در زيرِ پوست اردبيل چه مي‌گذرد

سرويس اجتماعي:سناريوي حداقل مزد کارگران در زير پوست اردبيل کمي متفاوت‌تر از ساير مناطق در جريان است؛ فارغ از معدود کارگران شاغل در اندک کارخانه‌هاي بزرگ و متوسط اين استان که براساس نظام دستمزدها حقوق مي گيرند و صرف نظر از پرداخت نشدن گاه گدار حقوق اين عده، اما حقوق مکفي عده اي نه از روي تخصص، مهارت و تجربه که جور ديگري تعيين مي‌شود.

سرويس اجتماعي:سناريوي حداقل مزد کارگران در زير پوست اردبيل کمي متفاوت‌تر از ساير مناطق در جريان است؛ فارغ از معدود کارگران شاغل در اندک کارخانه‌هاي بزرگ و متوسط اين استان که براساس نظام دستمزدها حقوق مي گيرند و صرف نظر از پرداخت نشدن گاه گدار حقوق اين عده، اما حقوق مکفي عده اي نه از روي تخصص، مهارت و تجربه که جور ديگري تعيين مي‌شود.
 ناعادلانه بودن نظام دستمزدها مسئله اي است که هيچ وقت پاياني بر آن متصور نيست، مسئله اي که به نظر مي رسد بروز آن در متن جامعه بيشتر از آن چيزي است که در حال حاضر ملموس است، تاسف‌بارتر اينکه اين ناعدالتي دستمزدي در مناطق عقب‌مانده از قافله توسعه و بويژه در بين زنان، دختران جوان و پسران نوجوان جوياي کار حکايتي غم انگيز‌تر دارد. سناريوي حداقل مزد کارگران در زير پوست اردبيل کمي متفاوت‌تر از ساير مناطق در جريان است؛ فارغ از معدود کارگران شاغل در اندک کارخانه‌هاي بزرگ و متوسط اين استان که براساس نظام دستمزدها حقوق مي گيرند و صرف نظر از پرداخت نشدن گاه گدار حقوق اين عده، اما حقوق مکفي عده اي نه از روي تخصص، مهارت و تجربه که جور ديگري تعيين مي‌شود.
"حقوق مکفي" آگهي‌هاي به در و ديوار شهر چسبانده شده شهر اردبيل که مرکز يک استان يک ميليون نفري است گرچه در متن آگهي مبلغي بالاتر است اما از 150 يا 200 هزار تومان شروع و بعد از چند سال سابقه در 400 هزار تومان ثابت مي‌ماند؛ دستمزدي که کمي بيشتر از کرايه اياب و ذهاب اين عده است .اما تفاوت پرداخت دستمزدهاي ناچيز در استان اردبيل، دلايل متعددي دارد؛ دلايلي که خود چند وجهي‌اند.سارا دختر جواني که در پيشخوان خدمات دولت و خصوصي در خياباني پر جمعيت دو سالي است مشغول به کار و بيشترين حقوق دريافتي اش 300 هزار تومان است، مي‎گويد: در ميان موج عظيم بيکاران، يافتن اين شغل هم خود شانس بزرگي است و بهتر از زانوي غم بغل کردن در خانه آنهم بعد از 4 سال تحصيل در دانشگاه است.مونا هم که در يک خياطي وسط کار است مبلغ حقوق هفتگي اش را 50 هزار تومان بيان مي‌کند و مي‌گويد: خدا کند امسال سفارش بيشتري بگيريم تا مجبور به تعطيلي اجباري کارمان نشويم که حداقل همين مبلغ اندک درآمد را هم داشته باشيم.مونا مي گويد صاحب کارش انسان با انصافي است و اين از بدي روزگار است که خيلي ها اين روزها برندپوش شده‌اند و توليدي ها نيمه تعطيل است.سيامک هم که وقت کمي از اتمام دوره کارشناسي‎اش در دانشگاه نگذشته مي‌گويد: در اولين ماه از کارم در يک کارخانه بسته‌بندي 400هزارتومان گرفتم اما صاحبکارم مي‌گويد با سابقه کار حقوق‌ات افزايش مي يابد.
اين جوان تحصيلکرده مي‌گويد: شايد يک دليل براي دستمزدهاي حداقلي کارگراني مثل ما که مشمول بيمه هم نيستيم اين باشد که درآمد هاي واحدهاي توليدي استان ما زياد نيست و دخل و خرجشان با هم نمي‌خواند و در عين حال هم کارفرماها بيشتر از اين توان مالي ندارند. سناريوي دستمزد حداقلي اين روزها در حالي در استان اردبيل همچنان در زير پوست شهر جريان دارد که بر اساس آمارها، بيش از 61 هزار بيکار در اردبيل  همچنان چشم انتظار يافتن شغل هستند و بر اساس آخرين اعلام مرکز آمار کشور نرخ تورم در اردبيل دو رقمي و از 11/3 در سال 93 به 12/8 در سال 94 رسيده است .
با اين اوصاف بايد منتظر ماند و ديد که در سال "اقتصادمقاومتي، اقدام و عمل" آيا کاري شاخص براي کاهش جمعيت 61 هزار نفري بيکاران اردبيل انجام مي شود يا همين حقوق اندک کارگران فاقد بيمه هم از دست خواهد رفت.

منبع :