رييس جمهور به سنت ناخودآگاه ايرانيان خو گرفته است

گروه سياسي: خشايارشا پادشاه ايران باستان پس از حمله دريايي به يونان، با طوفان مواجه شد. بنابراين بر موج شلاق مي‌زد تا طوفان آرام بگيرد! فارغ از اين که رئيسي چنين نخوت پادشاهي ندارد، ولي از نظر روشي، بايدهاي او به همين سنت فرهنگي موجود در ناخودآگاه ما ايرانيان، بسيار نزديک است.

حسام‌الدين اسلاملو

گروه سياسي: خشايارشا پادشاه ايران باستان پس از حمله دريايي به يونان، با طوفان مواجه شد. بنابراين بر موج شلاق مي‌زد تا طوفان آرام بگيرد! فارغ از اين که رئيسي چنين نخوت پادشاهي ندارد، ولي از نظر روشي، بايدهاي او به همين سنت فرهنگي موجود در ناخودآگاه ما ايرانيان، بسيار نزديک است.
اگر کلمه »ابراهيم رييسي« را در گوگل جست‌وجو کنيد، به نکته‌ي جالبي برخورد مي‌کنيد. بسياري از خبرها پيرامون گفته‌ها و اظهارات رييس جمهور و رييس دولت سيزدهم با کلمه‌ي »بايد« آغاز مي‌شوند:
•رييسي: »بايد« در کشور کاروان راهيان پيشرفت تأسيس شود.
رييس جمهور: مديران خسته »بايد«جاي خود را به مديران انقلابي بدهند
آيت الله رئيسي: »بايد« گره ذهني جوانان را باز کنيم.
رييسي: دستمزد کارگران »بايد« »به‌موقع« پرداخت شود.
رييسي: بيکاري دولت را رنج مي‌دهد و اين رنج »بايد« به گنج تبديل شود.
رييسي:»بايد« نظام جمهوري اسلامي پاسداشت شود.
رئيسي:»بايد« با مافياي خودرو برخورد شود.
انجام دستورات و پيگيري بايدها بر عهده کيست؟
وقتي مي‌گويند »قوه مجريه« مشخصا بر اجرا و عمل اين بخش از يک دستگاه حکومتي تاکيد ويژه دارند. يعني يک سري قانون‌ها در قوه قانون گذاري مشخص شده و قوه اجرا اگرچه مشکلاتي را در قالب لايحه يا بخشنامه دولتي براي قانون شدن و يا همان تبديل شدن به »بايدها« پيگير شده، اما مهم اين است بررسي شود در عرصه عمل، »بايد«ها تا چه اندازه به »عمل« و فعل »شدن« تبديل شده‌اند.دولت ابراهيم رئيسي از آغاز با وعده‌هاي قشنگ و اغلب خيالي و شيرين بسياري پا به عرصه گذاشت. شايد با پيشفرض همين تصور خلق‌الساعه‌اي از دستگاه قدرت در ايران. سنتي هزاران ساله در تصوري الهي‌گونه از نظام سياسي و دولت در ايران که بگويد کن تا فيکون بشود!اما مگر به »بايد« يا »نبايد« گفتن است؟ از قديم ضرب‌المثل خوبي در فارسي رايج بوده. اينکه: با حلوا حلوا گفتن دهان شيرين نمي‌شود. اين طور است که دولت اراده کرد اقتصاد را به توافق خارجي گره نزند، و در ابتدا نزد اما ديد اقتصاد داخلي کاري به اين اراده‌ي دولتي ندارد و راه خودش را مي‌رود! پس ناچار شد از حرف خودش رفته رفته عدول کند.
درباره همين تصور»بايدگونه« از امر اجرا در دولت رييسي همين چندي پيش حميد شجاعي در آرمان ملي نوشته بود:»واقعيت امر بر آن است که اگر به نوع رويکردها، اظهارات و صحبت‌هاي مقامات دولتي از زمان روي کارآمدن دولت سيزدهم تاکنون نظري بيفکنيم، بسيار از اين دست وعده‌ها در جهت انجام مشاهده مي‌شود. چيزي که از آن تحت عنوان »بايد بشودها« به ياد مي‌آيد. حال پرسش اينجاست که اساسا اين بايد بشودها بايد از سوي چه مجموعه يا سازماني به مرحله اجرا و عمل برسد؟ اينکه بگوييم تورم بايد کنترل شود؛ نرخ ارز بايد پايين بيايد، حباب سکه بترکد، وضعيت معيشتي مردم بهبود پيدا کند و… اجراي آن متکي به چيست؟ آيا نبايد همه اين مسائل را از مبدأ خبر پيگيري کرد؟«
بر همين اساس است که به گفته‌ي برخي فعالان سياسي ، دولت رييسي به لحاظ تعامل، ارتباط و اطلاع‌گيري از واقعيت‌ها خود را از جامعه جدا کرده و شايد کارکرد دروني براي تقويت روحيه خود هيات دولت باشد اما تاثير مستقيمي روي زندگي مردم و مشکلات عيني و ملموس جامعه ندارد برخي نيز برخي مواضع رئيس جمهوري را اطلاعات غلط اطرافيان او مي دانند که براي دولت جز دردسر حاصلي نداشته به نحوي که برخي ناظران سياسي آمارهاي آقاي رئيسي را به آمارهاي مسخره تعبير کرده اند. اينکه دولت بگويد:»بايد تورم کالاهاي اساسي کاهش پيدا کند« يا »بايد نرخ اجاره خانه کنترل شود« و رسانه‌هاي حامي دولت نيز آن را در قالب يک امر شده و اتفاق افتاده، خبررساني کنند، نه تنها مشکلات مردم را کم نمي‌کند که در واقعيت امر هر روز اعتبار سخنان دولت نزد افکار عمومي از ارج و قرب مي‌افتد زيرا دست کم مردم هرچه هم از امور سردرنياورند از مقوله‌هايي که به طور مستقيم با معيشت و اقتصاد خانوار مرتبط است خوب سردرمي‌آورند و متوجه مي‌شوند که اين نوع دستورات هيچ تاثير مستقيمي و غيرمستقيمي بر کاهش مشکلات‌شان نداشته است.
بهتر بود دولت ابتدا قوانين طبيعي حاکم بر امور اجتماعي، محيطي و اقتصادي را مي‌دانست و سپس بر مبناي سياست خود، روش موثري را براي تاثيرگذاري دلخواه بر اين قوانين دنبال مي‌کرد.
ماجراي شلاق خشايارشا بر درياي مواج
به گزارش عصر آذربايجان به نقل از خبرانلاين،خشايارشا پادشاه جنگ‌طلب ايران باستان پس از آنکه فرمان حمله دريايي به يونان را صادر کرد، يکباره دريا را مواج يافت و نگران غرق شدن کشتي‌هاي سپاهيانش شد. بنابراين بر موج شلاق مي‌زد که باب ميل همايوني او بايد فرمان ببرد و آرام بگيرد! فارغ از اين که در رئيسي چنين نخوت پادشاهي اساسا قابل مشاهده نيست ولي از نظر روشي بايد هاي او به همين سنت فرهنگي که چه بسا در ناخودآگاه تک تک ما ايرانيان است، بسيار نزديک است. اين سنت فرهنگي چه بسا در ناخودآگاه تک تک ما ايرانيان است، شده حکايت فرمان‌هاي دولت رييسي به تصور اينکه قانون طبيعت يا قانون بازار و... فرمان‌پذير و دستوري‌ست دائم براي کنترل آن ها دستور صادر مي کنند، حال آنکه بسياري از مسائل مانند موج دريا دستورپذير نيستند و اگر نداني قواعد و علمشان چيست قادر نخواهند بود تاثيرات لازم را در جهت رفاه مردم بر آنان بگذارند، و هرج و مرج قيمت ها و ... راه خودشان را مي‌روند.

منبع :