در دهه فجر اسلام تولدي دوباره يافت و اين دهه در تاريخ ايران نقطه اي تعيين كننده و بي مانند به شمارمي رود. تا قبل از انقلاب اسلامي،‌ در ايران نظام اسلامي وجودنداشت و رابطه پادشاهان با مردم رابطه ي »غالب و مغلوب« و» سلطان و رعيت « بود و پادشاهان احساس مي‌كردند كه فاتحيني هستند كه بر مردم غلبه يافته اند و حضرت امام رضوان الله تعالي عليه اين سلسله معيوب را قطع كردند و نقطه ي عطفي در تاريخ ايران به وجودآوردند و شمشير اسلام مردم را عليه دشمنان اسلام،‌ مردم و استعمارگران به كار گرفتند. دهه انقلاب از رشحات اسلام است و آئينه اي است كه خورشيد اسلام در او درخشيد و اين دهه بايد با عظمت هرچه تمامتر برگزارشود. اين مراسم را با هيجانهاي عاطفي صحيح، بايد با طراوت و تازه كرد. در مذهب ما،‌ احساسات،‌ گريه و شادي، حب و بغض و عشق و نفرت جايگاه والايي دارد. از اين رو جشنهاي دهه فجر مي بايستي همچون مراسم و اعياد مذهبي گرامي داشته شود و مردمي باشد. بايد كليه مساجد فعال شوند و مردم با حضور در مساجد خاطره ي فراموش نشدني حضرت امام و پيروزي انقلاب اسلامي را جشن بگيرند.

*امام در مهرآباد

دوزادهم بهمن ماه 1357 يكي از ماندگارترين روزهاي تاريخ معاصر ايران است. در اين روز امام پس از سيزده سال دوري از وطن به كشور بازگشت. مردم شور و شوق وصف ناپذيري داشتند و اين شور و شوق به ويژه در فرودگاه مهرآباد بيشتر بود. با گشوده شدن در خروجي هواپيما، همراهان امام در برابر چشمان منتظر و مشتاق استقبال كنندگان از هواپيما خارج مي شدند. به دنبال خروج خبرنگاران، نزديكان و اعضاي خانواده ي آنها ، آيت الله مطهري و آيت الله پسنديده به داخل هواپيما رفتند و در راس ساعت 9:37 دقيقه ي صبح ، امام در حالي كه دستشان در دست خلبان فرانسوي بود و در حلقه ي گروهي از استقبال كنندگان چون آيت الله مطهري قرار داشت در پله ي بالاي هواپيما ظاهر شد. با ورود امام به سالن فرودگاه فرياد الله اكبر سالن فرودگاه را به لرزه درآورد. هجوم خبرنگاران براي فيلم برداري و تهيه خبر بيش از حد تصور بود و كسي نمي توانست جلوي آن را بگيرد. بالاخره از مردم تقاضا شد بر روي زمين بنشينند تا چهره ي امام ديده شود . قرآن تلاوت شد و سپس دسته سرود خوانان سرود »اي امام« را سردادند. سردسته اين گروه آقاي اكبري بود و در طبقه دوم سالن سرود خود را اجرا كردند و فضاي سالن را تحت تاثير قرار دادند:» خميني اي امام، اي مجاهد ، اي مظهر شرف، اي گذشته زجان در ره هدف...« پس از آن آقاي نصرالله شاد نوش كه دانشجو بود و قرائت پيام خوشامدگويي ملت به امام را بر عهده داشت، به قرائت پيام پرداخت. سپس امام به ايراد سخنراني پرداخت در اين سخنراني ايشان از طبقات مختلف از جمله روحانيون، دانشجويان، بازرگانان، اساتيد دانشگاهها، قضات و وكلاي دادگستري ، كارمندان و كارگران، دهقانان و ...ملت تشكر نمودند و خيانتهاي محمدرضا شاه را متذكر شدند.

*امام از فرودگاه تا بهشت زهرا

كميته استقبال از امام اعلام كرده بود كه بعد از بيانات امام در سالن فرودگاه استقبال كنندگان به امام معرفي خواهند شد و سپس گزارش كميته نفت و كميته اعتصابات   نيز به محضر امام ارائه خواهد شد ولي هجوم مردم به سالن فرودگاه و انتظار مردم در بيرون از فرودگاه در عمل اين برنامه ها را به هم ريخت و كميته استقبال از امام مجبور شد ايشان را هر چه زودتر به بيرون از فرودگاه منتقل كند. كميته استقبال از امام از بدو تشكيل ، تمام موارد را برنامه ريزي كرده بود و ماشين ويژه اي را براي اين امر تدارك ديده بود. طبق تصميم آنان ، محسن رفيق دوست از اعضاي موتلفه اسلامي كه تازه از زندان آزاد شده بود رانندگي ماشين حامل امام را برعهده گرفت. وي نيز ماشين بليزري را كه فردي به نام حاج علي مجمع الصنايع از بازاريان تهران تعلق داشت به عنوان ماشين حامل امام از فرودگاه تا بهشت زهرا انتخاب كرد. براي امنيت بيشتر مقرر شد تا اين ماشين ضد گلوله شود تا احيانا اگر خطري متوجه شود كارگر نباشد. رفيق دوست اين كار را انجام داد . كميته استقبال از امام از پيش مقرر كرده بود تا آقايان آيت الله مطهري و مهندس هاشم صباغيان براي هماهنگي بيشتر مراسم استقبال در بليزر همراه امام خميني ورفيق دوست باشند. بنابراين صباغيان در صندلي عقب بليزر نشست ولي امام كه در اين زمينه محذوريتي داشت و نمي خواست به جز خودشان، حاج احمد آقا و راننده (رفيق دوست) كسي در آن ماشين باشد از آقاي صباغيان خواستند كه از ماشين پياده شوند .پس از آن امام در صندلي جلوي ماشين و سيد احمد آقا در صندلي عقب نشستند و ماشين به سمت بهشت زهرا به راه افتاد. اعضاي تيم هاي حفاظت كميته استقبال از امام نيز به سرپرستي محمد بروجردي در مسيرها استقرار پيدا كردند و كنترل مسيرها را بر عهده داشتند. در بيرون از فرودگاه تا بهشت زهرا جمعيت زيادي منتظر ورود امام بودند و پيش بيني مي شد به محض روئيت امام به سوي ماشين ايشان هجوم آورند. به همين دليل چند ماشين ديگر پشت سر ماشين امام در حركت بودند كه حامل روحانيون و اعضاي كميته استقبال از امام بودند تا در صورت بروز هر گونه مشكلي به سرعت وارد عمل شوند .ولي ازدحام جمعيت در مسيرها به حدي بود كه در عمل هرگونه كنترلي از اعضاي كميته استقبال از امام بر جمعيت و مسير حركت سلب مي كرد.