شعر در ايران با فقدان مرجعيت مواجه است

گروه فرهنگي: هنر اين پديده ارجمند و تعريف ناپذير خلقت، عطيه‌اي الهي است و به تعبيري داراي سري ناشناخته است و همين ويژگي آن نيز اساسي‌ترين سهم در بروز و ظهور هنر در جان هنرمند را بر عهده دارد و اگرچه سهم عمده‌اي از بالندگي و شکوفايي و به ثمر نشستن آن نيز مرهون تلاش‌هايي است که هنرمند در سير و سلوک هنري خويش انجام مي‌دهد، اما نمي‌توان براي عاملي ديگر نيز سهمي در اين سير و سلوک قائل نشد و آن عامل محيط و زمينه‌هاي مساعد و نامساعدي است که حواشي اين سير و سلوک را شکل مي‌دهند.

مصطفي محدثي خراساني

گروه فرهنگي: هنر اين پديده ارجمند و تعريف ناپذير خلقت، عطيه‌اي الهي است و به تعبيري داراي سري ناشناخته است و همين ويژگي آن نيز اساسي‌ترين سهم در بروز و ظهور هنر در جان هنرمند را بر عهده دارد و اگرچه سهم عمده‌اي از بالندگي و شکوفايي و به ثمر نشستن آن نيز مرهون تلاش‌هايي است که هنرمند در سير و سلوک هنري خويش انجام مي‌دهد، اما نمي‌توان براي عاملي ديگر نيز سهمي در اين سير و سلوک قائل نشد و آن عامل محيط و زمينه‌هاي مساعد و نامساعدي است که حواشي اين سير و سلوک را شکل مي‌دهند.
در چهار دهه‌اي که از پيروزي انقلاب اسلامي که به حق انقلابي فرهنگي بود مي‌گذرد شعر در مقايسه با ساير رشته‌هاي فرهنگي و هنري موقعيتي کاملاً متفاوت داشته است. شعر بيشترين حضور را در عرصه‌هاي مختلف داشته و سهم عمده‌اي از فرهنگ‌سازي معرفتي اين سال‌ها را به دوش واژه‌هاي تب‌دار خويش کشيده است.
شعر اولين هنري بود که از همان اولين روزهاي مبارزات پابه‌پاي مردم به ميدان آمد، چه در قالب شعارهاي انقلاب و چه سرودهايي که شور انقلابي مردم را فرياد مي‌کشيد و چه تا بعدها که خود تبديل به جريان پيشرو و تأثيرگذار شعر معاصر ايران‌ زمين شد همواره حضور شاعران از چشم‌گيرترين و تأثيرگذارترين حضورها در عرصه‌هاي فرهنگي کشور بوده است و کماکان خواهد بود؛ چرا که شعر شفاف‌ترين آينه‌اي است که مي‌توان تصوير بي‌دروغ و بي‌نقاب فرهنگ و هويت يک ملت با تمام ابعاد را در آن به تماشا نشست و نبض فرهنگ را از خون جاري در رگ‌هاي شعر سراغ گرفت.
آن گاه که بحثي آسيب‌شناسانه پيرامون مسائل فرهنگي در مي‌گيرد و يا نياز به گشودن افق‌هاي تازه در گستره فرهنگي کشور احساس مي‌شود، در عرصه مصاحبه‌ها و مناظره‌ها و نقد و تحليل‌هاي رسانه‌اي اعم از خبرگزاري‌ها و مطبوعات و ساير تريبون‌ها پرشورترين و خلاق‌ترين حضور را اهل ادب و خصوصاً شاعران دارند. بخش عظيمي از فرهنگ‌سازي‌ها در طول تاريخ و در اين روزگار در سايه شعر شکوهمند فارسي به سامان رسيده است و اين به دست نيامده است مگر با شوري آتشين که در جان شاعران شعله‌ور بوده است.
آتشي مقدس که هستي شاعر را چون شمعي قطره‌ قطره آب کرده و سوزانده است و نور اين سوختن و ساختن چراغي فرا روي بشريت شده است. شعر اگر چه فرآيند تأملات دروني و زندگي اجتماعي شاعر است اما در نهايت، شعر سلوکي فردي است و همين موجب شده است شاعران رغبتي به ايجاد تشکل هاي جمعي در طول تاريخ نداشته باشند و امروز نيز پراکنده‌ترين و بي‌تشکل‌ترين جمع، جمع شاعران روزگار ماست، حتي شاعراني که در خيمه‌گاه انقلاب اسلامي گرد آمده‌اند و آنها را به عنوان شاعران انقلاب مي‌شناسيم نيز داراي هيچ تشکل سامان‌يافته‌اي نيستند.
اين در حالي است که نظام فرهنگي و مديريت آن در طول اين سال‌ها کمترين توجه را نسبت به شعر رواداشته‌اند، که عدم برگزاري جشنواره شعر در مجموعه جشنواره‌هاي فرهنگي و هنري فجر تا ربع قرن پس از پيروزي انقلاب اسلامي روشن‌ترين گواه آن است.
امسال هفدهمين دوره جشنواره شعر فجر در حال برگزاري است و علي رغم اينکه برگزاري اين جشنواره در شانزده دوره گذشته توانسنه است تا حدي از انباشته‌تر شدن بي مهري‌ها نسبت به شعر بکاهد، نبايد انتظار داشت که برگزاري سالانه يک جشنواره که دبيرخانه آن هم به صورت موسمي فعال مي‌شود، بتواند اين همه بار بر زمين مانده را در حوزه شعر بردارد.
به گزارش عصر آذربايجان به نقل  از مهر،شعر بايد در نظام فرهنگي ما تعريف شود و جايگاهي در شان خود که به تعبير رهبر انقلاب »هنر و ثروت ملي ماست« پيدا کند و آنگاه از جشنواره شعر فجر به عنوان يکي از اهرم‌ها در جهت پيشبرد اهداف انتظار داشت بخشي از اين مسئوليت را عهده دار شود، شعر نه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و نه در حوزه هنري و نه در هيچ کجاي ديگر اين کشور به صورت ملي و کلان ديده نشده و جايگاه و شان متناسب خود را ندارد و هيچ کدام از مجموعه‌هاي مرتبط عملکرد قابل ارائه و دفاعي نسبت به شعر ندارند. با اين وصف شاعران نمي‌دانند که طرف حساب آنها کيست و باز همين فقدان مرجع موجب شده تشکل‌ها و بنيادهاي لازم شکل نگيرد و رغبت و انگيزه‌اي هم براي اقدام در بين شاعران بوجود نيايد، شعر نيازمند يک نهضت فرهنگي است تا بتوانيم از ظرفيتي که در طول قرن‌ها به آن دست يافته بهره برداري کنيم و به آن ظرفيت‌هاي تازه‌اي متناسب با نيازهاي امروز و راهبردهاي فرهنگي کشور بيفزاييم.

منبع :