گزارش

گروه فرهنگي:هم چنان، گروهي که در دانشگاه هاي معتبر، به تحصيل مشغول بوده اند،به دليل رقابتي بودن بازار کار،و داشتن مهارت و توانايي بيشتر آنان، و هم چنين تمايل بازار براي جذب اين افراد، وارد بازار کار شده، و گروهي که تنها به داشتن مدرک از دانشگاه هاي درجه دو و سه، دل خوش کرده اند، پس از پايان دوران تحصيل، با اين حقيقت تلخ مواجه مي_شوند که فرصت شغلي براي استفاده از مدرک تحصيلي نخواهند داشت.

گروه فرهنگي:هم چنان، گروهي که در دانشگاه هاي معتبر، به تحصيل مشغول بوده اند،به دليل رقابتي بودن بازار کار،و داشتن مهارت و توانايي بيشتر آنان، و هم چنين تمايل بازار براي جذب اين افراد، وارد بازار کار شده، و گروهي که تنها به داشتن مدرک از دانشگاه هاي درجه دو و سه، دل خوش کرده اند، پس از پايان دوران تحصيل، با اين حقيقت تلخ مواجه مي_شوند که فرصت شغلي براي استفاده از مدرک تحصيلي نخواهند داشت.
کودکي کودکان دهه ي شصت و هفتاد ايران عزيز،در روياي شغل در مهندسي و پزشکي گذشت.کودکان آن روز ايران، خود را در کسوت دکترها و مهندسين آينده ي ايران ميديدند و با گذشت زمان، کودکان آن روز، جوانان امروز جامعه ي امروز ايران را شکل مي دهند.اما روياي دست نيافتني آن روز، به متاع بي ارزش و قابل دسترس جوانان امروز بدل شده است.هر چند اين امر براي رشته هاي پزشکي،کمتر ملموس مي باشد و  به وجود آمدن دانشگاه هاي متعدد در سطح کشور، از دولتي و آزاد و پيام نور گرفته، تا دانشگاه هاي علمي و کاربردي و مجازي و غير انتفاعي،روياي آن روز را به واقعيت تلخي براي جوانان و خانواده ها بدل کرده است.
هرچند پس از گذشت سال ها،همچنان کنکور،همچون سدي استوار، در مقابل پاي جوانان متقاضي ورود به دانشگاه، خود نمايي ميکند، اما فرق اين روزها با روزگاران دهه ي شصت و هفتاد، در اين است که آن روز ها، با توجه به کم بودن ظرفيت پذيرش دانشجو در رشته هاي مختلف،گروهي که واقعا تمامي تلاش خود را صرف تحصيل و مطالعه مي کردند،به سختي وارد دانشگاه ها مي شدند، اما دانشگاه هايي معتبر، با سطح علمي و امکانات پژوهشي عالي،و خروجي اين دانشگاه ها نيز، جوانان متخصص و نخبه اي بودند که بلافاصله جذب بازار کار مي شدند.گروهي هم که موفق به ورود به دانشگاه نشده بودند، و روياي کودکي خود را از دست رفته مي پنداشتند،وارد خدمت مقدس سربازي شده و پس از گذران دوران خدمت، وارد بازار کار شده و حرفه اي را به صورت جدي ادامه داده، و به صنعتگران ماهر و با تجربه اي تبديل مي شدند، البته اگر واقعا در آرزوي ورود به دانشگاه، بودند نيز براي عبور از سد کنکور تلاش خود را مي کردند و در مواقعي نيز موفق به عبور از اين سد مي شدند.براي دختران جامعه ي آن روز نيز، اين اتفاق به گونه اي ديگر رقم مي خورد، گروهي با همت و تلاش، نهايتا وارد دانشگاه مي شدند و گروهي نيز اين رويا را از سر به در کرده و به زندگي معمول خويش رضايت مي دادند. آنچه در روند معمول آن روز مهم بود، توجه به اين نکته بود که ورود به دانشگاه، هر چند سخت و دشوار بود، اما کساني که وارد دانشگاه مي شدند، به علت ورودي کم دانشگاه ها به نسبت جمعيت، با گذراندن چندين سال از عمر خويش، آينده ي شغلي تضمين شده اي در انتظار داشتند و ورود اين تعداد متخصص، به بازار کار، براي جامعه و دولت قابل تحمل بوده و برنامه ريزي ها متناسب با تامين شغل و آتيه ي اين افراد صورت مي گرفت.
گروهي ديگر که وارد دانشگاه نشده بودند، عمر خود را هدر نداده و با يادگيري حرفه هاي صنعتي مورد نياز جامعه، به صنعتگراني تبديل مي شدند که جامعه به آن ها نياز داشت و آن ها نيز از شغلي با آينده ي مناسب برخوردار مي شدند.اما نکته ي تاسف برانگيز اينجاست.آنچه براي امروز جامعه ي ايران رقم خورده است، اندکي قابل تأمل است، دانشگاه هاي معتبر آن روز، هم چنان همتي مضاعف و تلاشي بسيار را براي ورود مي طلبند، اما در کنار اين سد، به تدريج مسير هايي فرعي گشوده شد. مسيرهايي که رهروان آن ها، افرادي بودند که به هر دليلي، يا تمايلي براي ورود به دانشگاه هاي معتبر را ندارند، و يا توانايي رقابت در سطوح بالاي کنکور را، به همين دليل،ترجيح آنها تحصيل در دانشگاه هاي بي کيفيت و سطح پايين است که در کشور تعداد آنها کم نيز نمي باشد. اما اين آسيب، چه زماني خود را بهتر نشان مي دهد؟
تعداد بالاي جوانان بي کار جامعه ي امروز ايران، که گاه با مدارک دکتري و کارشناسي ارشد و کارشناسي، در انتظار ايجاد شغل مناسب از سوي دولت براي خويش هستند، گواه اين مدعاست.فردي که عمر خويش را براي دريافت مدرک دانشگاهي، در دانشگاه هاي درجه دو و سه، تلف کرده است، متقابلاً انتظار دارد،پس از پايان تحصيل، با استفاده از مدرک تحصيلي خويش وارد بازار کار شده، و شغلي متناسب براي وي وجود داشته باشد، اما متاسفانه در کنار افزايش ظرفيت دانشگاه ها، و تعدد دانشگاه ها در کشور،بازار کار متناسب خروجي اين دانشجويان، در نظر گرفته نشده است.
هم چنان، گروهي که در دانشگاه هاي معتبر، به تحصيل مشغول بوده اند،به دليل رقابتي بودن بازار کار،و داشتن مهارت و توانايي بيشتر آنان، و هم چنين تمايل بازار براي جذب اين افراد، وارد بازار کار شده، و گروهي که تنها به داشتن مدرک از دانشگاه هاي درجه دو و سه، دل خوش کرده اند، پس از پايان دوران تحصيل، با اين حقيقت تلخ مواجه مي شوند که فرصت شغلي براي استفاده از مدرک تحصيلي نخواهند داشت.اين امر باعث سرخوردگي، ياس و نااميدي اين افراد شده، و مشکلات بسياري را در حوزه ي آسيب هاي اجتماعي براي کشور رقم مي زند. در مقابل،دختراني که در اين دانشگاه ها تحصيل کرده اند، نيز با بالا رفتن توقعات، کسي را هم شأن خويش مي دانند، که حداقل تحصيلات دانشگاهي داشته باشد، و بتواند خواسته هاي ايشان را برآورده سازد.آمار بالاي نرخ بيکاري و هم چنين بالا رفتن سن ازدواج در جامعه، دو آسيب جدي، از اين تصميم غلط مي باشد.تصميمي که باعث به هم خوردن توازن اجتماعي عرضه و تقاضا شده و نيروي کار را به سوي مسيري کم بازده سوق داده است. کشور همچنان نياز به متخصصين خود را از بين نخبگان تحصيل کرده بر طرف ساخته، اما شغل ها و حرفه هاي صنعتي مورد نياز کشور، در جامعه ي امروز با بي مهري مواجه شده و جوانان تحصيل کرده کمتر رغبتي براي داشتن اين شغل ها از خود نشان مي دهند. آسيبي که باعث بالا رفتن نرخ بيکاري، و مشکلات اجتماعي وابسته به اين معضل اجتماعي شده است.
حال سوالي که در ذهن هر دانشجو شکل ميگيرد، اين است که در اين آشفته بازار وضعيت شغلي کشور، چه آينده اي در انتظار اوست؟سوالي که پاسخ آن قطعا در اين نکته نهفته است که روزگار تضمين وجود شغل، براي فارغ التحصيلان رشته هاي دانشگاهي به سر آمده است.                                          راه دانا

منبع :