سرويس سياسي: بعضي از مسئولين نتوانسته‌اند در برابر برخي از مشکلات جوانان پاسخ درستي ارائه دهند و اين بهانهاي شده تا عده‌اي سودجو خود را تافته جدا بافته قلمداد کنند. ما با ترکيه به لحاظ تاريخي مناسبات پيچيده‌اي داشته‌ايم و جنگ‌هاي ايران و روس، انقلاب مشروطه و حتي بعد از آن اين مناسبات هر روز پيچيده تر شده است اما در داخل ترکيه اتفاقاتي مي‌افتد که با آنچه در داخل ايران به وقوع مي‌پيوندد، ربط دارد. هنگامي که ترکيه متوجه شد زمان خلافت و خليفه گري زمان عثماني براي هميشه پايان يافته، به‌مناسبت‌هاي ديگر تلاش کرد تا قدرت و نفوذ عثماني را براي خود بازيابي نمايد.ما گاهي در ايران اين سياست را "نوعثماني" مي‌ناميم البته به نظر مي رسد درباره شخصي مثل اردوغان تا قبل از موضوع سوريه اشتباهاتي داشته‌ايم و گمان مي‌کرديم وي تلاش مي‌کند تا خلافت عثماني – اسلامي را تجديد کند. امروز مستندا مي‌شود اثبات کرد که اين ديدگاه درباره اردوغان اشتباه است. کاري که اردوغان درحال انجام دادن آن است به لحاظ ديني درحال شکست خوردن مي‌باشد و وجهه ترکيه و شخص اردوغان را به شدت منفي کرده است اما به لحاظ ملي – اگر بتوان گفت – شايد موفقيت‌آميز‌تر است و آن اين که اردوغان سعي دارد که يک منطقه بزرگ ترکي ايجاد کند اما ماهيت آن چيز ديگري است. اکنون در برخي از دانشگاه‌هاي ترکيه يک دبيرخانه مانندي ايجاد کرده‌اند براي به وجود آوردن وحدت ترکي بزرگ که از مرز شرق‌هاي اروپا تا ترکستان چين را در بر مي گيرد. اما چرا اين مساله براي ما مهم است؟ترکيه به دنبال اين است که امپراتوري بزرگ ترکي را در کنار ايران ايجاد کند و به اين ترتيب اولا سنگري مناسب براي آسيب‌زدن به ايران داشته باشد و ثانيا بتواند به عنوان ام القراي جهان اسلام مطرح شود. البته اين کار امروزه عمل دشواري است که سردمداران ترکيه نيز به درستي بر اين امر واقف هستند.تفاوتي که ترک هاي ايران و ترکيه و آذربايجان و ديگر کشورها با هم دارند سواي ريشه هاي مردمي که البته قابل بررسي مي‌باشند به لحاظ زباني هم تفاوت‌هاي عمده‌اي دارند و شما اگر از آذربايجان ايران به آن سوي مرز برويد ديگر زبان همديگر را نخواهيم فهميد يا در بسياري از موارد نيز با سختي روبرو خواهيد شد. کار مهمي که ترکيه انجام مي‌دهد اين است که زبان استانداردي براي همه ترک زبانان ارائه دهد که مرکز اين کار يکي از دانشگاه‌هاي ترکيه است. با اين کار ترکيه در پي اين است که بتواند زبان‌هاي ازبکي، قرقيز، تاتار، ترکمن و… را به زباني که محصول دوران آتاتورک است، نزديک کند. به نظر مي رسد اين کار در واقع يک گام بلند براي رسيدن به هدف "يکسان سازي زبان" مي‌باشد. تجديد خلافت اسلامي از هم‌اکنون شکست خورده است و نمي‌تواند به دلايل متعدد موفق شود که شايد يکي از اصلي ترين دلايل آن هم تعارض اين سياست با منافع ابرقدرت ها در منطقه است اما سياست يکسان سازي زبان مي‌تواند موفق شود. کوشش اردوغان براين است که بازار مشترک بزرگي در منطقه‌اي وسيع ايجاد کند و به تدريج از طريق اين کار، امپراتوري ترکيه بزرگ را با ايجاد زبان و فرهنگ معيار شکل دهد. البته اين مساله ي يکسان سازي زبان در بيرون از مرزهاي ايران و در جغرافياي ترکيه چندان براي ما خطري ندارد. ايران به اندازه کافي کشور قدرتمندي است و سابقه ملي، تاريخي، وحدت و دولت استواري که در همه دوره‌ها داشته به رغم همه اتفاقاتي است که افتاده است. آنچه به نظر مي رسد امروز بايد بطور ويژه مورد توجه قرار بگيرد اين است که سياست يکسان سازي زبان و مشخص کردن فرهنگ معيار (يعني فرهنگ ترکيه) در داخل ايران نيز طرفداراني پيدا کرده است.طرفداران اين موضوع را نه "قوم گرا" مي نامم و نه "تجزيه طلب". بلکه معتقدم عده‌اي از مسئولين در سطوح مختلف اعم از ورزشي، رسانه‌اي، سياسي و ... نتوانسته‌اند در برابر برخي از مشکلات و خواست‌هايي که مردم و جوانان دارند، پاسخ مناسب و درستي ارائه دهند و اين مساله در واقع بهانهاي شده است تا عده اي سودجو بگويند که مثلا دولت مرکزي به فکر ما نيست و اصلا ما تافته‌ي جدا بافته‌ايم! در نهايت نيز همين مردمي که از انقلابيون اصيل از زمان مشروطه تا امروز بوده‌اند، ناخواسته در جهت سياست‌هاي دولت‌هاي پيراموني حرکت کرده‌اند. به نظرم بار منفي کلماتي نظير قوم گرا و تجزيه طلب آن قدري هست که کسي دوست نداشته باشد با اين عناوين مخاطب قرار گيرد. خيلي از جواناني که در مناسبت‌هاي مختلف شعار "آذربايجان وار اولسون ؛ ايسته مين کوراولسون" را سر داده‌اند، در واقع دشمني و خصومتي با جمهوري اسلامي ندارند و حقيقتا هم اين شعار هيچ منافاتي با اصول انقلاب ما ندارد. آنچه در اين بين مهم است همين سياست تحريک برخي کشورهاي پيراموني ماست که سعي مي کنند اين گونه القاء نمايند که اصلا دولت مرکزي در صدد پايمال کردن حق مردم آذربايجان بوده و اين آقايان هم به اصطلاح دايه اي مهربان تر از مادر هستند! که به فکر احقاق حقوق مردم آذربايجان هستند. گفتن و نوشتن از اين خطر که برخي دولت‌هاي خارجي در صدد يکسان سازي زبان و مشخص کردن فرهنگ معيار براي همه ترک زبانان جهان هستند، خاطري آسوده و زماني بدون تنش مي‌خواهد که بنشينيم و همه داشته‌ها و مشکلات را بررسي کنيم. چرا که هر وقت جليان احساسات جوانان آذربايجان به کف خيابان ريخته مي‌شود ديگر مجالي براي اين امر نيست که ريشه يابي مشکلات کنيم. بايد به درستي درک کنيم که عمق برخي سياست‌هاي دولت ها در منطقه چيست و چرا به هر بهانهاي سعي ميکنند تا مردم آذربايجان را مظلوم و نظام جمهوري اسلامي را در حق آذربايجان ظالم جلوه دهند؟
سرويس سياسي: بعضي از مسئولين نتوانسته‌اند در برابر برخي از مشکلات جوانان پاسخ درستي ارائه دهند و اين بهانهاي شده تا عده‌اي سودجو خود را تافته جدا بافته قلمداد کنند.