مگر برجام، نقض هم مي‌شود

سرويس سياسي:رفتار دولتي‌ها مانند دانش‌آموزي است که سر کلاس درس چُرت مي‌زده و وقتي نمره‌ي مردودي مي‌گيرد، به پدر و مادرش مي‌گويد: سر و صداي شما در خانه نگذاشت تا من خوب درس بخوانم.

سرويس سياسي:رفتار دولتي‌ها مانند دانش‌آموزي است که سر کلاس درس چُرت مي‌زده و وقتي نمره‌ي مردودي مي‌گيرد، به پدر و مادرش مي‌گويد: سر و صداي شما در خانه نگذاشت تا من خوب درس بخوانم.
پس از بالاگرفتن انتقادات از عملکرد دولت يازدهم به موازات آشکارشدن تدريجي سوراخ و سُمبه‌هاي برجام، آقاي روحاني به اين فکر افتاد که مجددا فضا را به نفع خود عوض کند و از تعبيري مانند برجام اخلاقي استفاده نمايد. روحاني ديروز در جمع مردم سمنان گفت: »ما برجام 2 را ادامه مي‌دهيم و بايد بدانيم برجام دو، برجام اخلاقي است.«
در اين که رئيس‌جمهور محترم سعي داشته تا با طرح چنين موضوعي که پيش‌تر از سوي رهبر انقلاب به معناي «صرف نظر کردن از اصول انقلاب اسلامي» عنوان شد، از بار سنگين سخنان اخير آقاي سيف که بر دوش دولت بود بکاهد، هيچ شکي نيست. اين، اخلاقِ تجربه‌شده‌ي آقاي روحاني است که هرگاه فشارها و انتقادات از دولت بالا بگيرد، با طرح يک موضوع جنجالي و غير ارزشي، فضا را به دو گانه‌ي ارزش-ضد ارزش تبديل کند و به انتقادات وارده جهت بدهد.
از طرفي رسانه‌ها نيز در چند هفته‌ي گذشته، براي آشکار شدن همه‌ي اثرات برجام چنين «علت‌سازي» مي‌کنند که مثلا تخريب يک ساختمانِ چند طبقه به آساني و در کوتاه‌مدتي صورت مي‌گيرد اما براي ساختن مجدد آن، به ده‌ها برابر زمان نياز است.
آيا اين رسانه‌هاي توجيهي مي‌توانند بگويند که اگر به‌فرض، ما بپذيريم که اين ساختمان از ابتدا ويران بوده و بعد آقايان ظريف و جان‌کري کلنگ احداث مجدد آن را بر زمين زدند و باز هم بپذيريم که اين ساختمان قرار است به تدريج در طي چند سال ساخته شود...، اما اگر فردا روزي رئيس‌جمهور بعدي ايالات متحده مانند »صدّام‌حسين« پشت دوربين‌ها قرار گرفت و هم‌چون قرارداد الجزاير، معاهده‌ي »برجام« را پاره کرد، چه بايد بکنيم؟
مثلا اثرات برجام چيست؟ يک رسانه‌ي قلم‌ به مزد دولت، خبري مي‌نويسد و طي آن مي‌گويد که در روزگار پسابرجام، مهمان‌دار هواپيماي ايرفرانس که به ايران آمده، روسري بر سر داشته و بديهي‌ترين قانون جمهوري اسلامي را رعايت کرده است! ديگري مي‌گويد برجام باعث شده تا ايران به جايگاه اصلي‌اش در مجامع جهاني بازگردد.
سؤال اين‌جاست چرا ديپلمات‌هاي کارکشته‌ي دولت، که توانايي چنين کارهاي شاقي را داشتند، نتوانستند 4 بند ضد ايراني را از بيانيه‌ي سازمان همکاري‌هاي اسلامي! حذف کنند؟ سياست خارجي جمهوري اسلامي در 3 مؤلفه‌ي «عزت، حکمت، مصلحت» خلاصه شده است و دولت‌مردان طبق کدام مؤلفه، در نشستي شرکت کردند که حزب‌الله را »تروريسم« و ايران را »حامي تروريسم« معرفي کرده است؟ و اصلا چرا با همه‌ي »برادر«خطاب کردنِ سعودي‌ها، اين نابرادري بر آنها تحميل شد؟
 چرا آفتاب تابان برجام که آقاي روحاني مدعي شد کشورهاي 5+1 را مقابل ايران به تعظيم واداشته، نتوانست نشست اخير ترکيه را تحت‌الشعاع قرار بدهد؟جالب اين‌جاست که اين ساختمان چند طبقه، بيشتر از همه، به دست خودِ آمريکايي‌ها در حال تخريب و نابودي است ولي دولت‌مردان حاضر نمي‌شوند آن را به زبان بياورند. همان نابودي که ولي‌الله سيف، آن را با »تقريبا هيچ« توصيف کرد.
ديگر اين‌که مي‌گويند بايد انتقادات را کنار گذاشت تا شرکت‌هاي خارجي، بانک‌هاي خصوصي و مشتري‌هاي سابق به ايران اعتماد کنند. در همين رابطه بهتر است کمي به گذشته باز گرديم. منهاي دولت سازندگي که هيچ گروه و رسانه‌اي جرئت انتقاد کردن از دولت وقت را نداشت، هم در 8 سال اصلاحات و هم در 8 سال دولت‌هاي نهم و دهم، قراردادهاي بسيار زيادي با شرکت‌ها، بانک‌ها و مؤسسات خصوصي خارجي بسته شد که اتفاقا در هر دو دوره‌ي 8 ساله، انتقادات در حد گسترده‌اي نسبت به دولت وقت صورت مي‌گرفت.
اين رفتار دولتي‌ها و خصوصا جناب آقاي روحاني که ديروز در سمنان، انتقاد از برجام را خلاف ملي‌گرايي، اسلام‌گرايي و برادري ناميد، مانند دانش‌آموزي است که سر کلاس درس چُرت مي‌زده، بعد تکليفش را درست انجام نداده و وقتي نمره‌ي مردودي مي‌گيرد، به پدر و مادرش مي‌گويد: سر و صداي شما در خانه نگذاشت تا من خوب درس بخوانم!هفته اول فروردين‌ماه بود که ايالات متحده تحريم‌هاي جديدي را عليه برنامه‌ي موشکي ايران اعمال کرد و وقتي از جناب عراقچي پرسيدند که آيا اين نقض برجام نيست؟ گفت:»نه! از نظر برجام، نقض برجام نيست، اما از نظر رهبري ناقض برجام است!«يقينا با تعميم پاسخ جناب عراقچي به ساير مسائل تنش‌زا، اين اجازه به ايالات متحده و کشورهاي متحد با آن داده شده که به هر بهانه‌اي ايران را تحريم کنند (يعني همان ساختمان را بکوبند)، و از نظر مقامات ايراني هم نقض برجام اعلام نشود! سؤالي که اينجا مطرح مي‌شود آن است که اصلا برجام براي چه بود؟ چرا برجام به دو قسمت «از نظر رهبري» و «از نظر برجام» تفکيک شده است؟ مگر قرار نبود پس از اعمال هر گونه تحريم به هر بهانه‌اي، طرف ايراني مُهر ابطال را بر پرونده‌ي برجام بکوبد؟
يکي از اعضاي ارشد وزارت امور خارجه مثال قابل تأملي در اين‌باره زد. او گفت: «فرض کنيد مستأجرِ خانه‌ي شما با زور و تهديد، از خانه‌ي شما بيرون نمي‌رفت. شما توانستيد به دادگاه برويد و با دستور قاضي، حکم اخراج مستأجر زورگو را بگيريد.» اما همين مستأجر نه تنها خانه را ترک نکرده، بلکه در فروردين امسال، پُررويي کرد و در موارد زيادي مانع روابط صاحب‌خانه با ساير همسايگانش شد و بعد صاحب‌خانه هم مي‌گويد که مستأجر، حکم قاضي را نقض نکرده است! بماند که قاضي نيز از دوستان نزديک مستأجر مي‌باشد...مشکل اصلي برجام، علاوه بر اثراتي که تا به حال ديده نشده، به سست‌بودن ابعاد حقوقي‌اش بر مي‌گردد که غربي‌ها به هر بهانه‌اي مي‌توانند تحريم کنند و ناقض برجام هم نباشد. آمريکا عمده‌ي شرکت‌هاي خصوصي را از عقد قرارداد با ايران ترسانده و اينک مسئولان مي‌گويند انتقادات داخلي نمي‌گذارد فضاي اعتمادساز شکل بگيرد.
اصلا بهتر است دولتي‌ها بگويند که وقوع چه اتفاقاتي مي‌تواند برجام را نقض کند تا ما طبق حرف‌هاي آنها پيش برويم!
ديپلماسي برجام‌مأبانه‌ي دولت يازدهم، عزت ملي را در دور هم نشيني‌هاي ايران و چند کشور متخاصم مي‌بيند که به روي هم لبخند مي‌زنند، عکس يادگاري مي‌گيرند و با يکديگر مصافحه مي‌کنند. اين عزت ملي، قرار است ساختماني را بسازد که خود دولت و البته آمريکايي‌ها در تخريبش نقش به‌سزايي داشتند و اکنون در ادامه‌ي ماله‌کشي‌ها و بزک‌کردن چهره‌ي آمريکايي‌ها، علت اين‌که فلان بانک خصوصي در آلمان، فرانسه، ژاپن و... مايل نيست با مقامات ايراني قرارداد ببندد، به انتقادات چند رسانه مربوط دانسته شده است.

منبع :