با عجله خود را به فرهنگسراي پارک طوبي رسانديم. جمع کوچکي از خيرين را ديديم که از قضا همگي خانم بودند و مقيد به حجاب اسلامي و در ذوق و شوق زيارت آقا علي بن موسي (ع). آقاي رضا جعفري، مديرکل اوقاف ناحيه 1 تبريز هم حضور داشتند و به پيشواز خيرين آمده بودند. از يکي از خيرين که کسالت اندکي داشت و به‌نظر مي‌آمد معلم باشد؛ پرسيدم چرا وقف؟! چرا کار خير ديگري نکرديد؟ در پاسخ از آرزوي ديرينه‌اش و عشقش به امام زمانش گفت و ادامه داد: حدود 30 سال است که در زمينه آموزش مفاهيم، روخواني و حفظ قرآن فعاليت دارم و هميشه آرزو داشتم کلبه‌ي درويشي که داشتم و مکان کلاس‌هاي قرآني‌مان بود را حسينيه کنم.

وي خاطرنشان ساخت: بالاخره به لطف خداوند و ياري امام زمان توفيق شد آنجا را حسينيه کنيم و نامش را حسينيه‌ي منتظران حضرت مهدي (عج) بگذاريم؛ آن‌جا شد مکاني براي کلاس‌هاي قرآني به ياد آقا امام زمان (عج). خانمي که همراه ايشان بود گفت: حاج خانم ايماني، امروز حال مساعدي ندارند وگرنه خيلي قشنگ در مورد آقا صحبت مي‌کنند، از قبل از وقف خانه‌شان و هميشه ورد زبانشان است که اگر آقا الآن بيايند و بگويند کليد خانه‌ات را براي کار خير بده، حتي اگر خودم در خيابان بمانم، بدون معطلي و درنگ اين کار را مي‌کنم. آقاي جعفري، روحاني خوش برخورد اداره‌کل اوقاف و امور خيريه نيز در همين اثناء عنوان کرد: بسيار جالب است بدانيم در طول تاريخ ايران و بخصوص تبريز، و بخصوص از زمان قاجار تا بعد از انقلاب و تاکنون، بزرگترين واقفان و خيرين زن هستند  از جمله خانم تاج ماه بيگم، خانم خديجه خانم  خانم خيرالنساء و بسياري زنان ديگر؛ به عبارتي شيرازه‌ي اصلي کارهاي خير بر عهده‌ي خانم‌هاست و زنان بسياري دغدغه‌ي کار خير دارند. وي افزود: نکته‌ي جالب ديگر اينجاست که سفر امروز اين خيرين بزرگوار نيز، از محل نيات خانم تاج ماه بيگم است که حدود 183 سال پيش وقف کرده‌اند و از همين نيات، فقط امسال حدود 600 نفر به مشهد مقدس مشرف شده‌اند که اکثر سفر اولشان به مشهد بود؛ بيش از80 نفر زوج جوان از همين نيات ازدواج کرده و به بيش از 2 هزار نفر نيازمند از همين نيات کمک مالي شده است. 

از خانم قهرماني، يکي ديگر از خيرين که سال گذشته، يک باب خانه مسکوني خود را وقف کار خير کرده بودند، از نيتشان و دليل وقف خانه‌شان پرسيدم. گفت: من فرزندي ندارم، براي رضاي خدا خانه‌ام را وقف کردم تا از اجاره آن به کودکان بي‌سرپرست و بدسرپرست، تهيه‌ي جهيزيه‌ي دختران دم بخت و کمک به بيماران بي بضاعت کمک کنند. بانوي خير ديگر،خانم آهنگر، که معلم بازنشسته بود؛ از ارادتش به مقام معظم رهبري گفت و ادامه داد: هميشه پاي سخنراني آقا درمورد وقف، آرزو مي‌کردم کاش من هم توان داشتم و وسعم مي‌رسيد چيزي وقف کنم، خداوند توفيق عطا کرد و من هم توانستم يک باب آپارتمان وقف کنم که براي بيماران صعب‌العلاج، زنان سرپرست خانوار، فقرا و ايتام کمکي باشد و ذخيره‌اي براي آخرتم. 

از داشته‌هايشان پرسيدم و اينکه لابد آن قدري وسع مالي خوبي دارند که توان داشته‌اند، خانه وقف کار خير کنند. ولي رقيه خانم ايماني گفتند: اتفاقا ما آنقدر هم وسع مالي خوبي نداريم ولي ما با دنيا کاري نداريم! طرف حساب ما خدا و ارادتمان به اهل بيت و آقا امام زمان (عج) است؛ ان‌شاءالله خانه‌اي که وقف کرده‌ايم، پس از ظهور، مکاني و پايگاهي براي ياران امام زمان باشد و از آنجا استفاده کنند. به حال ايشان غبطه خوردم! چقدر امامشان را نزديک مي‌ديديدند... انگار آقا همين فردا ظهور مي‌کنند... و ما چقدر غافليم از غربت مولاي تنهايمان که به ندرت يادي از ايشان مي‌کنيم؛ آن هم برحسب عادت "و عجل فرجهم" گفتن‌هاي بعد صلوات. و چه شيعه‌اي هستيم ما که به‌جاي ما اماممان انتظار مي‌کشند! حاج خانم ادامه داد: من در اين 30 سال، هرگز براي کلاس‌هاي قرآنم و هيئات هزينه‌اي دريافت نکرده‌ام و همگي في سبيل الله بوده است. اگر خدا قبول کند ما فقط وجود خود آقا امام زمان و ظهورشان را مي‌خواهيم و هيچ چشم‌داشتي به دنيا و اموالش نداريم. همراه خانم ايماني از خانم پريزاد، مستخدم خانم گوهرشاد گفتند که به حال بانو گوهرشاد غبطه مي‌خورد و هميشه آرزو مي‌کرد او هم توان وقف داشت. بانو گوهرشاد وقتي ذوق و شوق و حسرت پريزاد را مي‌بيند، مي‌گويد کلي آجر و مصالح باقي مانده است و پيشنهاد مي‌دهد براي او نيز مدرسه‌اي بنا کنند که مدرسه‌ي پريزاد که محل تدريس علوم قرآني در حرم است، به نيت آن بانو بنا شده است.

ادامه داد: پس از مرگ که زندگي ابدي شروع مي‌شود، دست انسان از دنيا کوتاه است؛ مگر به باقيات الصالحات، که يکي از آنان وقف است. کاش همه‌ي مردم براي وقف اقدام کنند. به شوخي رو به حاج آقاي جعفري گفت: حاج آقا ان‌شاءالله روزي بيايد جا نداشته باشيد خيرين را بنشانيد! وقت پرواز نزديک بود و حضار در ذوق و شوق علي بن موسي (ع). دلمان نمي‌آمد از حال معنوي آن جمع جدا شويم ولي بيشتر دلمان نمي‌آمد وقتشان را بگيريم و عطش زيارت را شعله‌ورتر کنيم. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از آناج، به همراه حاج آقاي جعفري و جمعي از کارکنان به بدرقه‌شان رفته و پس از رد کردن آن عزيزان از زير قرآن چشم دوختيم به مسيري که رفتند و حال معنوي که همچنان در فضا بود.