نهال‌هاي سوخته‌اي که دوباره سبز مي‌شوند

گروه فرهنگي: وقتي سخن از اعتياد مي‌شود ناخودآگاه لرزه بر اندام هر پدر و مادري مي نشيند و زير لب مي گويند »خدا تمام جوانان را از شر اين بلاي خانمان سوز حفظ کند و فرزند هيچ خانواده اي دچار اين طوفان بدبختي نشود« اعتياد بلاي خانمان سوزي است که انسان را به وادي بدبختي و مرگ مي‌کشاند، براي شکست و مبارزه با اين ديو سياه، قطعاً بايد داراي اراده اي قوي و پولادين بود.

هر انساني ممکن است به هردليلي اسير اعتياد شود، اعتياد که پير، جوان، زن و مرد نمي شناسد وتنها با يک غفلت و مصرف بي‌فکرانه در چنگالش اسير مي‌شوي. اعتياد سرآغاز تمام بدبختي‌هاي انسان است، اين نيز يکي از حقايق تلخ جامعه‌ي ماست که برخي از پدران و مادران  به خاطر اعتياد، دست به هر کار فساد و غيراخلاقي مي‌زنند، وقتي پدري دچار اعتياد شود، قطعاً مواد مخدر را بيشتر از کودکش دوست مي‌دارد و از هم گسيختن کانون خانواده‌اش برايش هيچ اهميتي نخواهد داشت، يا کودکي که از بخت بد روزگار در دامن پدر و مادر معتاد پرورش يافته است، شايد دچار اعتياد مي‌شود و آينده‌اي شوم برايش رقم مي خورد. براي لمس عمق فاجعه اعتياد، کافيست يک بار سري به کمپ‌هاي ترک اعتياد بزنيد تا از نزديک برگي از سرنوشت تلخ افرادي که دچار اعتياد شده‌اند را ورق بزنيد، افرادي که به دليل کنجکاوي يا با دعوت دوست ناباب يا به بهانه‌ي افسردگي و به دليل ناآگاهي در دامان اين بلاي خانمان‌سوز گرفتار شده‌اند و در جامعه مانند مرده‌ي متحرکي نفس مي کشند. براي تهيه ي گزارش از کساني که گرفتار اين منجلاب شده اند به يکي از کمپ‌هاي ترک اعتياد تبريز مي‌رويم تا از نزديک صحبت هاي پشيماني از مصرف و پر ازاميد اين افراد را براي بهبودي بشنويم. بهزاد 30 ساله، سه سالي مي شود که دچار اعتياد شده است. به گفته ي خودش با پيشنهاد برادرش که خودش پنج سالي معتاد به شيشه است در اين دام گرفتار شده است. وي مي‌گويد: در يکي از مهماني‌هاي شبانه براي اولين بار مواد مخدر شيشه مصرف کردم با مصرف مواد مسير زندگي‌ام عوض شد و سرنوشت شومي برايم رقم خورد. وي با ابراز پشيماني اظهار مي‌کند: با نداشتن قدرت نه گفتن زندگي‌ام زير و رو شد، افسرده بودم و به دليل تغيير حالم دست به چنين کار بي فکر و احمقانه_اي زدم. به خيال خود مسير زندگي را تغيير مي‌دادم ولي به سرانجامي که به بدبختي ختم مي‌شد، رسيدم. بعدها به طور تفنني مصرفم اوج گرفت و وقتي به خود آمدم ديدم يک فرد بدون هويت و بي شخصيت شده‌ام و زندگي‌ام به باد فنا رفته است. به گفته ي بهزاد 90 روز از اقامتش در کمپ براي ترک اعتياد مي گذرد و با اميدي که دوباره در دلش جوانه زده است، اميدوار است که بتواند بر اين غول سياه غلبه کند. از او مي خواهم که از حال و هواي کمپ برايمان توضيح دهد... بهزاد مي گويد: هر روز صبح با ورزش صبحگاهي آغاز شده و بعد از صرف صبحانه در جلسات آموزشي و روانشناسي شرکت و خدارو هر روز شکر مي‌کنم که رو به بهبودي هستم و در اين مدت موادي مصرف نکرده و پاک باقي مانده‌ام. بعد از سم‌زدايي در کارگاه‌هاي کمپ مشغول به کار مي‌شويم و افکار خود را با کار از مواد مخدر دور مي‌کنيم. وي با تاکيد بر اينکه جوانان بايد هوشيار و آگاه باشند و با حرف هر کسي دست به چنين کار نافرجامي نزند، بيان مي‌کند: ما براي جوانان عبرت هستيم اگر از اين کمپ ها مثل شماها هر جواني بازديد کند و اين واقعيت تلخ را به وضوح ببيند، اعتياد از جامعه ريشه کن مي شود.
*جواني بتواند قدرت نه گفتن را در خود تقويت کند، قطعاً سالم مي‌ماند
سردار محمد علي نصرتي، دبير شوراي هماهنگي مبارزه با مواد مخدر استان با بيان اينکه آذربايجان شرقي داراي 267 مرکز درمان و نگهداري از معتادان است، اظهار مي‌کند :چرخه درماني استان حدوداً به 50 هزار نفر معتاد خدمات درماني ارائه مي‌دهد، سال گذشته در مراکز ماده ي 15 و 16 استان، بيش از15 هزار نفر براي درمان پذيرش شده است. وي ادامه مي‌دهد: آذربايجان‌شرقي داراي 37 مرکز اقامتي ميان مدت(کمپ ها) که از اين مراکز دو کمپ (باغ فرشته و اطهر مراغه) مختص زنان معتاد است و بقيه‌ي کمپ‌ها مردان معتاد را تحت درمان قرار داده است. 12 دي آي سي، يک تي سي، چهار شيلتر و يک مرکز ماده ي 16 جزء مراکز درماني استان هستند بقيه‌ي موارد کلينيک درماني است که زير نظر علوم پزشکي فعاليت مي کنند. وي با تاکيد بر اينکه هر فرد در اين جامعه بايد براي مبارزه با مواد مخدر به پاخيزد، خاطر نشان مي‌کند: با توجه به اينکه دشمن وارد جنگ نرم شده و بي‌رحمانه هر اقدام سخيفي را انجام مي‌دهد، ما نبايد منتظر معجزه بوده و مات و مبهوت نظاره‌گر اقدامات دشمن شويم بايد براي ريشه کن کردن اين معضل هر تلاش و کاري که در توان داريم، با تمام قوا بکار بگيريم. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايسنا، اين افراد در همين نزديکي زير سقف آسمان خدا زندگي مي کنند و مثل من و شما نفس مي کشند که با مرتکب يک اشتباه تاوانش را به سختي پس مي‌دهند، اميد است روزي برسد که تمامي کمپ‌هاي کشورمان خالي شود و هيچ پدر، مادر، پسر و جواني را در اين مکان‌ها نبينيم.

منبع :