نقض سوگند رياست‌جمهوري!

گروه سياسي: روحاني در همه اين مدت که صدارت دولت را در دست داشته، يک حرف درست زده و آن اين که؛ »فهم درست از قانون اساسي وجود ندارد« و مصداق اين حرف، خود اوست، چراکه پس از 40 سال هنوز نمي‌داند يا نمي‌خواهد بداند که طبق قانون اساسي، مفسر اصول قانون اساسي، شوراي نگهبان است و مفسر قانون عادي، مجلس است.

محمدکاظم انبارلويي

گروه سياسي: روحاني در همه اين مدت که صدارت دولت را در دست داشته، يک حرف درست زده و آن اين که؛ »فهم درست از قانون اساسي وجود ندارد« و مصداق اين حرف، خود اوست، چراکه پس از 40 سال هنوز نمي‌داند يا نمي‌خواهد بداند که طبق قانون اساسي، مفسر اصول قانون اساسي، شوراي نگهبان است و مفسر قانون عادي، مجلس است.  تا حالا از خود سؤال کرديم چرا صورت مذاکرات هسته‌اي به کل سّري و گفت‌وگوها بايد پشت درهاي بسته صورت گيرد؟ اين محرمانگي و سرّي بودن در حالي که آمريکا، انگليس‌، فرانسه و آلمان به عنوان دشمنان قسم‌خورده ملت ايران از متن و چند و چون مذاکرات مطلع هستند، متوجه چه کسي است؟
رژيم صهيونيستي به عنوان دشمن‌ترين دشمنان ملت ايران به صورت »برخط« نه‌تنها از متن مذاکرات مطلع است، بلکه در حين مذاکرات عتاب و خطاب به ضلع گفت‌وگوکننده با تيم ديپلماسي ما دارد. اين سرّي و محرمانه بودن فقط متوجه ملت ايران، نخبگان کشور و نمايندگان واقعي مردم است.
علت اصلي اين محرمانگي آن است که موضوع مذاکرات »واگذاري منابع قدرت ايران« مي‌باشد و اين واگذاري سه مرحله دارد. اول: قدرت هسته‌اي ايران، دوم: قدرت موشکي و توانايي‌هاي منحصر به فرد نظامي ايران، سوم: جلوگيري از نفوذ منطقه‌اي ايران و اجازه دادن به آمريکا و رژيم صهيونيستي که هر غلطي خواستند، در منطقه غرب آسيا بکنند.
مذاکرات از سال 82 دوران صدارت رئيس دولت اصلاحات شروع شد، طي 17 سال گذشته همه دولت‌هايي که روي کار آمدند، با آن درگير بودند. علي‌رغم اين که مذاکرات توافقاتي در پي داشت، اما هنوز به نتيجه نرسيده است. همين تيم برجامي که چوب حراج به دستاوردهاي هسته‌اي ايران زد، در سال 82 هم سکاندار مذاکرات بود و پاي توافق سعد‌آباد امضا گذاشت، توافقي که امتياز داديم و هيچ چيز نگرفتيم، مثل برجام همه چيز داديم، هنوز هيچ چيز نگرفته‌ايم!
راهبرد تيم ديپلماسي ما »بلدم بلدم« در رسيدن به توافق، لبخند به »خارج« و »اخم« در داخل بود. علي‌رغم اين که اين راهبرد هيچ دستاوردي نداشت، هنوز آن را ادامه مي‌دهند.
نتيجه مذاکرات با همين آدم باهوش و باادب شد تشديد تحريم‌هاي تودرتوي »ويزا«، »آيسا«، »سيسادا«، »کاتسا« و...!
حالا چرا مذاکرات، محرمانه است چون که اگر مردم مي‌دانستند دشمنان ملت و نظام در اين مذاکرات با چه تحکم، پررويي و بي‌ادبي امر به تعطيلي دستاوردهاي هسته‌اي ايران مي‌کنند، حتي يک لحظه اجازه نمي‌دادند ديپلمات‌هاي ما با اين اوباش و اشرار جهاني سر يک ميز بنشينند و مذاکره کنند.با آن که ديپلمات‌هاي ما مي‌دانستند هر توافقي با دشمن با اين »توپ پر« حتي ارزش جوهري که با آن توافق را مي‌نويسند، ندارد، اما بيرق »بلدم بلدم« مذاکره را به دوش مي‌گرفتند و راهي اروپا و آمريکا مي‌شدند. مذاکرات هميشه با لبخند ديپلماتيک طرف ايراني شروع مي‌شد و با اخم طرف آمريکايي و اروپايي ختم مي‌شد، اما حوصله ديپلمات‌هاي ما سر نمي‌رفت. اگر يک‌صدم اين حوصله صرف گفت‌وگو در داخل با نخبگان و منتقدين مي‌شد، امروز پرچم صنعت هسته‌اي ايران بر قله علوم جهاني رخ‌نمايي مي‌کرد.
اينها فکر مي‌کردند مشکل ديپلماسي کشور، کمبود لبخند در مذاکرات با آمريکايي‌ها و ترشرويي با اروپايي‌هاست، اما هرچه صداي قهقهه آن‌ها در تصاوير خبري بيشتر نشان داده مي‌شد، کمتر نتيجه مي‌گرفتند.
از زمان قاجار تاکنون توافق »برجام« تنها قراردادي است که با اجانب مي‌بنديم و متن فارسي ندارد و متن انگليسي آن معتبر و مورد استفاده دوست و دشمن است. اصحاب ديپلماسي ما حتي پس از توافق هم با عدم انتشار متن فارسي مورد قبول طرفين، بر محرمانگي و سرّي بودن توافق اصرار دارند، چراکه حرف اصلي آنها قبل از توافق و بعد از توافق، تعطيلي تأسيسات هسته‌اي ايران، حتي آن قسمت که مربوط به رفع نيازهاي »صنعتي«، »پزشکي«، »کشاورزي« و »انرژي« بود. اصلا موضوع »بمب« يک بهانه براي کليد زدن مذاکرات با دستاورد صفر براي ايران بود.
ديپلماسي خارجي در دولت اعتدال خلاصه شده بود، در مذاکره با »جهان«، جهان را هم در سه کشور آمريکا، انگليس و فرانسه خلاصه کردند و رفتند در تله »برجام« گرفتار شدند و نمي‌دانند چگونه از آن خلاصي يابند.
جهان با وسعت بيش از 180 کشور در نقشه ارتباطات خارجي و ديپلماسي فعال در ذهن رئيس دولت و ديپلمات‌هاي ما جايگاهي نداشت. روسيه و چين، با آن که با يکجانبه‌گرايي آمريکا مخالف بودند، مورد بي‌مهري قرار گرفتند. هند و پاکستان و 15 همسايه ديوار به ديوار مرزهاي ما فراموش شدند و جزء »جهان« گفت‌وگوي ديپلماسي خارجي ما نبودند. آفريقا با آن همه ظرفيت‌هاي عظيم و نيز آمريکاي لاتين، برزيل، ونزوئلا و... را به فراموشي سپردند. رفتند با دولتي براي»گشايش اقتصادي« ايران گفت‌وگو کردند که مراودات اقتصادي آن با ما يک‌دهم مراودات اقتصادي کشور با افغانستان هم نمي‌شود.
برجام، خسارت عظيمي به اقتصاد کشور زد. وقتي در همين نشست خبري اخير رئيس‌جمهور سخن از اخذ خسارت از دشمن مي‌شود، در حالي که عمل به تعهدات اوليه آنان در برجام نه به بار و نه به دار است، رئيس‌جمهور ما با عصبانيت مي‌گويد: مي‌خواهيد »جنگ جهاني« راه بيندازيد؟
کسي که 50 سال است در شوراي‌عالي امنيت ملي، مستقيم و غيرمستقيم حضور داشته است، هنوز نمي‌داند اگر دشمن بخواهد به ما حمله کند، رودربايستي ندارد. مگر اوايل انقلاب،‌ آمريکايي‌ها به طبس براي يک حمله وسيع و گسترده نيرو پياده نکردند؟
 مگر از 30 شهريور 59 از زمين، هوا و دريا به ايران حمله‌ور نشدند؟ مگر ما آن وقت مي‌خواستيم »بمب هسته‌اي« بسازيم که اين‌ها حمله کردند؟! چرا ملت را از جنگ مي‌ترسانند؟برجام به اقتصاد ملي آسيب زد، ارزش پول ملي را به پايين‌ترين حد در 40 سال گذشته رساند و تورم بي‌سابقه‌اي را بر ملت تحريم کرد، برجام به عزت ملي و استقلال علمي کشور آسيب رساند و دستاوردي جز »تحقير« ملت و »ترور« دانشمندان و تهديد توخالي دشمن نداشت.
رئيس دولت در عدم توفيق در سياست‌هاي خارجي که »برجام« نماد اصلي آن است، به مردم »بدهکار« است، اما هنوز در جايگاه »طلبکار« نشسته و منتقدين را با پاک کردن حافظه تاريخي مردم بدهکار معرفي کرده است.
حاشيه‌سازي براي انحراف افکار عمومي مردم فايده ندارد. مردم در نظرسنجي‌ها ديدگاه خود را در مورد عملکرد دولت، در سياست خارجي، کارکرد اقتصادي و ولنگاري فرهنگي و خلق دوقطبي‌هاي کاذب براي سر کار گذاشتن نخبگان مطرح کرده‌اند.
مردم اعتراض دارند و مي‌گويند: آقاي روحاني در برجام، اصل 77، 152، 153 و 176 را نقض کرده است. جايگاه شوراي امنيت ملي را وفق اصل 176 و جايگاه مجلس را در اصل 77 در مورد انعقاد قراردادها به رسميت نمي‌شناسد و اصول 152 و 153 را در مورد محکمات و مقومات سياست خارجي رعايت نکرده است. در حوزه اقتصاد، اصول 52، 53، 45 و 44 قانون اساسي را نقض کرده است، اما الان در قد و قواره مدعي اجراي اصول قانون اساسي ظاهر شده است تا کسي به او نگويد چرا اين همه اصول قانون اساسي را علي‌رغم سوگند وفاداري به آن، نقض کرده‌اي؟!
او در همه اين مدت که صدارت دولت را در دست داشته، يک حرف درست زده است و آن اين که؛ «فهم درست از قانون اساسي وجود ندارد» و مصداق اين حرف، خود اوست، چراکه پس از 40 سال هنوز نمي‌داند يا نمي‌خواهد بداند که طبق قانون اساسي، مفسر اصول قانون اساسي، شوراي نگهبان است و مفسر قانون عادي، مجلس است و حرف‌هايي مي‌زند که شايسته يک مدعي حقوقداني نيست.
از اين حرف‌ها بوي »تحکم« و »اقتدارگرايي« بيرون مي‌آيد. اين رويکرد باب »گفت‌وگو« را در داخل مي‌بندد. دشمن را براي گرفتن امتيازات بيشتر تحريک مي‌کند و در اين ميان منافع و مصالح ملي قرباني »خودحق‌بيني«، »خودمحوربيني« و »خودمرکزبيني« رئيس‌جمهور مي‌شود.به گزارش عصر آذربايجان به نقل از فارس،اين‌همه خسارت از نقض سوگند رياست جمهوري و ناديده گرفتن آن ناشي مي‌شود. خداوند آخر و عاقبت رئيس‌جمهور ما را ختم به خير گرداند.

منبع :