گروه ورزشي:حضور جوانان شهرستاني به ويژه شهرستان‌هاي محروم که عموما در مناطق مرزي قرار دارند، بارقه اميدي در دل ساير جوانان اين مرز و بوم براي فعاليت هر چه بيشتر در فعاليت‌هاي ورزشي و اجتماعي ايجاد مي‌کند. به گزارش عصرآذربايجان، علي‌اکبر حاتم اوغلي اولين فوتباليست شهرستان خوي است که توانسته با تلاش و کوشش فراوان در ليگ دسته دوم کشوري در تيم کيميا فرآيند تهران حضور يابد. براي تشويق جوانان استان در ليگ‌هاي کشور با اين بازيکن جوان مصاحبه اختصاصي صورت گرفته است. * فوتبال را از چند سالگي شروع کرده‌ايد و چه عاملي موجب شد که به سمت فوتبال برويد؟ از همان دوران دبستان علاقه شديدي به فوتبال داشتم، از 10 سالگي فوتبال را شروع کرده‌ام و بازي کردن در زمين‌هاي خاکي و کوچه پس کوچه‌ها و به خصوص زمين چمن خيبر که در نزديکي محله‌يمان بود، آغاز کردم اين در حالي است که مادرم اصلا موافق فوتبال بازي کردنم نبود. *آيا جوانان خويي مي‌توانند به سطح فوتبال کشور برسند و زيرساخت‌هاي فوتبال خوي براي تعليم جوانان خويي مهيا است؟ چرا که نه، همه مي‌تواند با تمرين و پشتکار و زندگي سالم به هر چه بخواند برسند، اميدوارم جوانان خويي هم اين همت را داشته باشند و من مطمئن هستيم جوانان خوي با تمرين و پشتکار مي‌توانند به هر چه بخواهند برسند، خوي استعدادهاي زيادي دارد. *به نظر شما زيرساخت‌هاي فوتبال خوي با تهران تفاوت دارد؟ از نظر امکانات و تمرينات مربيان سطح يک فوتبال در تهران به هيچ عنوان قابل مقايسه نيست. *هدفي که در فوتبال کشور دنبال مي‌کنيد، چيست؟ هر ورزشکارى براى خودش هدفى را دنبال مي‌کند و هدف من نيز رسيدن به قله‌هاى موفقيت و بازى در تيم‌هاى ليگ برترى و اعتلاى نام خوى و ورزش منطقه است. * مشوق شما براي انتخاب فوتبال چه کسي بود؟ پدرم که کمک قابل توجهي به من کرد، علاوه بر وي، هادي فرج‌زاده پسر دايي‌ام و مهدي بوداقي در تهران نقش بسيار مهمي در ايجاد علاقه من داشتند. * فکر مي‌کنيد در پايان ليگ تيمتان در چه رده‌اي قرار گيرد و آيا تا کنون بازيکني از خوي توانسته در ليگ دسته 2 کشور بازي کند؟ تيم ما خوب بسته شده و همه بچه‌ها خوب بازي مي‌کنند و در ليگ‌هاي دسته 1 و برتر بازي کرده‌اند، من اميدوارم تيم ما بتواند به مرحله بعدي صعود کند. *چه راهکاري براي هم استاني‌هاي خود داريد تا در عرصه کشور استعدادهاي خود را نشان دهند؟ دو راهکار وجود دارد، يکى داشتن تيم فوتبال در ليگ‌هاى مختلف کشور، دوم استفاده از مربيان کاردان و آشنا به علم روز فوتبال است. بيشترين خلاء در عرصه فوتبال کمبود مربيان به روز و آشنا به فوتبال مدرن دنياست، ما در شهرستان‌ها فوتبال را در حد معمول ياد مي‌گيريم، اما وقتى در شهرى مثل تهران با مربيان مطرح و فنى فوتبال بازي مي‍‌کنيم آن وقت مي‌فهمم که سطح فوتبال شهرستان با تهران و ساير مراکز فوتبال خيز کشور چقدر فاصله دارد که اصلا قابل قياس نيست. نگاه از تلوزيون با حضور در تمرينات و مسابقات فوتبال خيلى متفاوت هست. و اما حرف آخر... اگر حمايت‌هاى بى دريغ خانواده‌ام نبود يقينا من در ورزش کشور هيچ جايگاهى نداشتم و بر اين باورم لطف خداوند متعال در حمايت‌هاى بى دريغ والدينم متجلى شد و از همين جا دست پدر و مادرم رو با افتخار مى‌بوسم و به بودشان وً حمايت‌هاشان مى‌بالم.
حضور جوانان شهرستاني به ويژه شهرستان‌هاي محروم که عموما در مناطق مرزي قرار دارند، بارقه اميدي در دل ساير جوانان اين مرز و بوم براي فعاليت هر چه بيشتر در فعاليت‌هاي ورزشي و اجتماعي ايجاد مي‌کند.