پول نداريد خُب نخوريد!
پول نداريد خُب نخوريد!
1397/10/02
سرويس سياسي: گويي منش سرمايه‌داري از مسئولين به لايه‌هاي مردم نيز نفوذ کرده که فروشنده‌اي در پاسخ به گله خريدار مي‌گويد:" پول نداريد؟خُب نخوريد".
اين روزها يک سوي گراني‌ها مردم هستند که منتظرند تا ببينند دولت چه زماني وارد عمل شده و قيمت‌ها پايين خواهد آمد و سوي ديگر فروشندگاني هستند که گاهي به جاي اينکه با مردم راه بيايند و نمايش انصاف دهند نمک بر زخم مي‌پاشند. چند روز قبل که براي خريد به بازار ميوه و تره بار رفته بودم شاهد گفت‌وگوي يکي از خريداران با مغازه‌داري بودم که سعي مي‌کنم تک تک جملاتش را هيچگاه فراموش نکنم.
مرد خريدار که نه ظاهر ژنده‌اي داشت و نه به سان ندارها بود از اوضاع گله مي‌کرد و معتقد بود که چگونه مي‌شود در اين وضعيت گراني و خرج‌هاي ضروري پولي براي خريد ميوه و سبزي صرف کرد و پاسخ فروشنده يک جمله بود:" پول نداريد؟ خب نخوريد!" همينقدر ساده و بي رحمانه. يعني اگر پول نداريد و يا حتي داريد اما در خريد ميوه و سبزيجاتتان مانده‌ايد خُب نخوريد.
مرد بيچاره سکوت کرد چون به ظاهر جوابي نداشت که بدهد و راهش را گرفت و رفت اما من هنوز درگير همان يک جمله بودم. فارغ از بي رحمي اين چهار کلمه که نشان از يک تفکر غلط سرمايه‌داري داشت( حتي اگر فروشنده سرمايه‌دار نباشد نيز گويي چنين افکاري در ذهنش جوانه دارد؛ که هرکه ندارد، بخورد بهتر است بميرد!) به اين فکر مي‌کردم که اين جواب چقدر شبيه جواب‌هاي دولتمردان ما براي مشکلات است.
مثلا آنجايي که وزير بهداشت در يک برنامه تلويزيوني گفت:"تامين هزينه داروي بيماراني که مشخص نيست طول عمرشان زياد دوام داشته باشد، نمي‌صرفد!" همينقدر کوتاه همينقدر دردناک! يعني اگر بيماري مشخص نباشد که طول عمرش چقدر است نمي‌صرفد برايش دارو وارد کنيم. البته رک و پوست کنده اين مطلب مي‌شود که هرکسي که هزينه دارو ندارد نمي‌صرفد که زنده باشد!
در جامعه‌اي که به هنگام جنگ زنان طلاهايشان را مي‌فروختند و براي کمک به جبهه‌ها مي‌فرستادند چه شده که تفکر ما اين شده که هرکه ندارد بخورد، خُب نخورد و يا از روي بي حوصلگي و براي فرار از پاسخ دادن نمک به روي زخم مردم مي‌پاشيم؟ اين موضوع نشات گرفته از همان تفکرات سرمايه‌داري برخي مسئولين نيست که حال کم کم دارد به لايه‌هاي مردم نفوذ مي‌کند؟
به خاطر دارم در يکي از نشست‌هاي خبري خبرنگاري در خصوص توضيحات خدمات رساني به مردم حاشيه‌نشين گفت" آيا اين کار تشويق به حاشيه‌نشيني نيست؟ چرا بايد در چنين مناطقي هزينه شود و مردم به مناطق حاشيه‌اي بيايند."
شايد اين هم يکي ديگر از تفکرات سرمايه‌داري است که اهل رسانه ما نيز دچار آن شده‌اند يعني جايي که بسيج و سپاه وارد کار مي‌شوند آنقدر انتقاد کنيم که دست از خدمت به محرومان بردارند و بهانه‌مان نيز اين باشد که با اين کار مردم تشويق به حاشيه‌نشيني مي‌شوند.
به گزارش عصرآذربايجان به نقل از آناج، گويي در جامعه‌اي که بايد عدل علوي در آن حاکم باشد، تفکر اشرافيگري و سرمايه‌داري از برخي مسئولين با شيب ملايم در حال انتقال به مردم است تا با گذشت زمان يک دو قطبي کامل سرمايه‌دار و مستضعف ايجاد شود.
منبع :