اطمينان بيش از حد والدين و خطر ناپيدا براي نوجوانان
1398/03/13
گروه گزارش: سادات حسيني خواه بسياري از والدين کودکان و نوجوانان خود را تا دم در مدرسه مي رسانند و خوشحالند که هرجا که مي روند کودک خود را همراهي مي کنند غافل از اينکه تنها همراهي در خيابان و مدرسه کفايت نمي کند و خطراتي از جمله دوستان ناباب، مصرف مواد و ديگر خطراتي که حتي فکر والدين نيز به ذهنشان خطور نمي کند، در غيبت دوست نبودن با کودک در کمين فرزندانشان است.
گروه گزارش: سادات حسيني خواه بسياري از والدين کودکان و نوجوانان خود را تا دم در مدرسه مي رسانند و خوشحالند که هرجا که مي روند کودک خود را همراهي مي کنند غافل از اينکه تنها همراهي در خيابان و مدرسه کفايت نمي کند و خطراتي از جمله دوستان ناباب، مصرف مواد و ديگر خطراتي که حتي فکر والدين نيز به ذهنشان خطور نمي کند، در غيبت دوست نبودن با کودک در کمين فرزندانشان است. فرقي نمي کند مدرسه شاهد باشد يا تيزهوشان، نمونه دولتي يا غيرانتفاعي و عادي، منطقه پايين باشد يا بالا، از هر نوعش باشد والدين نبايد به اطمينان اين اسامي از فرزندانشان غافل باشد، بحث سر مدرسه نيست، بر سر آن است که والدين فکر مي کنند اگر فرزند خود را در فلان مدرسه خوب يا فلان آموزشگاه معتبر يا باشگاه ورزشي ثبت نام کنند و فرزند رفت و آمد ديگري غير از اين مکان ها نداشته باشد، ديگر هيچ چيزي نه مواد و نه حتي سيگار، فرزندشان را تهديد نمي کند.
بسياري از الگوهاي مصرف مواد و دخانيات و ديگر آسيب ها از پدر و مادرها و فاميل و آشنايان به کودک منتقل مي شود اما در اينجا از الگوي همسالان غفلت شده است؛ بسياري از کودکان و دانش آموزان با مهارت »نه گفتن«غريبه هستند و در بين همسالان خود براي کم نياوردن حاضرند هرکاري کنند.
آسيب هاي اجتماعي بين کودکان و نوجوانان از چشم ديگر اقشار جامعه نامرئي نيست؛ پس از تعطيلي مدارس مي توان دانش آموزاني را در خيابان ها ديد که سيگار به دست دارند و يا با الفاظ زشتي يکديگر را مورد خطاب قرار مي دهند اما والدين فکر مي کنند کودک آنها از اين آسيب ها مبرا است و بهترين فرزند روي زمين را دارند.
دوستي داشتم که تعريف مي کرد فرزندش بسيار نجيب و سر به زير است. اين پسر نوجوان حتي به طورکامل به فرائض ديني خود نيز عمل مي کرد. اين نوجوان هرگاه او خانه نبود لحظه به لحظه با او تماس مي گرفت و مي پرسيد که مثلا غذا را گرم کنم يا خانه را مرتب کنم؛ روزي او زودتر از سر کارش به خانه بازمي گردد و پسرنوجوانش را با يکي از دوستان ناباب مي بيند. پدر ديگري نيز برايم تعريف مي کرد که حتي در اتاق فرزندش دوربين گذاشته بود و دخترش از اخلاق و رفتار خوب زبانزد فاميل بود اما در نهايت متوجه مي شود که دختر نوجوانش گل مصرف مي کند.
اين مسائل ناشي از اين مي شود که به طورمثال آن پدر به دوربين و آن مادر نيز به فرائض ديني ظاهري اطمينان کرده بود غافل از اينکه مسائل تربيتي، ديني، عقيدتي و محبت و دوستي با کودک توامان در شکل گيري شخصيت کودکان و نوجوانان نقش دارند و يکي به تنهايي کفايت نمي_کند.
خطرات براي دانش آموزان فقط به مواد و سيگار ختم نمي شود؛ بسياري از خطرات نوپديدي در ايران در رابطه با آسيب هاي جنسي نيز آنان را تهديد مي کند که به علت تابو بودن به راحتي قابل تشخيص و بيان نيست. بسياري از تين ايجرها (نوجوانان 13 تا 19 سال) از مدارس و طبقات اجتماعي گوناگون با آسيب هاي نوپديدي روبرو هستند.
بنابراين حتي والدين نبايد خيالشان راحت باشد که به طورمثال دخترم با جنس مخالف ارتباطي ندارد و من ديگر کاري به او نداشته باشم. اين درحالي است که شايد حتي غفلت از تنها ماندن نوجوانان همجنس نيز خطراتي را متوجه آنان کنند. نوجواني علت گرايش خود به آسيب را برايم ترند (مد) اجتماعي و نوجوان ديگر علت را محدوديت ها، عنوان مي کرد.
مي گفت دوران شما گذشته است، اگر من با همسالان خود همراهي نکنم ديگر دوستي نخواهم داشت. موبايل و شبکه هاي اجتماعي نيز به اين به اصطلاح ترندهاي اجتماعي دامن مي زنند. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از ايرنا، شاغل بودن والدين نيز وقت کمي براي رسيدگي به امور فرزندان در اختيارشان قرار مي دهد و در اين شرايط الگوپذيري نوجوانان از همسالان خود شدت مي گيرد و واي به روزي که يکي از اين همسالان هم دچار آسيب باشد و هم نقش مديريتي گروه همسالان را برعهده بگيرد آنگاه است که مي تواند عده زيادي از نوجوانان را به يک آسيب اجتماعي ترغيب کند و اطمينان بيش از حد والدين به فرزند خود يا به شيوه هاي تربيتي شان مي تواند زندگي کودک و نوجوان را تباه کند.
منبع :