اين عضور شوراي پروانه نمايش درباره رده بندي سني فيلم هاي سينمايي گفت: رده بندي سني و هر اقدامي از جنس آن مي‌تواند هم خوب و موثر باشد و هم بي‌فايده و غيرموثر. مي‌تواند هم منتج به نتيجه مورد انتظار شود و هم نه. معمولاً در اين گونه موارد خوب يا بد بودن مطلق نداريم؛ اگر در چارچوب راهبرد و سياستي مطالعه شده، معطوف به هدفِ تعريف شده مشخص و قابل ارزيابي تصميم‌گيري، تدبير و اجرا شود مي‌تواند مفيد و موثر باشد. او خاطرنشان کرد: اگر به صورت انفعالي و بر اساس تفکر و برنامه ناقص و سطحي و يکجانبه نگري و بي توجه به الزامات و روش شناسي مطلوب و متناسب با هويت و واقعيت سينما و ويژگي‌ها و شرايط جامعه اقدام شود، مثل خيلي از موارد مشابه در تصميم گيري‌هاي رايج، شايد هرگز شما را به هدف مورد انتظار نرساند و مثل خيلي موارد مشابه حتي مساله و مشکل شما را پيچيده‌تر کند و با پي‌آمده‌هاي پيش بيني نشده و مخرب خود و ايجاد زمينه براي فساد و سوء استفاده‌هاي تازه، معضلات ديگري را پيش روي تصميم‌گيران و جامعه قرار دهد. البته اين احتمال هم وجود دارد که اين اقدامِ مجرد و خالي از تدابير ضروري پشتيبان درصد بسيار ناچيزي (مثلاً پنج يا ده درصد) از هدف را حاصل کند که مسئولان امر بتوانند آن را به شيوه‌هايي که ياد گرفته‌اند توجيه کنند، ولي هرگز به ميزان هزينه‌اي که براي اين مقدار تاثير ناچيز بار آورده‌اند اشاره نخواهند کرد. لذا نحوه مواجهه با موضوع و مساله و نحوه تدوين سياست و راهکار، و طراحي و تدبير فرايند اجراي اين تصميم و سياست مهم و حياتي است. حسين نژاد ادامه داد: متاسفانه مشکلي که عمدتاً در کشور داريم اين است که براي مشکلات و مسائل فرهنگي و اجتماعي راه حل‌هاي مجرد، ميکانيکي و خطي ارائه مي‌کنند. بنابراين تصميم گيري در مورد هر موضوعي به ويژه رده بندي سني و هر نوع رده بندي ديگر فيلم ها بايد مبتني بر اصول نظري و پشتوانة مطالعه شده عملي درست همراه باشد. اين مسئول فرهنگي خاطرنشان کرد: اگر مساله امروز ما در فيلم‌هاي سينمايي که اکران مي‌شوند اين است که آنها ممکن است براي برخي افراد به ويژه کودکان مضر باشد و براي آن راه حل را مجرداً در رده بندي سني مي‌دانيم، بايد بياد بياوريم که اين شيوه در گذشته هم گاهي وجود داشته اما موفق نبوده و تاثير زيادي به جاي نگذاشته است. زيرا همان فيلم‌ها اگر هم به غلط فرض کنيم که در سينما رعايت مي‌شده در جاهاي ديگر مثلاً زماني که به شبکه نمايش خانگي آمدند، افراد متعلق به رده‌هاي ديگر سني هم آنها را مي‌ديدند. وي يادآور شد: زماني مي‌توانيم بگوييم رده بني سني و يا موضوعات مشابه تاثير گذار بوده که اگر نه صد در صد حداقل هفتاد يا هشتاد درصد اثر گذاشته باشد. در غير اين صورت نمي‌توان نسبت به آن خوش بين بود مگر وقتي که در چارچوب سياست‌هاي مدون مطالعه شده از سوي همه ذي نفعان پذيرفته و به عمل در آيد. در کشورهاي مختلفي که اين رويه موفق بوده اغلب آنرا در چارچوب يک سياست و برنامة جامع تعريف کردهاند. برنامه‌اي که باورها و اقدامات پشتيباني که براي آن تعيين و تعريف شده است را اغلب ذي نفعان يعني دولت و متوليان رسمي، دست اندرکاران حوزة فيلم و سينما و مخاطبان مي‌پذيرند و به جز مواردي کم و استثنايي آن را رعايت مي‌کنند. حسين نژاد خاطرنشان کرد: اين نوع برنامه‌ها بايد براساس روندي تدوين شوند که سينماگران رعايت و مردم نيز به آن توجه کنند. البته بايد ديد در شرايطي که کشور ما دارد، به چه شکلي بايد اين اقدام را انجام داد. زيرا اين موضوعات در کشورهاي مختلف متفاوت است. هرچند هدف‌ها و ارزش‌ها و باطبع سياست‌هايشان با هم فرق مي کند، ولي قطعاً امروزه در هر جامعه‌اي که باشد اقدامات مبتني بر متدولوژي هاي آمرانه، مکانيکي و خطي اثر گذاري چنداني ندارد. وي يادآور شد: براي اقدام نسبت به هرگونه رده بندي از جمله رده بني سني در آثار نمايشي و فيلم هاي سينمايي در ايران بيش از هرچيز نيازمند يک مطالعه همه جانبه و منسجم هستيم که هرگز چنين مطالعه اي در اين مورد در کشور ما صورت نگرفته است. بسيار گفته شده که بايد فرهنگ سازي و باور جمعي ايجاد کرد اما تقريباً همواره دربارة مفهوم و روش شناسي مناسب اين فرهنگسازي و روش شناسي ترويج و گسترش آن در مقياس جامعه خود را مستغني از آموختن، مطالعه و تدبير دانسته‌ايم. تهيه‌کننده «طعم شيرين خيال» با بيان اينکه در مورد شناخت ابعاد اين نوع موضوعات و اقدامات مرتبط با آنها روش شناسي درستي نداريم، گفت: اقدامات و اجزاي مکمل هر برنامه جامع براي به نتيجه رسيدن بايد با يکديگر هم سو باشد تا به نتيجه مطلوب برسيم. از جمله لازم است دولت، سينماداران و مردم آن را بپذيرند و انجام دهند در اين صورت است که تخلفات کمتري صورت مي گيرد و هرگاه صورت گيرد، متخلفان زود شناخته مي شوند. حسين نژاد درباره تاثير رده بندي سني بر روي فروش فيلم‌ها نيز توضيح داد: اگر مخاطبان فيلم‌ها مشخص باشد، اين رده‌بندي نه تنها به فروش هر فيلم و کليت فروش سينما تاثير چنداني نمي‌گذارد بلکه موجب افزايش فروش کليت سينما هم مي‌شود. مثلاً در کشور آمريکا عمدتاً بيشترين فروش را فيلم‌هايي دارند که متناسب با شرايط جامعه اين کشور براي عموم مردم قابليت نمايش دارند. ضمن اينکه شيوه‌هاي آگاه سازي و بازاريابي به گونه اي‌ست که ساير فيلم‌ها هم به نحو راضي کننده اي با مخاطبان هدف خودشان ارتباط برقرار مي کنند. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايسنا، وي در پايان گفت: هر کاري راهکار خود را دارد، قطعاً اگر رده بندي کارشناسي شده و با مطالعه دقيق صورت نگيرد بر روي فروش فيلمها هم نتيجه بد خواهد گذاشت اما اگر در چارچوب مطالعه و سياست طراحي و تدوين شده متناسب با شرايط کشور باشد و همه موارد مهم و ضروري لحاظ شود، مي‌توان شاهد اتفاقات خوب در مورد رده‌بندي سني فيلم‌ها بود.