وقتي کمر مشکلات خم مي‌شود

مشکلات در برابر اراده انسان‌هاي بزرگ کمر خم مي‌کند ولي در برابر اراده‌هاي ضعيف قد علم مي‌کند پشت ميز نشينان حکايت بانوان سرپرست خانواري است که تسليم مشکلات نشده‌اند.

گروه گزارش: مشکلات در برابر اراده انسان‌هاي بزرگ کمر خم مي‌کند ولي در برابر اراده‌هاي ضعيف قد علم مي‌کند پشت ميز نشينان حکايت بانوان سرپرست خانواري است که تسليم مشکلات نشده‌اند.
کم نيستند افراد با اراده و سخت کوش که در برابر حوادث و ناملايمات روزگار ايستادگي کرده و بر آنها فائق مي آيند اما ناخواسته بي تفاوت از کنارشان عبور مي‌کنيم در حالي که اينان انسان هاي شايسته و قابل تحسيني هستند که حتي مي توانند الگوي بسياري از افراد باشند آدم هايي که به واقع نشان آدميت را با خود به همراه دارند، نمي دانم چرا ما براي الگوسازي و قهرمان پروري بايد دنباله رو قهرمانان خيالي ديگر کشورها برويم.گزارش حاضر در مورد يک نمونه از اين انسان‌ها است، زني که با همتي مثال زدني توانسته خود و خانواده اش را از بسياري از ناهنجاري هاي زندگي امروز برهاند و اين تنها مشتي از خروار است، نمونه اي از زنان سرپرست خانواري که بار مشکلات و تنهاي شان اراده آنها را ضعيف نکرده و با تلاش خود نقش مهم بودن را ايفا کرده و چرخ هاي اقتصاد خانواده خود و جامعه را به حرکت در مي آورند.زناني که در حقيقت حکم همسر را براي خود و پدر و مادر براي فرزندانشان دارند و به تنهايي با عزمي سترک در برابر هزاران ناملايمات ايستادگي مي کنند و در واقع تمثيل اين فرموده نبي مکرم اسلام حضرت محمد مصطفي(ع) هستند که »هر کس که براي اداره زندگي خانواده‌اش تلاش مي‌کند، مانند اين است که در راه خدا جهاد مي‌کند«.سوژه اين گزارش از آنجايي کليد خورد که در يک روز آخر تابستاني براي تهيه گزارش در خصوص وضعيت پوشاک و البسه سال تحصيلي براي دانش آموزان مدارس راهي بازار تبريز شدم و با وارد شدن به  يکي از مغازه هاي مانتو فروشي مدارس و مهد کودک ها، تنوع لباس ها و زيبايي دوخت آنها توجهم را جلب کرد.از فروشنده که پسري جوان بود پرسيدم آيا اين لباس ها توليد خودتان است و او با اکراه جواب داد »بله امري داشتيد«، گفتم »خوش دوخت هستند« و وقتي کنجکاوي من را ديد گفت »کمي صبر کن بيام«، بعد از اينکه چند تا از مشتري ها را بدرقه کرد، سراغم اومد و گفت »برادر اگه راستش بگم اين لباس فرم ها مربوط به توليدي خانم موسوي است که کارهاش تو بازار تبريز و تهران طرفدار داره.«فروشنده را راضي کردم تا آدرس کارگاه اين خانم را بدهد چون احساس مي کردم مي تواند سوژه خوبي براي گزارش در خصوص اقتصاد مقاومتي باشد و فروشنده هم بعد از هماهنگي هاي لازم با صاحب کار خود، آدرس را داد.کارگاه در يکي از نقاط قديمي شهر بود و بعد از يافتن آدرس به محل کار وي مراجعه کردم، بعد از دقايقي خانم ميان سالي که حدود 40 تا 45 سال سن داشت، در چارچوب در ظاهر شد، خودم را معرفي کرده و علت حضورم را توضيح دادم و وي نيز قبول کرد در خصوص کار و زندگي خود به گفت و گو بنشيند.
*عروس مرفه تهراني که سرپرستي خانوار تقديرش مي‌شود
از نام و نشانش مي پرسم و پاسخ مي دهد: اشرف السادات موسوي هستم متولد تهران و در 18 سالگي با همسرم که از اهالي شهر کرمان بود ازدواج کرده و عروس کرماني ها شده و در آن شهر زندگي تازه مان را شروع کرديم، همسرم يکي از تجار بنام آن شهر بود و زندگي مرفهي داشتيم تا اينکه از بد روزگار شوهرم ورشکست و مريض شد و بعد از مدتي فوت کرد و من ماندم با يک پسر خردسال که حاصل زندگي مشترک‌مان بود.اين بانوي کارآفرين ادامه مي دهد: در آن وقت واقعا تنها و بي کس شده بودم همه دارايي شوهرم کلا از بين رفت و ديگر هيچ چيز نداشتيم که با آن گذاران زندگي کنيم نمي_دانستم چکار کنم، در مدت کوتاهي بهار زيبايي زندگي برايم به خزان تبديل شد و در شهري غريب بي پول و بي سرپناه نمي دانستم چه کنم ولي با توکل به خدا و ائمه تصميم به مهاجرت به شهر ابا و اجداديم گرفتم چون اصالت من تبريزي است و تعدادي فاميل در اين شهر داشتم.
*کارگاهي که با 5 ميليون تومان وام بنا گذاشته مي‌شود
وي از مشکلات بازگشت به شهر موطن خود نيز مي گويد و اين که به تبريز آمده و تلاشش براي يافتن کار به نتيجه نرسيده و مي افزايد: سرانجام به کميته امداد و بهزيستي مراجعه کرده و از آنها کمک خواستم که بعد از سه روز از کميته امداد تماس گرفتند و پرسيدند مهارتي دارم که گفتم خياطي بلدم و قرار شد وامي براي خريد لوازم کار دريافت کنم و مشغول کار شوم آنها مبلغ پنج ميليون تومان به من وام دادند و با آن دقيقا بهار سال1386 بود که توانستم خانه اي رهن کرده و چرخ خياطي و ميز برش بگيرم و شروع به کار کنم.موسوي تصريح مي کند: اوايل کار برايم سخت بود چون من عمري را با ناز و نعمت بزرگ شده و زندگي کرده بودم ولي با توکل به خدا و توسل به ائمه اطهار توانستم بعد مدتي در کارم موفق شوم و محصولات توليدي من در بازار هاي داخلي و حتي خارج از کشور طرفدار پيدا کرد. لباس هاي راحتي که توليد مي کرديم هم اکثرا صادراتي بود که توسط يک شرکت معتبر به کشورهاي مختلف صادر مي شد.اين بانوي سرپرست خانوار در مورد روند پيشرفت کاري خود نيز مي گويد: بعد از مدتي کار کردن به عنوان خياط سري دوز کارم را توسعه دادم و چند نفر از بانوان عين خودم را که سرپرست خانواده بودند آموزش داده و با خودم همراه کردم، توليدات ما اکثرا در بازار تبريز و تهران به خوبي به فروش مي رفت و حتي سفارش هاي خوبي هم از شرکت هاي معروف و برندهاي مشهور داخلي و خارجي داشتيم و تعداد کارگاه را زياد کردم تا اينکه الان بيش از 10 کارگاه با من کار مي کنند و لوازم اوليه آنها را تهيه کرده و محصولات شان را به بازار عرضه مي_کنم و براي 38 نفر به طور مستقيم کار ايجاد شده است.
*کارآفريني که با سواد سوم راهنمايي شروع کرده و اکنون مربي 1000 نفر است
وي در خصوص سواد و تحصيلات خود نيز مي گويد: سال سوم راهنمايي ترک تحصيل کرده بودم ولي بعد از اينکه وضعيت مالي ام خوب شد ادامه تحصيل دادم و مربي فني و حرفه اي شدم و جالب است بدانيد من تاکنون به هزار نفر آموزش دادم و اکثرا از زنان سرپرست خانواري که انگيزه کار داشته باشند حمايت مي کنم و زمينه را براي اشتغال از راه هايي چون کمک به خريد چرخ خياطي برايشان مهيا مي کنم و در اين راه از کميته امداد نيز کمک مي گيرم و الان در چند نقطه محروم به کمک خيرين براي زنان بي سرپرست کارگاه توليدي لباس احداث کرده_ايم و حتي در يکي از روستاها اين کار با مشارکت دهياري روستا انجام شد.موسوي در مورد هدف خود از آموزش و بکار گيري زنان سرپرست خانوار نيز خاطر نشان مي کند: آن زماني را به ياد مي آورم که خودم با يک طفل معصوم کاسه چه کنم دستم گرفته بودم و براي تامين مايحتاج زندگي مان دچار مشکل شده بوديم من موفقيت خودم را مديون کميته امداد ميدانم و الان هدفم از اين کارها اين است که حداقل بتوانم عاملي باشم در سر و سامان دادن به زندگي افراد نيازمند آنهايي که مي گويند کار نيست جرات و در يک کلام حال کار کردن ندارند، کار به اندازه کافي وجود دارد و افرادي موفق اند که به شغل به عنوان تفنن نگاه نکنند و مانع شوم تا همتايان من در ورطه نابودي سقوط کنند و بازيچه شوند و با عشق به کار و بچه هاي شان آينده خوبي را براي خانواده و جامعه شان ترسيم کنند.وقتي در مورد وضعيت اشتغال و معضل بيکاري از وي سئوال مي کنم، با قاطعيت پاسخ مي دهد: آنهايي که مي گويند کار نيست جرات و در يک کلام حال کار کردن ندارند، کار به اندازه کافي وجود دارد و افرادي موفق اند که به شغل به عنوان تفنن نگاه نکنند و در اول کار به فکر روياها و ايده ال هايشان نباشند، من خودم تنها به کساني کار مي دهم که به آن شغل نياز داشته و انگيزه کار داشته باشند نه به کساني که از روي اجبار خانواده و يا براي تفنن سر کار بيايند و به نظر من کار جوهر تنها مرد نيست بلکه اين موضوع در مورد زن نيز صادق است.
اين بانوي سرپرست خانوار کارآفرين با خنده به همه گيري معضل پشت ميز نشيني در بين تحصيل کردگان اشاره مي کند و ادامه مي دهد: ما نيز پشت ما پشت ميز نشين هستيم اما ميز ما با ميز خيلي ها فرق دارد زيرا پول تلاش خود را مي خوريم و با تلاش خود به فکر آينده فرزندانمان هستيمميز نشين هستيم اما ميز ما با ميز خيلي ها فرق دارد زيرا پول تلاش خود را مي خوريم و با تلاش و اراده خود به فکر آينده فرزندانمان هستيم، ميز ما بدون منت است و براي همه جا دارد آنهايي که مي خواهند محتاج و سربار نباشند و در يک کلام مي خواهند براي خود و جامعه شان افراد مثمر ثمر و مفيدي باشند.
*آرزويي از جنس کار و کارآفريني
در انتهاي گفت و گو که از آرزوهايش مي_پرسم و با پيش فرض هاي مختلفي چون آرزوي زندگي راحت در روزهاي باقي عمر منتظر پاسخ هستم، مي گويد: بزرگترين آرزوم اين است که کارخانه اي بزرگ احداث کنم و تا چند سال ديگر حتماً سعي مي کنم که به اين آرزو برسم و در آن مجموعه افراد نيازمند و زنان سرپرست خانوار را به کار بگيرم.
به گزارش عصر آذربايجان به نقل از مهر، از کارگاه خياطي خانم موسوي که خارج مي شوم در مسير بازگشت اين فکر مدام در دهنم بالا و پائين مي شود که اگر بخشي از جوانان و حتي شاغلان کشورمان چنين روحيه اي داشتند، بدون شک بسياري از مشکلات جامعه مانند بيکاري نيروهاي آماده کار حل مي شد و بسياري از چاله هاي خود کنده اقتصادي کشور خود به خود پر مي_شدند.

منبع :