سالهاي بسيار دور ابرمرد اديبي از تبار اين ديارکه قدرت سخن، قلم و بيان منظومه اش کمتراز سحرساحران نيست؛ در افق نگاهش، در سرزمين ابا و اجدادي اش ملتي رامي ديد که از جور روزگار؛ تمدن کهن خود را فراموش کرده و خودباخته در مسير تندباد حوادث آن ايام دلباخته به دستاوردهاي جديد مسيري را انتخاب کرده بودند که پايان آن راه ازبين رفتن زبان مادري بعنوان اصلي ترين نماد فرهنگي يک جامعه ختم مي شد. اين مرد حکيم درد اکثريت مردمانش را پيدا کرد و براي درمان آن مدت ها به فکر فرو رفت و در نهايت اراده کرد تا بناي محکمي بسازد که درآن بناي عظيم و ماندگار، روح پژمرده و خموش بشر آن زمان را به حماسه اي بيدار کند. 

او در قالب شعرش شاهنامه اي سرود که در آن رستم دستاني را خلق کرد که از هزار پستي و بلندي هاي روزگار به زيبايي عبور داد تا ديوهاي هفتگانه را شکست دهد! تا به جايي برسد که قهرمان يک ملت شود. همه ما در اين روزگار به نيکي مي دانيم که "رستم دستان" شاهنامه فردوسي افسانه اي بيش نبوده، چرا که خود فردوسي مي_نويسد:

رستم يلي بود در سيستان      من اوردمش در اين داستان

اما زيبايي اين داستان و کثرت استعمال آن در طول سال هاي گذشته موجب شده است »رستم و سهراب« شاهنامه را، حتي بيشتر از سهراب هاي واقعي قبول کنيم.هنر فردوسي در اين بود که "واژه_هاي فارسي" را در قالب يک داستان حماسي به مردم عادي سپرد تاسينه به سينه، در کوچه و بازار و قهوه خانه ها، تا زماني که مردم هويت واقعي خود را بيايند و به نسل هاي بعدي منتقل شود، نقل کنند. مردي از اين ديار و تبار عنان حکومت را به دست بگيرد در سايه سار بناي عظيم فرهنگي بتواند ملت خود را دوباره سامان دهد. تمدن کهن گذشته خود را از زيرخروارها، واژه هاي انباشته بيگانه برهاند و مجدداً آن را احيا کند.

او با افسانه، خيال، داستان سرايي، ملت و هويت ملي مردم اين سامان را از يک بحران واژه_ها و مفاهيم نجات داد. با تاسف اکنون نيز همين سرزمين دچار همان رکود فرهنگي و خودباختگي در مقابل هجوم فرهنگ هاي بيگانه  شده است و اما براي نجات، نيازي به افسانه و داستان نيست بلکه، کهن مردان و حيکماني همچون ابولقاسم فردوسي نياز داريم که با قدرت نافذ و ماندگار هنر بتواند از قهرمانان واقعي اين ملت در »8 سال دفاع مقدس« در عرصه هاي علم  هنر و دفاع از شرف و کيان اين سرزمين، خصوصاً رستم دستان هاي واقعي که نه افسانه، بلکه اسطوره بودند و جهادکردند، پرده بردارند و به قدرت اثرگزار قلم- هنر و شعر و ادب واقعيت آنان را آنچنان که بودند، بيان کند. و يا شاهنامه اي از رستم و سهراب هاي جبهه مقاومت و مدافعان حرم که مردان بلند همتي بودند و با غلبه بر ديو نفس و هزاران چهره و رنگ و نيز جاذبه هاي مادي عبور کردند و به قله سعادت دست يافتند، بسازند.  جوشش خون رگ رستم و سهراب هاي ايرانياني که توانستند در حلب، ديرالزور، جبهه مقاومت و خط مقدم نبرد آنهم همزمان با خيز فتنه؛ اسلام سکولار- اسلام متحجر واستکبار جهاني؛ ميدان جنگ و ويراني را به نقطه اي از دور ترين ها ببرند تا نه از بوي باروت مشام کسي آزرده خاطر شود و نه صداي غرش توپ، انفجار بمبي خواب کسي را آشفته نکند. 

به گزارش عصرآذربايجان به نقل از راه دانا، ملت قهرمان ايران زمين، امروزه در عرصه هنر فقط فردوسي را کم دارد.