در ارتباط با ضرورت پاسداري از موسيقي مذهبي محرم، اين بار با داوود فتحعلي‌بيگي صحبت کرديم. او در تعزيه و نمايش‌هاي آييني فعاليت دارد و به گفته خودش کتابي را تحت عنوان آشنايي با مباني شبيه‌خواني از منظر نمايشي نوشته که در آن به موسيقي مذهبي نيز پرداخته‌ است.موضوع مصاحبه را با فتحعلي‌بيگي در ميان مي‌گذاريم که مي‌گويد: زماني که موسيقي ايراني وارد حوزه مباحث مذهبي شد، عده‌اي از هر بخش مانند روضه‌خوان‌ها، نوحه‌خوان‌ها يا افرادي که در تعزيه فعال بودند، با توجه به هدف و نوع بهره‌برداري خود بخش‌هايي از اين موسيقي را استفاده کردند. اين افراد در دوره خود کساني بودند که مثلا نوحه‌خواني را مي‌شناختند و ياد گرفته بودند؛ يعني مي‌دانستند که اگر قرار است افشاري بخوانند چگونه بايد بخوانند.

او ادامه مي‌دهد: متأسفانه امروزه نمي‌توان به اشعاري که در نوحه‌ها استفاده مي‌شود شعر گفت؛ چراکه بيشتر بخش کلام نوحه و مرثيه‌هاي امروزي يک کلام موزون دم‌دستي و سبک است که توسط راديو و تلويزيون رواج يافته است. همچنين در راديو و تلويزيون مي‌بينيم که تنها مداحي چهار يا پنج نفر آدم مشخص پخش مي‌شود و هر شبکه‌اي هم که بزنيم اينها را مي‌بينيم. از طرفي خود همين افراد نوحه‌خوان نيز دريغ مي‌کنند که شعرهاي خوب از شاعران مرثيه‌پرداز موجه را انتخاب کنند. خيلي وقت‌ها مي‌بينم که خودشان چيزهايي سر هم کرده‌ و مي‌خوانند. منظوم کردن کلام را خيلي‌ها مي‌توانند انجام دهند ولي هر چيزي شعر و ادبيات به مفهوم ادبي و هنري‌اش نيست. فتحعلي‌بيگي به آشنا نبودن نوحه‌خوانان با موسيقي اشاره و اظهار مي‌کند: اغلب نوحه‌خوانان يا روضه‌خوانان اطلاعاتي زيادي از موسيقي ندارند. مي‌بينيم که تلويزيون نوحه‌خواني آنها را پخش مي‌کند و در نتيجه جوان‌ترها نحوه نوحه‌خواني آنها را مي‌بينند و از همان تقليد مي‌کنند. زماني که الگوسازي نمي‌کنيم و نوحه‌خواني و پخش آن را در انحصار يک عده خاص که علم به موسيقي ندارند قرار دهيم، نتيجه همين مي‌شود.او در ادامه به بحث لزوم نظارت بر مداحي‌هايي که انجام مي‌شود مي‌پردازد و مي‌گويد: در جاهاي مختلف کلاس‌هاي آموزش مداحي زيادي داريم، اما آيا نبايد نظارتي بر اين کلاس‌ها باشد که چه آموزش مي‌دهند؟ در سال، نوارهاي صوتي نوحه‌خواني زيادي منتشر مي‌شود که خيلي از آنها اصلا کيفيت ندارند. بايد ديد که از کجا مجوز مي‌گيرند؟ اگر مجوز نمي‌گيرند پس چرا کسي نظارت نمي‌کند؟ ما مرکز موسيقي و سرود صداوسيما، وزارت ارشاد، دايره امر به معروف و نهي از منکر و ... را داريم. ولي هيچ کدام از اينها خود را موظف نمي‌دانند و تشکيلات ناظري هم نيست. نمي‌گويم چيزي را سانسور کنيم بلکه بايد به صورت کارشناسي نظارت شود؛ چراکه موسيقي ما در حال تخريب است.فتحعلي‌بيگي در همين راستا به تعزيه اشاره مي‌کند و مي‌گويد که اين اتفاق در آنجا نيز در حال رخ دادن است. در تعزيه نيز اساتيد فن حضور ندارند و آنهايي که تخصصي ندارند نکاتي که شايد مربوط نباشد را وارد موسيقي تعزيه مي‌کنند.او درباره راهکار پيشنهادي براي حل مشکلات موسيقي مذهبي مي‌گويد: مهمترين کار، الگوسازي و ارائه نمونه‌هاي اصيل است. زماني که نمونه‌هاي اصيل ارائه، الگوسازي و پخش شود، در نهايت به گوش مردم خواهد رسيد و مردم اثرات آن را خواهند ديد. درواقع بايد با استفاده از مداحان سرشناس، نوحه‌هاي مناسب و اصيل را مدام در ايام عزاداري در راديو و تلويزيون پخش کنند. البته يک سري کارها شده و دفتر ادبيات و هنر حوزه هنري کارهاي خوبي در اين زمينه کرده است، منتهي آن مرکزي که اينها را منتشر کند کجاست؟ چرا راديو تلويزيون نبايد اينها را پخش کند؟اين بازيگر ادامه مي‌دهد: برخي از مداحان ترانه‌هاي لس آنجلسي را کپي مي‌کنند، کسي که مداحي‌اش در تلويزيون پخش مي‌شود بايد حداقل‌هايي از موسيقي را بداند و حد و حدودهايي را رعايت کند. هرکسي که نمي‌تواند شعر بگويد. »حسين جان علي اکبرت کو« را همه مي‌توانند بسازند. مشکل ما اينجاست که درست و حسابي به کساني که بايد، بها نمي‌دهيم. ما صدها مداح تراز اول داريم. مداحاني که دهانشان را باز مي‌کنند گهربار است و کلام فاخر مي‌گويند ولي کسي توجهي نمي‌کند. البته تا زماني که مرکز قدرتي که اين قضيه را هدايت مي‌کند تصميم نگيرد اتفاقي رخ نخواهد داد.او در پايان با بيان اينکه گوش مردم و سليقه آنها را خراب کرده‌ايم و قرار نيست به هر بهانه‌اي مردم را جذب کنيم، مي‌گويد: موسيقي مذهبي دوران قاجار را هر جا پخش کنند همه جذب مي‌شوند. قرار است حقيقتي را مطرح کنيم و يک هنر را رواج دهيم که بتواند اصالت داشته باشد. اکنون بعضي‌ها درباره تعزيه مي‌گويند که بياييم نوآوري کنيم. اما چه نوآوري؟ با کدام متخصص خود مي‌خواهي نوآوري کني؟ حال نوآوري که کردي چه کسي مي‌خواهد تبليغ کند؟ مي‌آيند از اساس خراب مي‌کنند و مي‌گويند که نوآوري کرده‌اند. يکي برمي‌دارد کيبورد مي‌‍‌آورد يکي طبل. هر کس يک ساز مي‌آورد. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايسنا، به هر حال در هر چيزي نظم و نظام بوده و بايد به همين صورت ادامه پيدا مي‌کرد. اگر حسينه‌هاي داخل بازار را ببينيم هنوز نمونه‌هاي سنتي را مي‌خوانند و همانگونه عزاداري مي‌کنند و وقتي که مي‌شنويم هم ويژگي حماسي دارد و هم ويژگي غم و اندوه. کلام انسان را درگير مي‌کند و تا اعماق وجود آدم نفوذ مي‌کند.