گروه ورزشي: بسياري هزينه کرد باشگاه‌ها را معطوف به شرايط اقتصادي جامعه مي‌دانند اما آيا واقعاً ورزش ما و دريافتي بازيکنان و مربيان منطبق با شرايط اقتصادي جامعه است؟! در سالي که بنام اقتصاد مقاومتي نام گرفته و همه دستگاه‌ها موظف شده اند در مسير تحقق اقتصاد مقاومتي گام بردارند، ورزش و به خصوص واليبال از جمله‌ي معدود جاهايي است که با اين واژه، يعني اقتصاد مقاومتي بيگانه است. اقتصاد مقاومتي کجاي ورزش واليبال قرار دارد؟! امروزه برخي باشگاه‌ها سد محکمي در برابر تحقق اقتصاد مقاومتي هستند. رقابت کاذب در فصل نقل و انتقالات بين باشگاه‌هاي متمول، باعث افزايش چند برابري قيمت يک بازيکن شده است. بازيکني که 200 ميليون تومان ارزش واقعي اوست بيش از 700 ميليون قرار داد بسته آنهم فقط بخاطر بازار گرمي و چشم هم چشمي مديران. البته هنر دلالان را نيز نبايد از قلم انداخت.وقتي که مي‌گوييم اقتصاد مقاومتي بايد در همه جبهه‌ها از جمله ورزش باشد، به همين خاطر هيات مديره‌ها و صاحبان سهام باشگاه‌ها بايد به گونه‌اي هزينه کنند که مطالبات تمام و کمال پرداخت شود و تبديل به بدهي نشود. به زبان ساده‌تر هزينه کردباشگاه‌ها با شرايط اقتصادي جامعه سازگار باشد.خيلي ها هزينه کرد باشگاه‌ها را معطوف به شرايط اقتصادي جامعه مي‌دانند اما آيا واقعاً ورزش ما و دريافتي بازيکنان و مربيان منطبق با شرايط اقتصادي جامعه است؟!بازيکني که براي 20 بازي بالاي چند صد ميليون پول گرفته است با کدام شرايط اقتصادي جامعه همخواني دارد؟ تحقق اقتصاد مقاومتي در ورزش راهکار دارد اما مديران ابن الوقتي که صرفاً براي خودنمايي، هزينه‌هاي سرسام آوري را روي دوش باشگاه‌ها مي‌گذارند، بزرگترين مانع براي تحقق اقتصاد مقاومتي در ورزش هستند. مديراني که بجاي در آمدزايي و جلوگيري از اسراف و تبذير، به دنبال ترکاندن بمب در نقل و انتقالات هستند.اين همه مدير در ورزش بوده‌اند و هنگامي که درِ خروجي باشگاه را به فلان مدير نشان داده‌اند يک نفر يا يک جمع از او نپرسيده که بغير از بالا آوردن فلان مقدار بدهي، کدام گام اساسي را براي برداشته است؟ ورزش در رشته هايِ پايه در اکثر باشگاه‌ها تعطيل است و باشگاه‌ها در نقش مصرف کننده عمل ميکنند. دريغ از يک بازيکن سازي و بازيکن پروري.برخي از نهادها هم که وظيفه شان همگاني کردن ورزش است، روي به تيم داري آورده‌اند و همه ساله چندين ميليارد از بودجه عمومي را صرف تيم داري ميکنند. در حالي که در فلان منطقه‌ي شهر، جوانان حتي از داشتن يک زمين خاکي محرومند. ورزش بانوان که جاي خود دارد.اقتصاد مقاومتي علاج نابساماني‌هاي اقتصادي جامعه‌ي ماست. اقتصادي مقاومتي اکسيري است که بايد در ورزش نيز اثرگذاري خود را نشان دهد اما تاکنون چنين اتفاقي نيفتاده است!!در اين راستا باشگاه فرهنگي ورزشي شهرداري اورميه نيز از اين امر مستثني نيست و يکي از باشگاه هايي است که بي حساب و کتاب با بازيکنان قرارداد مي بندد و از پرداخت آن عاجز مي ماند اما با کمي مديريت اصولي ميتوان اين هزينه ها را پايين آورد بطوريکه بازيکن در يک تيم قراردادش در يک فصل 50 ميليون است در نيم فصل براي شهرداري اورميه 300 ميليون !! واقعا دليل اين اتفاقات چيست؟؟ به گزارش عصرآذربايجان به نقل از راه دانا شايسته به نظر مي رسد شهردار محترم اورميه بعد از دستور جمع کردن دستفروشاني که نهايتا در روز 30 هزار تومان فروش ميکنند دستوري براي رسيدگي و نظارت به قرارداد هاي چند صد ميليوني که حتي شمردن صفرهاي اين قراردادها سخت است بدهد و اين همه پول بيت المال تضييع نگردد.به هر حال خوان نعمتي از بيت المال گسترده شده است براي برخي ها!
گروه ورزشي: بسياري هزينه کرد باشگاه‌ها را معطوف به شرايط اقتصادي جامعه مي‌دانند اما آيا واقعاً ورزش ما و دريافتي بازيکنان و مربيان منطبق با شرايط اقتصادي جامعه است؟!