ادعاي نامستند تورم 60 درصدي هنگام تحويل دولت در سال قبل

گروه سياسي: نکته بارز گفت‌وگو يا گزارش تلويزيوني ادعاي آقاي رييسي درباره تورم 60 درصدي هنگام تحويل دولت در سال قبل بود. اين در حالي است که در هيچ يک از آمارهاي رسمي بانک مرکزي چنين عددي اعلام نشده و خود آقاي رييسي هم در هر 5 گفت‌وگوي قبلي چنين عددي نداده بود و مي‌گفت مايل نيست به گذشته اشاره کند و تنها از پرداخت ماهانه 10 هزار ميليارد تومان بابت تعهدات قبل سخن مي‌گفت.

گروه سياسي: نکته بارز گفت‌وگو يا گزارش تلويزيوني ادعاي آقاي رييسي درباره تورم 60 درصدي هنگام تحويل دولت در سال قبل بود. اين در حالي است که در هيچ يک از آمارهاي رسمي بانک مرکزي چنين عددي اعلام نشده و خود آقاي رييسي هم در هر 5 گفت‌وگوي قبلي چنين عددي نداده بود و مي‌گفت مايل نيست به گذشته اشاره کند و تنها از پرداخت ماهانه 10 هزار ميليارد تومان بابت تعهدات قبل سخن مي‌گفت.
مصاحبه بايد مصاحبه باشد. حال آن که اينجا در واقع رييس جمهوري نه با دو خبرنگار که رو به دوربين صحبت مي‌کند منتها براي اين که بيننده خسته نشود و ميزبان فرصت تأمل و تنفس داشته باشد دو نفر در مقابل مي‌نشينند. شهرت غالب مصاحبه کننده اصلي هم گويندگي خبر است که متن‌هاي رسمي را مي‌خواند. خبرنگار اما پرسش ذهن خود را مطرح مي‌کند و هويت مستقل حرفه‌اي دارد و با گوينده اخبار متفاوت است. اگر ششمين گفت و گوي تلويزيوني سيد ابراهيم رئيسي در شامگاه شنبه چهارم تير 1401 با خبرنگاران مستقل انجام شده بود يا به همين مجريان و خبرنگاران صدا وسيما مجوز و اختيار داده بودند، مي‌توانست پر از نکات جذاب و قابل تأمل و تفسير باشد اما مشخص است که قصد پرسش به معني مصطلح حرفه‌اي در ميان نبود.
مراد از مستقل مطلقا اين نيست که خبرنگار چارچوب و ديدگاه شخصي نداشته باشد و ملاحظات رسان? متبوع را در نظر نگيرد. مصاحبه اما بايد مصاحبه باشد. اصل در مصاحبه اين است که مخاطب و بيننده حين برنامه و در پايان آن لذت ببرد. در صدا و سيما البته اصل بر رضايت مدير بالادستي است با اين بيم که توبيخ نشوند و اين شغل را از دست ندهند. کمترين کاري که مي‌توانستند انجام دهند اين بود که در ميانه يا پايان برنامه چند پرسش از واکنش هاي مردمي را که قاعدتا دريافت کرده بودند با رييس »دولت مردمي« در ميان گذارند.
اين اتفاق نمي‌افتد چون در اين قالب خاص در واقع رييس جمهوري نه با آنها که رو به‌دوربين صحبت مي‌کند منتها براي اين که بيننده خسته نشود و ميزبان فرصت تأمل و تنفس داشته باشد آن دو مقابل او مي‌نشينند. خبرنگار مستقل مثلا مي‌توانست بپرسد »در 11 اسفند 1400 دستور داديد ظرف 6 ماه مديريت دو خودروساز بزرگ به بخش غير دولتي واگذار شود. اکنون 4 ماه مي‌گذرد و اقدامي صورت نپذيرفته است. آيا طي دو ماه آينده شاهد اين اتفاق بزرگ خواهيم بود و مراد از بخش غير دولتي چيست؟ بخش خصوصي يا بنيادها يا تعاوني‌ها؟«.
 البته چنين سؤالي مطرح نشد چرا که واگذاري دو شرکت بزرگ خودروساز به بخش غير دولتي کار ساده‌اي نيست و مشخص نيست چگونه قرار است انجام شود و بر اساس کدام قانون؟ در فرمان 8 ماده‌اي خودرويي 11 اسفند موارد ديگر هم بود که خبرنگار مستقل مي‌توانست متن را از رو بخواند و بپرسد چه شد و البته نخواندند و نپرسيدند.يا هنگامي که آقاي رئيسي با قاطعيت تأکيد کرد 3 قلم کالا- نان، بنزين و دارو- گران نخواهد شد»، خبرنگار مستقل مي‌توانست بگويد چه شد که از گزاره »‌فقط 4 قلم کالا- آرد، مرغ، تخم مرغ و روغن- با حذف ارز 4200 توماني گران مي‌شود« رسيديم به »سه قلم کالا- نان، بنزين و دارو« گران نخواهد شد که اذعان به افزايش قيمت تمام کالاهاي ديگر است.
مهم‌ترين دستاورد حذف ارز ترجيحي از زبان رييس جمهوري اين بود که خانوارهايي که تنها درآمد ماهانه آنان يارانه 46 هزار و 500 توماني بود حالا بيشتر دريافت مي‌کنند. خبرنگار مستقل مي‌توانست با تلميحي -که موجب دريافت تذکر يا کسر حقوق يا اخراج هم نشود -بپرسد يعني از جيب »ما«ي طبقه متوسط در جيب ديگرانِ گرفتار فقر مطلق؟! ( بر سر واژه‌هاي تلميح يا تمليح البته اختلاف است و دومي با نمک نسبت دارد!)
همچنين وقتي تعبير »جنگ اوکراين« را نه در توجيه افزايش قيمت مواد غذايي به کار برد باز خبرنگار مستقل مي‌توانست در جمله معترضه‌اي بگويد: شما نه از تعبير "تجاوز نظامي روسيه به اوکراين" استفاده مي‌کنيد که ادبيات غالب است و نه عبارت »عمليات ويژ? نظامي روسيه در اوکراين« که خود روس‌ها به کار مي‌برند.
 »جنگ اوکراين« اما خنثي است چون هر جنگي دو طرف دارد. خودشان که با خودشان نمي‌جنگند! پاسخ آقاي رئيسي البته قابل حدس بود چون احتمالا مي‌گفت: "ما با هر جنگي مخالفيم. مايل‌ايم اين جنگ هم زودتر تمام شود اما در نظر داشته باشيد ريش? جنگ توسعه‌طلبي ناتوست و عامل اصلي را نبايد فراموش کنيم."
اما اگر با خبرنگار صميمي بود و موقع خاموش بودن دوربين و ميکروفون و نه در برنامه البته مي‌توانست بگويد: ما هم فکر نمي‌کرديم اين جنگ تا حالا 4 ماه طول بکشد. خيال مي‌کرديم يک هفته‌اي تمام مي‌شود و دولت مورد نظر کرملين جاي زلينسکي را مي‌گيرد ولي خوب مي‌بينيد ادامه پيدا کرده و دود آن به چشم ما هم رفته به خاطر افزايش قيمت مواد خوراکي در جهان و خصوصا غلات.
نکته بارز اين گفت‌وگو يا گزارش تلويزيوني ادعاي آقاي رييسي دربار? تورم 60 درصدي هنگام تحويل دولت در سال قبل بود. اين در حالي است که در هيچ يک از آمارهاي رسمي بانک مرکزي چنين عددي اعلام نشده و خود آقاي رييسي هم در هر 5 گفت‌وگوي قبلي چنين عددي نداده بود و مي‌گفت مايل نيست به گذشته اشاره کند و تنها از پرداخت ماهانه 10 هزار ميليارد تومان بابت تعهدات قبل سخن مي‌گفت.
ادعاي تورم 60 درصدي حين تحويل دولت را مي‌توان به دو دليل دانست:
نخست اين که در هر گزارش به عدد 700 قرباني کرونا در اوج آن اشاره مي‌شد و اين که با واردات واکسن تلفات کم شد و تکرار آن با توجه به پايان بحران در جهان لطفي نداشت. دوم اين که با عدد 60 درصد تورم 50 درصدي را شايد بتوان توجيه کرد.اصطلاحي که آقاي رئيسي در هر گزارش تکرار مي‌کند »صادق‌الوعد« است و البته غالبا وقتي مطرح مي‌شود که صحبت از وعده ? ميليون مسکن در چهار سال باشد که سالانه آن يک ميليون مسکن مي‌شود و چون در يک سال اول تحقق نيافته و سراغ آن را مي‌گيرند با تأکيد بر صادق الوعدي مجموعاً و به پايان 4 سال موکول مي‌شود.
از کارمندان صدا وسيما نمي‌توان انتظار داشت در طرح پرسش، آزاد باشند زيرا در گفت‌وگو با حسن روحاني‌يي که بناي صدا وسيما بر همراهي با دولت او نبود هم به خاطر ملاحظات سياسي و امنيتي و بين‌المللي و جايگاه رياست جمهوري ملاحظات و محظورات و نه محذوراتي داشتند چه رسد به اين دولت که صدا و سيما به تريبون آن بدل شده است.
اما مي‌توان انتظار داشت که بپرسد وزير کار استعفا کرد يا برکنار شد يا آيا کنار گذاشتن او به معني واقع‌گرا شدن دولت و دور شدن از شعار با متهم کردن مديران گذشته است يا چرا دولت مردمي از درون يک وزارتخانه با اين همه کارشناس خبره وزيري انتخاب نمي‌کند؟
اين سؤالات مطرح نشد چون اين قالب، مصاحبه نيست و با هيچ يک از تعاريف فني مصاحبه که به زيبايي در يکي از مقالات کتاب »يادداشت هاي 5 ساله- گابريل گارسيا مارکز« توضيح داده شده منطبق نيست.
يک گزارش تلويزيوني است که رييس جمهوري رو به دوربين با مردم صحبت مي کند منتها به جاي آن که در صحنه تنها فيلم بردار و صدا بردار و مأمور تدارکات و ديگر عوامل حاضر باشند – که نمي بينيم شان- دو نفر هم مواردي را طرح مي کنند و آنها را مي‌بينيم.
مصاحبه، البته بازجويي هم نيست. شيوه‌اي که برخي انتخاب مي‌کنند و پيداست که گفت‌وگوي رسمي صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران با رييس جمهوري اسلامي ايران نمي‌تواند چنين باشد چون قرار نيست مصاحبه کننده ژست برنده بگيرد. در همان فرم شبه بازجويي و بيرون صدا وسيما هم بايد مراقب بود طرف، زده نشود و سؤال چالشي به گونه‌اي نباشد که شخص را از ادامه گفت‌وگو منصرف کند. ( پيش‌تر در يادداشتي از گفت و گوي حرفه اي رضا خجسته رحيمي سردبير مجله انديشه پويا با محمود احمدي نژاد به عنوان يک نمونه حرفه اي و موفق ياد کردم که دُز چالش آن در عين حال چنان هم نبود که رييس جمهوري پيشين ايران در ميان? گفت‌وگو برخيزد و ترک کندو تا پايان ادامه يافت).
بازجويي نبايد باشد که با رييس جمهوري مستقر و همسو با صدا وسيما نمي تواند هم باشد اما به معني تعارفات به جاي سؤالات و صحنه آرايي و سؤالات قابل حدس بدون استخراج پرسش از پاسخ طرف مقابل يا قياس با گفته‌هاي قبلي او -که با يک جست و جوي ساده در دست‌رس است -هم نيست.به گزارش عصر آذربايجان به نقل از عصر ايران،با اين اوصاف بهتر آن است که تصور کنيم ابراهيم رييسي رو به دوربين و مستقيم با مردم سخن مي‌گويد چرا که وقتي قرار نباشد از دل سؤال قبلي پرسشي طرح يا به سؤالات و نکات کارشناسي ديگران ارجاع و استناد شود اين برنامه، هرچه باشد مصاحبه نيست.

منبع :