گروه سيري در استان ها: قلعه خسرو در 30 کيلومتري شمال غرب اردبيل قرار دارد. اين قلعه که با شيوه خشکه چين سنگي(با مصالح سنگي بدون استفاده از ملات) ساخته شده است، به دوره مفرغ جديد(1700 تا 1450 سال پيش از ميلاد) تعلق دارد. در فصول پيشين کاوش، سفال هايي از عصر مفرغ جديد و نشانه هايي از استقرار جوامع با ساختار پيچيده سياسي و اجتماعي در اين قلعه به دست آمده بود. بر اساس دلايل باستان شناسي جوامع پيچيده سياسي و اجتماعي اولين بار در دوره مفرغ جديد شکل گرفته است. با توجه به اين که اين منطقه در دوره هاي مختلف به ويژه در عصر مفرغ مورد تاخت و تاز اقوام مهاجر بود و با در نظر گرفتن اقتصاد کشاورزي و دامداري در عصر مفرغ به نظر مي رسد، قلعه هاي هفت گانه نقش محافظت از قلعه مرکزي خسرو و زمين هاي کشاورزي و مراتع دامداري آن را به عهده داشتند. گورستان کوچکي نيز شامل 10 تا 20 گور در کنار قلعه هاي هفت گانه وجود دارد که تعداد کم قبور آن نشان گر اقماري بودن اين قلعه ها است. اين گورها نشان دهنده مالکيت يا تسلط قلعه مرکزي بر نواحي اطراف و سند تملک خانواده يا قبايل ساکن در قلعه مرکزي يا قلعه هاي اقماري بر روي اين مراتع هستند. کاوشگران در بررسي هاي خود در اين منطقه آثار بند و کانال هاي آب رساني مربوط به دوره مفرغ جديد را شناسايي کردند. فرضيه سرپرست کاوش در قلعه خسرو اين است که ساکنان اين منطقه پس از احداث بند روي رودخانه قره سو که در کنار قلعه خسرو قرار دارد، توسط اين کانال هاي سنگ چين آب رود را به طرف زمين هاي اطراف هدايت مي کردند. قلعه باستاني خسرو در عصر مفرغ جديد شکل گرفت و استقرار آن تا عصر آهن 1( 1500 تا 1200 سال پيش از ميلاد)، عصر آهن 2(1200 تا 800 سال پيش از ميلاد) و عصر آهن 3(850 تا 550 سال پيش از ميلاد) تداوم داشت. در اواخر عصر آهن 3 اين قلعه کاملا متروک شد و استقرار در آن به قلعه ديگري که متعلق به دوره هخامنشي است، منتقل شد. اين قلعه هخامنشي در حدود 700 متري قلعه خسرو قرار دارد که در حال حاضر باستان شناسان مشغول بررسي روي آن هستند. با کشف ديواره هاي قلعه باستاني خسرو، نشانه هايي از استقرار جوامع پيچيده در شمال غرب ايران به اثبات رسيد. در فصل هاي قبلي کاوش، سفال هايي از عصر مفرغ(برنز) در حاشيه در اين قلعه به دست آمده بود که با لايه نگاري و ساليابي، قدمت اين منطقه به 2200 سال پيش از ميلاد رسيد. قلعه خسرو بزرگ ترين قلعه هايي است که متشکل از يک ارگ و يک شارستان است. اين قلعه بر فراز ارتفاعات طبيعي منطقه بنا شده است. در بخش غربي اين قلعه گورستاني به سبک گورهاي چهار چينه خرسنگي و مشابه با آن چه که در ناحيه قفقاز به دست آمده، کشف شده است. از مهم ترين ويژگي هاي اين قلعه کشف بقايايي از دوران مفرغ جديد در اين محوطه است. در محوطه قلعه خسرو 4 ترانشه تعبيه شد که منجر به کشف ديواره دفاعي قلعه شد. اين ديواره با توجه به مطالعات تطبيقي متعلق به عصر برنز تشخيص داده شده است که فرضيات تيم باستان شناسي در فصول قبلي کاوش را قطعيت مي بخشد. مطابق مطالعات پيشين در منطقه شمال غرب ايران قديمي ترين تمدن در اين محدوده تمدن مانايي بوده که يافته هاي جديد قدمت اين منطقه را 1000 سال بيشتر کرده است. تمدن مانايي در حوزه آذربايجان غربي به عنوان اولين تمدن از جوامع پيچيده بشري است که به مرور زمان به قفقاز و آناتول منتقل شده است.
قلعه خسرو در 30 کيلومتري شمال غرب اردبيل قرار دارد. اين قلعه که با شيوه خشکه چين سنگي(با مصالح سنگي بدون استفاده از ملات) ساخته شده است، به دوره مفرغ جديد(1700 تا 1450 سال پيش از ميلاد) تعلق دارد.