزي بيشتر اجتماعي، مستقل و تحصيل کرده هستند و ديگر نمي توانند با چهارچوب هاي سنتي قديمي ازدواج کنند. بنابراين به دنبال پسراني هم کفو خود مي گردند که شايد به سادگي پيدا نشوند .

  4 -  مانع انگاري تحصيلات

انصراف از ازدواج با عواملي همچون افزايش سطح تحصيلات و… مرتبط است. نتايج بررسي در ايران نشان مي دهد که گرايش به تحصيلات صرفاً 2 تا 3 سال به افزايش ميانگين سن ازدواج منجر مي شود. اما تحصيل و ازدواج، هيچ کدام مانع ديگري نيست، بلکه نوع انتخاب مانع است. پس با انتخاب صحيح فردي که تمايل دارد، همسرش تحصيلات بالا کسب کند و درک شرايط موجود در زمان تحصيل -از قبيل بيکاري، شغل پاره وقت، کم بودن اوقات فراغت و …- از جانب همسر و خانواده  او و نهايتاً پايين آوردن توقعات مادي و معنوي طرفين، مي توان در زمان مناسب به ازدواجي پايدار دست يافت.

به گزارش عصرآذربايجان به نقل از راه دانا، همچنين در دختران با تحصيلات بالا احتمال ازدواج با پسران هم رديف از لحاظ تحصيلي پايين مي آيد و در صورت رعايت نکردن تناسب تحصيلي در انتخاب، ممکن است به تفاوت فکري و تفاهم کمتر در زندگي بينجامد. ازدواج هاي دانشجويي و ترغيب جوانان به ازدواج در دوران تحصيل، با تأکيد بر تعديل خواسته ها و توقعات فرد و خانواده از زندگي مشترک و اتخاذ تدابير خاص مي  تواند به حل عمده اين مشکل بينجامد.