گروه گزارش: واليباليست تيم ملي جوانان گفت: حضور در تيم ملي بزرگسالان و بعد لژيونر شدن بزرگترين آرزويم است. به گزارش عصر آذربايجان، مرتضي شريفي واليباليست جوان و ارزنده اروميه‌اي عليرغم سن پائيني که دارد، پله‌هاي ترقي را يکي پس از ديگري با پشتکار مثال زدني‌اش طي کرد و اينک به عنوان يکي از بازيکنان ليگ برتري در تيم واليبال شهرداري اروميه ايفاي نقش خواهد کرد. بر همين اساس لحظاتي با وي همکلام شديم و گوشهاي از زندگي واليبالي اين جوان جوياي نام را در قالب يک مصاحبه بر قلم آورديم که خواندن آن خالي از لطف نيست. *خودتان را بيشتر براي مخاطبان معرفي کنيد؟ مرتضي شريفي، متولد ششم خرداد 1378 در شهرستان اروميه هستم. فرزند بزرگ خانواده بوده و يک برادر و خواهر کوچکتر از خودم دارم. *واليبال را از چه سالي آغاز کرديد؟ از سال 1388 با شرکت در کلاس‌هاي آموزشي واليبال را آغاز کردم؛ اما اولين باشگاه رسمي که افتخار حضور در آن را داشت، مقاومت اروميه بود. واليبال کار کردن من از همان تيم مقاومت به چشم آمد و مورد توجه قرار گرفتم و با اين تيم دوبار قهرمان ليگ بسيج و بهترين بازيکن اين مسابقات شدم. *تاکنون با چه مربياني کار کرده‌اي و کداميک بيشترين تاثير را در موفقيت شما داشته‌اند؟ مربي‌هاي زيادي تاکنون داشته‌ام که بر گردن من حق دارند. تعداد اين مربيان زياد است و نمي‌خواهم نامي از آنها ببرم چون مي‌ترسم بعضي‌ها را فراموش کنم و شرمنده‌شان شوم، ولي از همين جا دست همه مربي‌هايم را مي‌بوسم حتي آنهايي که شايد فقط يک هفته و يا يک تورنمنت افتخار شاگرديشان را داشته‌ام. *به غير از تيم واليبال مقاومت که سکوي پرتابت بود، در چه تيم‌هايي حضور داشتيد و چگونه شد که به عضويت تيم ملي درآمديد؟ از تيم مقاومت بود که به تيم ملي نوجوانان و تيم ملي واليبال ساحلي نوجوانان دعوت شدم؛ با حضور در اردوهاي تيم ملي از متين ورامين برايم پيشنهاد دادند و فصل 93 در خدمت جوانان و نوجوانان متين ورامين بودم. سال 94 با داشتن 16 سال سن به تيم شهرداري بجنورد رفتم و زيرنظر محمد وکيلي در ليگ دسته يک بازي کردم و با اين تيم مقام سوم کشوري را به دست آورديم، در حاليکه مي‌توانستيم به مقام قهرماني هم برسيم. با پايان فصل به تيم ملي جوانان ايران، نوجوانان واليبال ساحلي و تيم ملي دانش‌آموزان ايران به طور همزمان دعوت شدم. *امسال به تيم ليگ برتري شهرداري اروميه پيوستيد، نسبت به اينکه براي اروميه بازي خواهيد کرد چه حسي داريد؟ بازي کردن در شهر اروميه براي هر بازيکن ايراني يک افتخار و آرزو است. اما من سواي اين افتخار و آرزو يک انگيزه ديگر نيز دارم و مي‌خواهم به واليبال شهرم دينم را ادا کنم، شهري که عاشق آن هستم. *امسال تيم واليبال شهرداري اروميه را چطور مي‌بينيد؟ شهرداري اروميه امسال هم براي قهرماني بسته شده و اميدوارم با حمايت عاشقان واليبال روي سکوي قهرماني که حق مسلم اين شهر است، قرار بگيريم. سال‌هاي گذشته که در معيت تيم‌هاي اروميه نبوديد، تا چه ميزان نتايج تيم شهرداري اروميه را دنبال مي‌کرديد؟ مگر مي‌شود واليبالي و اروميه‌اي باشي و نتايج شهرداري اروميه را دنبال نکني؟ حتي ورامين و بجنورد هم که بودم، پوئن به پوئن نتايج تيم شهرداري اروميه را پيگيري مي‌کردم. *اکنون که به تيم اروميه ملحق شده‌ايد آيا به عنوان کسب تجربه در تيم حاضر خواهيد شد يا انگيزه براي اثبات توانايي‌هاي خود و حضور در ترکيب تراويسا را داريد؟ خيلي مايلم بازي کرده و خودم را نشان دهم و در کسب نتايج تيمم سهيم باشم، بايد با تلاش به اين مهم برسم و تنها صرف حضور در تيم نباشم. *تقريبا روزانه چند ساعت تمرين مي‌کنيد؟ روزانه دو جلسه تمرين مرتب دارم، چون اگر بخواهم وضعيت جسماني‌ام را متناسب نگه دارم بايد روزانه دو جلسه تمرين داشته باشم. *سقف آرزوهايت کجاست؟ سقف آرزوهايم تيم ملي بزرگسالان و بعد لژيونر شدن است و دوست دارم بازي در ليگ‌هاي اروپايي را هم تجربه کنم و براي سرزمينم افتخارات ملي به ارمغان بياورم. *اگر از هواداران اروميه‌اي صحبت نکنيم بي انصافي کرده‌ايم، عاشقان واليبال اروميه را در جمله‌اي کوتاه چگونه توصيف مي‌کنيد؟ هواداران اروميه‌اي را نمي‌شود توصيف کرد پرشور و متعصب و با فرهنگ و همان در يک جمله عاشقان واليبال! *و اما صحبت پاياني؟ در پايان ضمن تشکر از اصحاب رسانه، از همه کساني که در رشد واليبال من نقش داشتند تشکر مي‌کنم، درود مي‌فرستم به مردم عزيز شهرمدست پدر و مادرم را مي‌بوسم و به خاطر تمام داشته‌هايم خدا را شکر مي‌کنم.
گروه گزارش: واليباليست تيم ملي جوانان گفت: حضور در تيم ملي بزرگسالان و بعد لژيونر شدن بزرگترين آرزويم است.