اينجا اروميه شهر عاشق پيشههاي واليبال و کارگرپيشه هاست
1398/03/27
گروه گزارش: يدالله کارگرپيشه؛ اسطوره اي فراموش نشدني در ورزش ايران و شناسنامه واليبال اروميه است که به عنوان پديده دهه هاي 1340 و 1350 شمسي، در معرفي اين شهر به عنوان »پايتخت واليبال آسيا« سهم انکارناپذير دارد.آري اين روزهاي حضور چندين اروميه اي در تيم ملي واليبال از يک سو و ميزباني از رقابتهاي هفته سوم ليگ ملتهاي واليبال در اين شهر از سوي ديگر، نقش آفريني هاي نخستين کاپيتان اروميه اي تيم ملي واليبال ايران را در ذهن واليبال دوستان زنده کرده است.
وي که مدتي نيز سرمربي تيم ملي واليبال ايران بوده، در سن 75 سالگي هنوز در خانه واليبال اروميه شور و شوق خاصي به دوستداران اين ورزش مي بخشد و حضورش مايه دلگرمي نوجوانان و جوانان است.قلب وي به عشق واليبال مي تپد و طرفدارانش به خوبي ميدانند بهترين دوران عمر کارگرپيشه در سالنهاي واليبال، کوچه پس کوچههاي اروميه و بر فراز تورهاي اين ورزش سپري شده و هيجان توپ و تور با گوشت و پوست و استخوان وي عجين شده است.امروزه به پاس قدرداني از اين اسطوره واليبال ايران، نخستين آکادمي کشور در شهر اروميه به نام يدالله کارگرپيشه نامگذاري شده و سرديس زيبايي به پاس قدرداني از اين پيشکسوت کارکشته براي نصب در شهر عشاق واليبال آماده شده است.
وي که در حين اين مصاحبه گرمکن ورزشي مشکي رنگ و کتاني به پا داشت در پاسخ به سوال خبرنگار ايرنا مبني بر اينکه چرا واليبال در اروميه مورد اقبال عمومي قرار گرفته، گفت: واليبال در اروميه يک ورزش خانوادگي است و با فرهنگ مردم منطقه عجين شده است.کارگرپيشه با ذکر مصداقي، افزود: پس از من خواهرزاده ام، ساسان خداپرست در 23 سالگي کاپيتان تيم ملي ايران شد؛ سالار کارگرپيشه تنها نوه پسري ام که يک واليباليست تمام عيار به شمار مي رود نيز الفباي واليبال را از همان ابتدا از خودم آموخت.وي اروميه را مهد واليبال ناميد و اضافه کرد: در آلبوم شخصي ام عکسي از يک محيط روستايي دارم که در آن 2 نفر تور واليبال را با دست گرفتهاند تا 2 نفر ديگر بازي کنند؛ آيا اين نشانگر عشق به واليبال نيست؟ من و هم دورهاي هايم در کوچه پس کوچهها اين ورزش را ترويج داديم الان نبض واليبال در رگهاي آن در جريان است. حضور پررنگ هميشگي بازيکنان اروميه در تيم ملي نشان از استعداديابي و تربيت بازيکنان تأثيرگذار در واليبال اين شهر دارد.اسطوره واليبال ايران دلسوزانه ادامه داد: بازيکنان مستعد زيادي سالانه در اين شهر آموزش ميبينند که با حمايت مسئولان ميتوانند در اين خطه ماندگار و براي تيمهاي آذربايجان غربي افتخارآفريني کنند.
وي پيشنهاد کرد تا زمينه فعاليت در رشته واليبال در کوچهها، بوستانها و پارکها به صورت سيستماتيک فراهم شده و به افزايش نشاط در جامعه منجر شود و گفت: نسل آتي در سايه ورزشهايي چون واليبال ميتواند از سلامت روحي برخوردار شود.کاپيتان اسبق تيم ملي واليبال همچنين در خصوص دستاوردهاي ميزباني مسابقات هفته سوم ليگ ملتهاي واليبال گفت: ميليونها بيننده از سراسر دنيا اين بازيها را به تماشا خواهند نشست و اروميه به عنوان يک شهر واليبال دوست معرفي خواهد شد.کارگرپيشه مشتاقانه افزود: اين رقابتها به حضور گردشگران از شهرهاي مختلف ايران در اروميه منجر شده و به فعال شدن هتلها و رستورانها در ايام برگزاري ليگ موجب ميشود.وي ادامه داد: خانوادهها پس از اين رقابتها با اشتياق بيشتري فرزندان خود را جهت فعاليت در اين ورزش تشويق خواهند کرد و نبض اين ورزش در شهر تندتر خواهد زد.وي تاکيد کرد: اين ميزباني به ارتقاي زيرساختهاي ورزشي نظير تجهيز و نوسازي سالن منجر شد و به بهسازي مسيرهاي درون و برون شهري و زيباسازي فضاي شهري کمک کرد.پير واليبال ايران در توصيه به تماشاگران گفت: انتظارم از حاضران در سالن غدير اروميه تشويق تيم ملي و پرهيز از هرگونه حاشيه سازي است تا فرهنگ والاي منطقه و کشور به نحو مطلوبي براي ميهمانان داخلي و خارجي معرفي شود.
سرمربي اسبق تيم ملي واليبال اظهار داشت: بازيهاي تيم ملي تا الان مثبت بوده اما با در نظر گرفتن اين نکته که اکثر تيمهاي حاضر در رقابتها جوان گرايي کردهاند، اين مسئله در تيم ما کم رنگ است.سخنان اسطوره واليبال ايران تمامي ندارد و سراسر مملو از دلسوزي و نوع دوستي است اما واليبال و اروميه جز جدايي ناپذير جملاتش به شمار مي رود.حضور مراجعه کنندگان مختلف که براي عرض سلام، احوال پرسي يا مشاوره ورزشي از استاد سراغ ميگرفتند باعث نشد استاد سررشته بحث را گم کند و مصاحبه با وي در فضايي بسيار صميمي ادامه پيدا کرد.دوستان، بازيکنان و مربيان واليبال با احترام خاصي خدمت ستاره پرفروغ دهههاي 40 و 50 ميرسيدند و استاد با تواضع به احساسات يکايک آنان پاسخ ميداد.
مرد خستگي ناپذير واليبال پس از اينکه چند مراجعه کننده را راهي کرد، با هيجان خاصي گفت: از سال 1342 تا 1358 بازيکن تيمهاي ملي بودم و پس از آن نيز سالها سرمربيگري تيم ملي و تيمهاي مختلف را بر عهده گرفتم. سال 1358 که تصميم گرفتم ديگر بازي نکنم، مسئولان به دنبال به راه انداختن بازي خداحافظي شدند؛ من قبول نکردم چون تا اين لحظه احساس نميکنم از توپ و تور خداحافظي کردهام. همواره به بازيکن سازي پرداختهام و صداي شادي بازيکنان در سالنها مايه آرامش ام بوده است. شبها از اينکه که با وجداني آسوده سر بر بالين ميگذارم احساس آسودگي ميکنم؛ هدايت صدها جوان به سالنهاي ورزشي براي سپري کردن اوقات فراغت مايه دلگرمي و آرامش من است.
به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايرنا، مصاحبه که تمام شد در مسير برگشتم از ميدان احد اروميه واقع در آپادانا عبور کردم تا در بعد از ظهري بهاري، شوق عاشقاني که در پاييز عمر خود واليبال را بر فراز تورهاي زيباي اين ورزش نفس مي کشند تماشا کنم؛ جوانان امروز مشتاقانه در ميدانهاي آسفالته اين زمين قديمي به مصاف جوانان ديروز رفته بودند تا با تجربه لحظاتي هيجان انگيز درس وفاداري به واليبال و عشق به توپ و تور را از آنان ياد بگيرند.
اينجا اروميه شهر عاشق پيشههاي واليبال و شهر کارگرپيشه هاست.
منبع :