زناني در لباس مردان//

گروه گزارش: در سطح جامعه زناني در لباس مردان مي بيني که وارد چرخه کار شده و براي موفقيت خود و خانواده شان شبانه روز تلاش مي‌کنند و براي فرزندانشان هم مادر هستند و هم پدر.

وارد هر سينما، رستوران و يا کافه‌‌‌‌‌‌اي که مي‌‌‌شوي، زنان و مردان و دختران و پسراني را مي‌‌‌بيني که براي يک وعده غذا خوردن و يا براي چند دقيقه صحبت کردن زمان و همچنين تن خود را به ارزاني در اختيار نامحرمان گذاشته و بهتر از خانواده و همسران خود احساسات و عواطف خود را براي آن‌‌‌ها بيان مي‌‌کنند و حرف‌‌هاي دلشان را بدون دغدغه با يکديگر در ميان مي‌‌گذارند.
اما در اين ميان زنان و دختراني را مي‌‌‌بيني که پا به پاي مردان و پسران در سخت‌‌‌‌‌ترين شرايط بغرنج کار و تلاش مي‌‌‌کنند تا به عنوان سرپرست خانواده و يا به عنوان کمک خرج خانواده وارد چرخه کار شوند، زناني که در کارخانه‌‌ها پا به پاي مردان 12 ساعت و يا حتي بيشتر نيز کار مي‌‌‌کنند و با خستگي جسم و روح خود روزي حلال را سر سفره خود خانواده‌‌‌شان مي‌‌‌برند و به هيچ عنوان تن خود را در اختيار مردان نامحرم قرار نمي‌‌دهند، زنان و دختراني که در لباس مردان ظاهر مي‌‌‌شوند و با تحمل سختي‌‌‌هاي طاقت فرسا براي نگه داشتن آبرو و پاکدامني خود مي‌‌‌جنگند.
زنان و دختراني که حتي يک بار نيز وارد پاساژها و دکان‌‌هاي فروش لوزام آرايشي قدم نگذاشته‌‌‌اند و مردانه با پا به ميدان عمل گذاشتن پا به روي احساسات و عواطف دخترانه و زنانه خود گذاشته و براي به دست آوردن نان حلال جان خود را فدا مي‌‌‌کنند.
زنان و دختران کارگري که حتي در روز يک بار هم به آيينه نگاه نمي‌‌‌کنند و به سادگي زيبايي و پاکدامني خود را حفظ مي‌‌نمايند و شايد اين زيبايي در نظر ديگران چندان خوشايند نباشد، اما آنها با بي‌‌توجهي خود به نگاه ديگران تلاش خود را براي موفقيت به کار گيرند.
برخي از زناني که همسران و يا دختراني که پدران خود را از دست داده‌‌اند و حتي زنان و دختران خانواده‌‌دار فشار زندگي را نصف کرده و هرگز براي تامين مخارج زندگي روي همسر يا پدران خود فشار نمي‌‌آورند و زندگي مستحکمي را براي خود و خانواده شان فراهم مي‌‌کنند و هرگز از کار کردن خسته نمي‌‌شوند و اگر هم روزي جسمشان خسته شود با وجدان راحت و روح آرام با ديدن موفقيت خانواده و فرزندانشان خستگي آنها ناخودآگاه به در مي‌‌شود.
در حال حاضر برخي از بانوان با وجود اينکه همسران معتادي دارند، اما باز هم اميد خود را براي ادامه زندگي از دست نمي‌‌‌دهند و با جهد و تلاش کار کرده و همسران خود را از دام اعتياد خلاص مي‌‌کنند و مثل پرستار بر بالين بيماران خود نشسته تا آنها را از آلودگي پاک کنند و نيمه گمشده شان را به زندگي عادي خود بازگردانند.  اين زنان فداکار مانند ديگر زنان سست اراده اقدام به طلاق و يا ترک بيمار خود نمي‌‌کنند و همچون شمعي با سوختن و ساختن خواستار ادامه زندگي عاشقانه و با نشاط هستند و با خسته کردن تن خود ديگر اعضاي خانواده خود را در آرامش قرار مي‌‌دهند و خود نيز از اين امر خوشحال مي‌‌شوند.
در طول تمام تاريخ آمار زنان کارآفرين و تلاشگر کم نبوده و آغوش جامعه کنوني ما نيز از وجود چنين زنان و دختراني خالي نيست، زناني که با زير پا گذاشتن لذت‌‌هاي نفساني و قلبي خود، شادي ديگران به خصوص خانواده شان را بهترين لذت دنيا تلقي کرده و همواره خود را قرباني به شکوفا رساندن استعدادهاي فرزندان خود مي‌‌کنند. موهاي مادراني که براي زندگي بخشيدن به همسر و فرزندان سفيد مي‌‌شوند و هيچ رنگ آرايشي نمي‌‌تواند سفيدي برف سرد روزگار و دردهاي چندين ساله را از روي موهاي شان بپوشاند و بغض چندين ساله مردانگي را در گلوي آن زنان فداکار بشکند زناني که برف آسمان سرد دنيا بر روي موهاي آن‌ها باريده و با هيچ چيزي ديگر آن موها سياه نمي شوند، موهاي سياهي که براي روشني بخشيدن به دنياي سياه ديگران، سفيد شده‌‌اند.
آري در جامه ما زنان و دختران آبروداري هم هستند که شايد در طول عمر خود بيشتر از چند بار هم در آيينه خود را نگريسته و زماني چشم خود را باز کرده و شاهد ده ها چروک در چهره خودشان مقابل آيينه شده‌‌اند، زناني که با جان و دل کار کردند و عمري خود را به دست باد روزگار سپردند، عمري که ديگر براي هيچ کسي بازگشتي نداشته و هرگز تکرار نمي‌‌شود، اما زنان و دختران شيردلي با هزينه کردن از عمر و گذشت از لذت هاي زودگذر نفساني به حيات فرزندان و همسران خود جاني دوباره بخشيدند تا بتوانند سهم کوچکي در حفظ هويت و منزلت خود در جامعه داشته باشند.
به گزارش عصرآذربايجان به نقل از آناج، هر چند که تلاش اين زنان در جامعه شان به چشم هيچ کسي نيايد و شايد برخي‌‌ها از کنار اين ماجراها به آساني بگذرند، اما اين قشر زنان و دختران با آسودگي وجدان خود با اميد دوچندان زندگي کرده و با کوله باري از غم و اندوه و حسرت از اين دنيا مي‌‌روند، زنان بزرگي که هرگز نامشان در تاريخ نوشته و ثبت نمي شود  اما با رفتن خود فرزندان شايسته و صالحي را به جامعه تحويل مي‌‌دهند که آنها با ثبت خود در دل تاريخ قلب مادران و روح آنها را تا ابد شاد نگه مي دارند، مادران بزرگي که با گمنامي و سينه‌‌اي آکنده از درد در گوشه‌‌اي از قبرستان‌‌ها دفن مي‌‌شوند.

منبع :