اتکاى پايه? طاق‌ها بر صخره‌هاى طبيعى بستر رودخانه? ارس علت عدم تساوى آن‌ها است. مصالح ساختمانى اين پل ، سنگ‌هاى قلوه و لاشه در قسمت پايه‌ها و آجر در ساختمان‌ طاق‌ها است و ملاط آن آهک و گچ است.

پل دوّم خدا‌آفرين حدود 120 متر طول دارد ، داراى ده طاق است و منسوب به دوره?‌ صفوى است. در نزديکي سد خداآفرين و شهر خمارلو دو پل قديمي به چشم مي خورد که يکي خراب شده ولي ديگري تعمير شده است و هنوز هم براي پياده رفتن قابل استفاده است . طول پل سالم 160متر است که 120 متر متعلق به ايران و 40 متر متعلق به جمهوري آذربايجان است . محل پل ها تنگ ترين معابر رود ارس مي باشد که بستر سنگي دارد ولي ساير جاهاي محل عبور رود آهکي و نرم است که در آن زمان براي ساختن پل توانايي و امکانات نداشتند . پل خداآفرين از گذشته تا کنون نامهاي متعددي به خود گرفته است،از مشهورترين آن نام ها ميتوان به نام هاي: پل سيروس باعتبار نام کوروش ، بنا به عقيده پروفسور آندريو رابرت بارن استاد تاريخ يونان در دانشگاه گلاسکو بناي اوليه پل متعلق به کوروش ميباشد(که آن بناي اول از بين رفت است)، پل جلال الدين ملکشاه، پل خداآفرين، پل حسرت ( حسرت کورپوسو) که نام کنوني اين پل است. پل هاي خداآفرين که در ميان دو قسمت از سرزمين آذربايجان يعني قره داغ و قره باغ بنا شده است .

 مردم ديرزماني ارس را رودي از بهشت مي‏ ناميدند . پل هاي خداآفرين به تعداد دو فقره و با فاصله 800 متر از يکديگر در نقطه باريک اين رودخانه ساخته شده ‏اند . اين دو پل از نظر مهندسي و معماري با يکديگر تفاوت دارند . يکي از آن ها با سنگ سفيد ساخته شده و 11 دهانه دارد . بلندي آن 12 متر و طول آن 130 متر است . بنا به شدت آب، دهانه آن با يکديگر از نظر اندازه اختلاف دارد . موج شکن ها نيز از سنگ رودخانه هستند . تقريباً يک سوم پل قديمي تر در سال 1828 پس ازعهد نامه ترکمن چاي از قسمت متصل به دو ساحل منفجر گرديد . منابع اطلاعاتي در مورد پل ها اندک است . تنها يکي از نويسندگان سده 13 از احداث آنها در سده هشتم ميلادي خبر مي ‏دهد (منظور پل اول است).