احياي ميدان تاريخي شنب غازان تبريز

گروه تاريخي: احيا ميدان تاريخي شنب غازان در اولويت برنامه‌هاي اجرايي شهرداري منطقه 6 تبريز است.

گروه تاريخي: احيا ميدان تاريخي شنب غازان در اولويت برنامه‌هاي اجرايي شهرداري منطقه 6 تبريز است.
به گزارش عصر آذربايجان، در راستاي احيا ميدان تاريخي شنب غازان، جلسه مشترکي با حضور نمايندگان سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان، کميسيون فرهنگي و اجتماعي شوراي اسلامي شهر، انجمن غازانيه تبريز، معتمدين محله شنب غازان و معاونت فني و عمراني شهرداري منطقه 6 تبريز در اتاق جلسه منطقه برگزار شد.
در اين جلسه با اشاره به قدمت تاريخي محله شنب غازان تبريز؛ بر اهميت احيا ميدان تاريخي اين محله که تفسيري بر وقايعي در دوران شکل گيري بر آن گذشته، تاکيد شد.
در ادامه جلسه نمايندگان ارگان‌هاي ذيربط با هدف آسيب شناسي و احيا بافت‌هاي تاريخي شهري و در جهت ايجاد سرزندگي اجتماعي در محله شنب غازان به ارائه پيشنهادات و نظرات خود پرداختند.
در پايان جلسه مقرر شد پس از بررسي، کارشناسي و تأييد طرح اوليه توسط کارشناسان سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان و معاونت فني و عمراني شهرداري تبريز، شهرداري منطقه 6 نسبت به اجراي طرح اقدام نمايد.
مبلغ 10 ميليارد ريال جهت احيا ميدان تاريخي شنب غازان در بودجه عمراني سال 99 شهرداري منطقه 6 تبريز لحاظ شده که با تأييد طرح پيشنهادي به همت عوامل معاونت فني و عمراني منطقه در محله شنب غازان اجرا خواهد شد.
”محله شنب غازان “ يكي از محلات تاريخي و قديمي تبريز است اين محله روزگاري پايتخت حكومتي مقتدرترين و مشهورترين پادشاه ايلخاني بود.
شنب غازان يكي از محلات 27 گانه تبريز در شمال غرب شهر، از محلات تاريخي و قديمي كه در محدوده خيابان راه‌آهن، جاده سنتو و كوي دامپزشكي واقع شده است.
نام و لغت شام غازان از دو جزء شام و غازان تشكيل شده، به معناي گنبد بزرگ و مزرعه و گاهي شنب غازان هم مي‌نويسند كه به معناي آرامگاه و مقبره گنبد غازان خان است.
سلطان محمود غازان خان - مقتدرترين و مشهورترين پادشاه دوره ايلخانان - روز چهارشنبه 24 ذي‌القعده سال 694 به تبريز آمد و در مرغزار شم (شام) و در روز نوروز بر تخت پادشاهي جلوس كرد و به نام سلطان محمود غازان خوانده شد و نخستين فرماني كه صادر نمود قبول دين اسلام براي مغول و اجراي احكام آن دين بود.
- ايجاد آرشيو دولتي در تبريز غازان خان براي بهبود حال رعيت و وصول ماليات و حسن اداره كارها، قوانين وضع كرد و قوانين سابق را كه بر خلاف عدل و داد تشخيص داده بود، لغو و مقرر كرد كه از تمام ولايات، دفاتر قانون مزبور يعني صورت ماليات و اراضي ملكي و خالصه و وقف و اسامي موديان مالياتي و متوليان و بهره‌بران را به كتابخانه‌اي كه در تبريز بنا كرده بود، بفرستند و قانون هر قسمت از ممالك ايلخاني را بر تخته پاره يا قطعه سنگي يا صفحه‌اي از معدنيات نقش كنند و در موضعي در آن ولايت نصب كنند.
- تبريز مركز روابط كشورهاي خارجي در زمان غازان خان در تبريز مليت‌هاي مختلف سكونت داشتند و تبريز يك شهر بين‌المللي شده بود. در اين شهر پزشكان، منجمان، مشغول كار و فعاليت بودند و تجارت با كشورهاي مغرب زمين رونق داشت و بازرگانان ونيزي در آن موقع تبريز بودند و در آن شهر كنسولي از طرف دولت جمهوري ونيز قرار داشت و بازرگانان ونيزي در تبريز تجارتخانه داشتند. غازان خان در سال 702 هجري قمري قلعه تبريز را تعمير كرد و دور تا دور شهر بارويي به طول 54 هزار گام كه قريب چهار فرهنگ و نيم (30 كيلومتر) باشد، ساخت. عرض اين ديوار ده گز (10 متر) بوده و بر حالت چرنداب، سرخاب و بليان كوه (بيلانكي) و تمام باغات شهر احاطه داشت، وي 2 دروازه بزرگ عالي در آن، هر يك به سمتي از جهات ممالك تعبيه كرد و به نام دروازه بغداد، عراق، خراسان، اران و روم ناميد و در بين آنها نيز 8 دروازه كوچك بنا كرد.
سكه‌هاي غازان از طلا و نقره و مس بوده و در پشت همگي آنها عبارت ”لا اله اله الله و محمد (ص) رسول الله” و ضرب تبريز نقش بسته بود. در بعضي از تواريخ شام را به معناي كشور سوريه دانسته‌اند كه چون غازان خان پس از بازگشت از شام و فتح در آن نواحي به ساختن اين بناي عظيم آغاز كرد به اينمناسبت آن را شام ناميده‌اند كه اين سخن درست نيست. زيرا پيش از غازان، اين محله را “شم“ (شام) مي‌خواندند و (ارغون خان) پدر غازان خان هم عمارت ارغونيه را به نام خود در اين محل شم بنا كرد.
 بعضي از دانشمندان ايران مانند مولانا نظام‌الدين شامي كه مولف نخستين ظفرنامه تيموري است منسوب به همين قريه و محل است و نام اين محل است كه بر گنبد غازاني اطلاق شد و آن را شام غازان(شنب غازان )خوانده‌اند. شنب غازان دشتي وسيع بوده كه در آن سبزيكاري و كشاورزي انجام مي‌گرفت. شنب در زبان فهلوي آذري به معناي اراضي مسطح و سبزه‌زاري است و هم اكنون در بعضي از شهرهاي آذربايجان به دشت‌هاي وسيع و مزروعي و چمنزار و به‌خصوص جاهايي كه برنج مي‌كارند و براي آبياري آن از آب رودخانه استفاده مي‌كنند،‌ شنب مي‌گويند.

منبع :