علي دهقان در کتاب »سرزمين زردشت« در اين باره چنين مي گويد:» اعتمادالدوله با انشعاب دادن نهر نوگچر از رودخانه شهر چايي به آنجا اين مشکل را حل نمود«. در اين محله اقليت هاي ديني در کنار مسلمانان  در کمال آرامش زندگي مي کردند. در اين محله اولين چاپخانه توسط ميسيونرها داير شد. نخستين مدرسه يي که در  اين محله داير شد دبستان پهلوي بود که در سال 1317¬ش براي جلوگيري از تداخل نام پهلوي بر روي دبستان و دبيرستان به »بزرگمهر« تغيير نام يافت. مديريت دبستان بزرگمهر تا سال 1319ش  با عبّاس تبليغي (ملّاباشي) بود. اين دبستان واقع در ميدان گُل اوستي(ميدان امام حسين(ع) کنوني) بود که در سال 1360 تخريب شد. اين مدرسه بنا به قولي قبلا کنسولگري فرانسوي ها در اروميه بوده است. ساکنان اين محله در آن ايام بيشتر به شغل باغداري و کشاورزي مشغول بودند.نام نووگچر از نام  نهري گرفته شده است  که به همين نام  از دروازه نوگچر عبور کرده و داخل حصار اروميه مي شد. به نوشته ي ميرزا رشيد اديب الشعرا نويسنده کتاب تاريخ افشار در زمان حمله شيخ عبيداله شمزيني به قلعه ارومي در زمان ناصرالدين شاه (1258ش)اقبال الدوله حاکم اروميه حفاظت محله نوگچر و خسروآباد را بعهده جنابان ميرجمال الدين شيخ الاسلام و حاج پاشا خان و پسرش محمدعليخان سرهنگ سپرده بود. عکس فوق دور نماي مسجد لطفعلي خان در ميدان امام حسين(ع) از سمت پنجراه کنوني را در سال 1320ش نشان مي دهد.