»هومن يوسفي« ـ مشاور و کارشناس ارشد مديريت استراتژيک ـ در تحليل آسيب‌هاي اين جشن وارداتي به پژوهش‌ها و نظريات محققان و روزنامه‌نگاران هندي استناد کرده و نوشته است: بسياري از افراد مطلع در هندوستان اين جشن را به دليل آسيب‌هايش ديگر برگزار نمي‌کنند. اين آسيب‌ها هم جسمي و هم مرتبط با محيط زيست است. در هر حال فرقي نمي‌کند رنگ شيمايي با فشاري که هنگام پاشيدن دارد ابتدا بدن انسان و بعد هر موجود زنده‌اي را تا شعاع چند کيلومتري آلوده خواهد کرد. (Satyajit N.singh) نويسنده و روزنامه‌نگار حوزه علوم و از مديران موزه‌هاي علوم هند در شهر کلکته است. او در مقاله‌اي درباره اين جشن مقدس هندي‌ها که تازگي و نابخردانه در ايران شايع شده است، صرف‌نظر از تاريخ آن و يا افسانه‌هايي که در شرح آن گفته شده و براي هندي‌ها کاملا آشنا است، به فلسفه علمي جشن »هولي« پرداخته و يادآور شده که جشن رنگ در فصل بهار برگزار مي‌شود؛ دوره‌اي که بين پايان زمستان و شروع تابستان است. در اين مرحله رشد باکتري‌ها در اتمسفر و در بدن زياد است و آتش روشن کردن در اين جشن باعث کشتن باکتري‌ها مي‌شود. او مي‌گويد که با روشن کردن آتش، مردم خاکستر بر پيشاني مي‌گذاشتند و با برگ‌ها و گل‌هاي درخت انبه به سلامتي خود کمک مي‌کردند. سپس با حرکات رقص و کمک گرفتن از رنگ‌ها به احياي بدن خود کمک مي‌کردند، اما اين رنگ‌ها چه بودند؟ رنگ سبز ترکيبي از برگ‌هاي خشک شده درختان، برگ‌هاي بهاري، سوزن‌هاي کاج. رنگ زرد متشکل از گل آفتابگردان و کوکب. رنگ قرمز درست شده از رز يا پوست درختان سيب جنگلي، انار، زعفران، مخلوط آهک، زردچوبه و پودر پرتقال. رنگ آبي تهيه شده از انگور بنفش. رنگ قهوه‌اي ترکيبي از برگ‌هاي خشک شده چاي و برگ درخت افرا و رنگ سياه که از برخي گونه‌هاي انگور تهيه مي‌شد. به گفته اين روزنامه‌نگار هندي مردم در جشن اصيل هولي، بدن خود را با رنگ مي‌پوشاندند نه اين‌که روي ديگران رنگ بپاشند. او گفته که رنگ‌هاي مصنوعي موجود در بازار که اکنون در جشن رنگ استفاده مي‌شود، داراي مواد سمي اکسيد سرب، گازوئيل، يد، کروم و سوفلات مس است، بنابراين در جشن رنگ بيش از آن‌که طبيعت آسيب ببيند، سلامتي افراد در معرض خطر است. اين روزنامه‌نگار علمي ترکيب رنگ‌هايي که در اين جشن استفاده مي‌شود را اين‌طور شرح داده است: رنگ سبز حاوي سولفات مس که آلرژي چشم و کوري موقت را ايجاد مي‌کند. رنگ قرمز حاوي جيوه که خطر ابتلا به سرطان پوست، عقب ماندگي ذهني و فلج و آسيب بينايي را به همراه دارد. رنگ بنفش حاوي يديدکروم که آسم و آلرژي را سبب مي‌شود. رنگ نقره‌اي حاوي برميد آلومينيوم که سرطان‌زا است. رنگ آبي که مشکلات پوستي به دنبال دارد و رنگ سياه که نارسايي کليه و ناتواني يادگيري را موجب خواهد شد. نويسنده ديگري به نام (Lavanya Donthamshetty ) در مقاله‌اي ديگري به چالش اين جشن مقدس در هند پرداخته و اين پرسش را مطرح کرده است که چطور مي‌شود به مذهب پايبند بود و جشني با اين وسعت تخريب ايجاد کرد؟ يوسفي در ادامه اين يادداشت عبارت کليدي (When religious practices destroy the environment) را براي جست‌وجو پيشنهاد کرده و به فايل پي‌دي‌اف مقاله‌اي علمي که با آمار و نمودار به بررسي جشن هولي و تخريب محيط زيست بر اثر آن پرداخته، اشاره کرده و ادامه داده است: »اين‌ها تحليل‌هاي هندي‌هاي مطلع درباره‌ي جشني است که برايشان جنبه مذهبي دارد و حالا به دلايل زيست محيطي به يک چالش تبديل شده که منسوخ کردن آن يعني مبارزه با مذهب و ادامه دادن آن يعني مبارزه با حيات. اما نکته اينجاست چطور جشني که هندي‌ها بر سر بود و نبودش باهم چالش دارند براي ما اين همه جذاب شده است؟ « اين کارشناس ارشد مديريت استراتژيک يادآور شده است: »از اصول توسعه پايدار در گردشگري اين است که بايد به فرهنگ ديگران احترام گذاشت بخصوص به مذهب و اگر آن را نمي‌پسنديم مي‌توانيم در آن شرکت نکنيم. اين اصل زماني اهميت دارد که ما در کشور هند به ديدن فستيوال جشن رنگ برويم. اگر تمايل داشته باشيم مي‌توانيم به جاي اين‌که از طبيعت کشورمان مايه بگذاريم از جيبمان خرج کرده و به هند سفر کنيم، ضمن گردشگري در اين جشن که ماه مارچ سال آينده به مدت دو روز در اين کشور برگزار مي‌شود، شرکت کنيم«. وي معتقد است گاهي يک جاذبه با تغيير جغرافيايي به دافعه تبديل مي‌شود و در ادامه به ديگر جشن‌هاي وارداتي مثل هاولوين، ولنتاين، هولي و تنکس گيوينگ که در ايران رو به افزايش است، ‌ اشاره کرده و نوشته است: «اين اتفاق نشان‌دهنده آن است که جاي رويدادي به نام جشن در کشور ما خالي است، يعني ما براي جشن متولي نداريم. سازماني وجود دارد به نام ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري که ظاهرا علاقه ندارد متولي ميراث و يا فرهنگ باشد که يا بايد نامش را عوض مي‌کرد و يا شرح فعاليت‌هايش را. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايسنا،اگر اين سازمان متولي ميراث بود بايد براي سر و سامان دادن به جشن‌هاي کهنِ سراسر سلامت، صحت، امنيت و شادي ايراني تلاش مي‌کرد.