شايد يکي از دلايل اين امر، کم‌سابقه بودن موضوع نقد در چهارچوب‌هاي دانشگاهي و علمي باشد. هرچند مي‌توان در کنار اين موضوع، گزينه‌هاي ديگري نيز مطرح کرد؛ گزينه‌هايي چون تأثير روابط اجتماعي در ايران بر نقد منصفانه، نقدپذير نبودن ما ايراني‌ها، آشنايي کم دانشجويان با مباني فلسفي و نظريات ادبي و ... .

در کنار همه اين مسائل يک نکته مهم ديگر نيز مطرح است: با وجود تلاش‌هايي که در سال‌هاي گذشته انجام شده، به نظر مي‌رسد که جريان نقد ادبي کشور بيشتر نگاه به نظريات ادبيات غرب دارد و ما هنوز دستمان از داشتن نقد ادبي بومي تهي است. از اين جهت مي‌توان مدعي شد که ادبيات در دانشگاه‌ها اگرچه تلاش دارد تا پوياتر از گذشته حرکت کند، اما گرفتار آزمون و خطا در اين وادي است. مهيار علوي مقدم، استاديار دانشگاه و پژوهشگر، در کتاب جديد خود با عنوان «مطالعات ادبي هرمنوتيک متن‌شناختي» به اين موضوع پرداخته است که چرا ادبيات دانشگاهي ناتوان و کم‌بنيه به کار خود ادامه مي‌دهد. از منظر علوي مقدم، يکي از اصلي‌ترين عوامل پديدار شدن اين جريان، ناآشنايي دانشگاهيان، اعم از اساتيد و دانشجويان با مباحث نقد ادبي و مباني فلسفي است. »مطالعات ادبي هرمنوتيک متن‌شناختي« را انتشارات سخن به تازگي منتشر کرده است. در معرفي اين اثر آمده است: در ميان تمام کندو کاوها در ضعف و ناتواني ادبيات دانشگاهي، شايد بنيادي‌‌ترين عامل اين نابساماني را بتوان دور ماندن ادبيات از انديشه‌هاي علمي، نظري و فلسفي معاصر و بي‌اعتنايي اهل ادب و فرهيختگان دانشور با مباحث نقد و تحليل آثار ادبي و مباني فلسفي ادبيات، دانست. ناگفته پيداست که نقد و تحليل علمي، منسجم، ژرف و امروزينه اثر ادبي، بدون بهره‌مندي از مباحث نظري ادبيات و عدم توجه به نظام فکري مشخص و ديدگاه‌ علمي منسجم،‌ چندان ره به جايي نمي‌برد. آشنايي آنان که در حوزه ادبيات درون دانشگاهي جاي مي‌گيرند با مباحث علمي، نظري و فلسفي، به ويژه رويکردهايي که در دهه‌هاي پاياني سده بيستم و سال‌هاي نخستين سده بيست و يکم به سخن مشترک دانايي انسان در درک و فهم دانش‌هاي گوناگون بشري تبديل شده است، موجب مي‌شود پژوهش‌هاي ادبي در اين حوزه، از عقلانيت،‌ معيارپذيري و فراگيري بيشتري بهره‌مند شود. از ميان اين رويکردها، هرمنوتيک، جايگاهي در خور توجه دارد. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از تسنيم، اين نوشتار در پي چاره‌نگري همه‌جانبه ضعف و ناتواني ادبيات دانشگاهي که به آن اشاره‌اي شد نيست و مي‌توان آن را به مثابه گامي مقدماتي و چه بسا نه چندان استوار در اين پهنه به شمار آورد.