زخم‌هايي که پس از 33 سال مداوا نمي‌شود
سردشت نخستين قرباني سلاح شيميايي در جهان
1399/04/08
گروه گزارش: هفتم تيرماه سال 66 زماني که جنگ تحميلي ايران و عراق در اوج خود بود شهرستان مرزي سردشت مورد حمله شيميايي رژيم بعث عراق قرار گرفت و فاجعه انساني بزرگي بعد از جنگ جهاني اول و تصويب کنوانسيون‌هاي منع سلاح‌هاي شيميايي در اين شهر به وقوع پيوست.
گروه گزارش: هفتم تيرماه سال 66 زماني که جنگ تحميلي ايران و عراق در اوج خود بود شهرستان مرزي سردشت مورد حمله شيميايي رژيم بعث عراق قرار گرفت و فاجعه انساني بزرگي بعد از جنگ جهاني اول و تصويب کنوانسيون‌هاي منع سلاح‌هاي شيميايي در اين شهر به وقوع پيوست.
در اين جنايت بشري 109 نفر از مردم 12 هزار نفري سردشت بلافاصله جان باخته و نزديک 10 هزار نفر مصدوم شدند، هر چند از اين فاجعه انساني بيش از 33 سال مي‌گذرد اما به دليل استفاده از نوع گازهاي شيميايي خاص به خصوص خردل هنوز اهالي اين شهر مرزي با عواقب آن دست و پنجه نرم مي‌کنند.تاول‌هاي چرکي، سرفه‌هاي خشک و زخم‌هاي کهنه‌اي که هر روز سرباز مي‌زد نزديک چهار دهه است مردم محروم و مرزنشين اين شهرستان را تحت تأثير قرار مي‌دهد زخم‌هايي که بي توجهي و غفلت رسيدگي مسئولان درد مضاعف و بغض کهنه‌اي بر دل اهالي نخستين شهر شيميايي جهان شده است.اينجا تاريخ و زمان در هفتم تيرماه سال 66 متوقف شده و خنده و شادي مردم اين سرزمين پشت همان روز تلخ جامانده است، تيرماه براي مردم سردشت ماه تلخ تاول‌هاي چرکي و سرفه‌هاي خشک و زخم‌هاي کهنه‌اي است که خيال ندارد به اين زودي ها از شهر رخت بندد.فاجعه انساني سردشت امسال در حالي چهارمين دهه خود را طي مي‌کند که بسياري از ابعاد دلخراش آن هنوز مشخص نشده است، بر اساس اعلام کارشناسان خردل ماندگاري 100 تا 180 سال ر دارد که بر اساس اين ادعا تمام مردم سردشت آلوده به اين گازها هستند و تا سه نسل ديگر هم در اين شهر، امکان آلودگي وجود دارد، کودکان ناقصي از پدران و مادران مصدوم متولد مي‌شوند و حتي گفته مي‌شود که وزارت بهداشت اعلام کرده است از ساکنان اين شهر خون اهدايي دريافت نشود.
8000 نفر در سردشت مدعي جانباز شيميايي هستند
اما نگاهي به آمار و ارقام ذکر شده از تعداد جانبازان شيميايي که هزار و 600 نفر است در مقايسه با هشت هزار مدعي جانبازي، نبود امکانات درماني، غفلت تاريخي از عمق اين جنايت بشري و بي توجهي مسئولان در طول 33 سال به کمترين نيازها و مشکلات و سکوت مجامع بين المللي در برابر اين فاجعه انساني قابل پذيرش نيست.ما تاکنون موفق به اثبات ادعاي خود نشدند متأسفانه با گذشت 33 سال از عمق اين فاجعه انساني آمار دقيقي از تعداد مصدومان شيميايي سردشت وجود ندارد، هنوز هشت هزار نفر مدعي جانبازي شيميايي در اين جنايت بشري هستند اما تاکنون موفق به اثبات ادعاي خود نشدند، پزشکاني که در آن سال از سردشت بازديد کرده و شهروندان را معاينه کردند، تعداد مصدومان را بالغ بر هشت هزار نفر اعلام کردند که اين آمار به وسيله مقامات رسمي آن زمان هم تأييد شد.سند ديگر اينکه در زمان بازديد سرهنگ "علو پانين" که از کارشناسان تسليحات شيميايي سازمان ملل بود، در سردشت پس از بازرسي‌هايش تعداد هشت هزار و 600 نفر را به عنوان قرباني اين حادثه تأييد کرد و اين آمار را در اختيار سازمان ملل قرار داد اما اين اسناد کمکي به اثبات ادعاي مردم اين شهر نکرده است.رحيم واحدي عضو هيئت رئيسه انجمن مصدومان شيميايي سردشت اين زمينه معتقد است، در سردشت از گاز اعصاب و خردل استفاده شد در حالي که در حلبچه از گاز سيانور، گاز خردل هميشه در محيط و بدن مصدوم باقي مي‌ماند، موردي سراغ نداريم که مصدومين شيميايي با گاز خردل، بهبود يافته باشند، عوارض اين گاز عفونت ريوي، پوست و چشم است، چشم التهاب پيدا مي‌کند و کم سو مي‌شود، پوست خارش مي‌گيرد و ريه نيز آسيب ديده و موجب تنگي نفس مي‌شود، اين فاجعه‌اي است که در سردشت اتفاق افتاده است، در حلبچه با توجه به اينکه گاز سيانور استفاده شد، تعداد تلفات زياد است ولي آثار اين گاز آني است و باقي نمي‌ماند، از اين جهت است که عمق فاجعه سردشت بيشتر از حلبچه است.
گلايه و مشکلاتي که هر سال تکرار مي‌شوند
هر چند تاکنون هشت هزار مدعي و بسياري از مردم اين ديار موفق به اثبات ادعاي جانبازي نشده‌اند اما مشکلات و دردهاي جانبازان شيميايي که به تأييد رسمي رسيده و هم اکنون پرونده پزشکي دارند نيز تمامي ندارد و هر سال نزديک تيرماه اين مسائل تکرار مي‌شود و بدون راه حل باقي مي‌ماند.کمبود دارو، نبود مراکز درماني ويژه، مسائل و مشکلات درماني و کميسيون‌هاي پزشکي، محروميت و فراهم نبودن زيرساخت‌هاي توسعه به خصوص در بخش عمران همچنان يکي از مطالبات جدي مردم سردشت باقي مانده است، همچنين بسياري از وعده‌هاي دولت براي رفع اين مشکلات و اقدام عملي در حوزه‌هاي مختلف ديگر هنوز در اين شهرستان مرزي رنگ واقعيت به خود نگرفته است.بيمارستان تخصصي، مرکز تحقيقات ويژه شيميايي، نبود پزشکان متخصص، کمبود داروهاي ويژه مصدومان شيميايي، فراهم نبودن زيرساخت‌هاي اوليه از جمله کوچه و خيابان‌هاي خاکي، مشکل ريزگردها، نبود امکانات تفريحي، نبود فضاي سبز مناسب هنوز با گذشت 33 سال مهمترين مطالبات و خواسته‌هاي مردمي است که در راه صيانت از مرزها سنگ تمام گذاشته و با تقديم صدها شهيد لحظه‌اي در دفاع از مرزهاي ايران اسلامي از پاي ننشسته و نمي‌نشينند.
عمران نيک دوست جانباز 70 درصد از کمبود امکانات درماني و دارويي با گذشت نزديک چهار دهه در اين شهرستان گلايه مند است و مي‌گويد، به دليل نداشتن امکانات و تجهيزات کافي در شهرستان هستند هنوز جانبازان و بيماراني که براي مداوا مجبور به سفر به شهرهاي بزرگ‌تر و تهران هستند.وي با بيان اينکه جانبازان شيميايي نيازمند مراقبت و درمان شبانه روزي هستند مي‌افزايد، بسياري از امکانات و تجهيزات درماني در اين شهرستان پاره وقت است و مصدومان به ويژه جانبازان با درصد بالا براي مداوا رنج سفر به شهرهاي بزرگ‌تر را با مسائل و مشکلات خاص خود به جان مي خرند که اين موضوع درد مضاعفي بر آلام آنهاست.نيک دوست با تاکيد بر اينکه مراکز درماني و داروخانه‌هاي مجهز بايد به دليل شرايط خاص جانبازان شيميايي در دسترس آنها باشد ادامه مي‌دهد، در کنار نداشتن اين تجهيزات در سردشت مشکلات مالي ناشي از درمان در شهرهاي بزرگ‌تر يکي از مهمترين مسائل پيش روي جانبازان و مصدومان شيميايي است.حسين خدريان يکي ديگر از اهالي شهرستان مرزي سردشت که جانباز 50 درصدي است از کمبود امکانات و تجهيزات پزشکي، نحوه تعيين درصد جانبازي در کميسيون پزشکي در بنياد شهيد و امور ايثارگران به شدت گله دارد و معتقد است مظلوميت سردشت اثبات شده اما هنوز در کشور اراده‌اي براي حل مشکلات و نيز آمار جانبازان و درصد مصدوميت اين شهر مظلوم وجود ندارد.
داروهاي جانبازان شيميايي کمياب شده است
وي مي‌گويد، تنها کلينيک درماني شهر هميشه نيمه تعطيل است، پزشک متخصص نداريم و براي هر مشکل درماني بايد مشکلات سفر به تهران و شهرهاي بزرگ را هم تحمل کنيم، بعد از 33 سال از مسئولان اين سوال را دارم جان مردم سردشت ارزش احداث يک بيمارستان تخصصي با پزشکان متخصص را ندارد.خدريان از کمبود شديد داروهاي مورد نياز جانبازان شيميايي سردشت طي سال‌هاي اخير به خصوص امسال گلايه دارد و مي‌افزايد، وضعيت ما به گونه‌اي است با دارو امکان ادامه زندگي را داريم، کمبود دارو براي ما خيلي سخت و طاقت فرسا است و بعد از اين همه سال لااقل مسئولان مشکل کمبود دارو و بهداشت را در شهر حل کنند، الان براي تهيه ماسک که نياز ضروري جانبازان و مردم شهر است با مشکل جدي روبه رو هستيم.
امسال به دليل ويروس کرونا مراسم سالگرد بمباران شيميايي سردشت برگزار نمي‌شود
رئيس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شيميايي سردشت در خصوص آخرين وضعيت مصدومان و جانبازان شيميايي سردشت گفت: امسال هم مسائل و مشکلات مصدومان شيميايي سردشت با سال‌هاي گذشته هيچ تغيير و تفاوتي ندارد همچنان مردم اين شهر با کمبود امکانات درماني، پزشکي، نبود و کمبود پزشک متخصص، نبود داروهاي مورد نياز مصدومان شيميايي دست و پنجه نرم مي‌کنند.صالح عزيزپور اقدام مسائل و مشکلات زيرساختي به خصوص در بخش عمراني، امکانات تفريحي و رفاهي به همراه محروميت‌هاي ناشي از مرز نشيني را از ديگر مشکلات پيش روي مردم سردشت برشمرد و افزود: امسال شيوع ويروس کرونا به همراه کمبود برخي امکانات دارويي و نيز نياز شديد مردم اين شهر به ماسک ويژه و تجهيزات بهداشتي درد مضاعفي بر زخم‌هاي اين مردم شده است.وي با تاکيد بر اينکه به دليل قرمز بودن وضعيت شيوع ويروس کرونا ماندن در منزل، رعايت فاصله گذاري اجتماعي و رعايت تمام موارد بهداشتي در اين شهرستان توصيه شده است گفت: در اين راستا امسال هيچ ويژه برنامه‌اي براي بزرگداشت سالروز هفتم تيرماه در شهرستان نداريم.بمباران شيميايي شهر مرزي سردشت فجيع‌ترين تهاجم شيميايي بود که آثار و مشکلات بسياري به وجود آورد و اين شهر اولين شهر قرباني جنگ افزارهاي شيميايي در جهان پس از بمباران هسته‌اي هيروشيما ناميده شد.در اين حادثه از شهر 12 هزار نفري سردشت طبق آمار رسمي هشت هزار و 25 نفر مصدوم شدند که اين آمار شامل مصدومان خفيف هم مي‌شد، کل آمار شهدا در فاجعه غيرانساني سردشت 130 نفر بود که 20 نفر آنان در سردشت همان دقايق نخستين شهيد شدند و بقيه نيز ظرف مدت هفت تا 30 روز به درجه رفيع شهادت نائل آمدند.هر چند بيش از سه دهه از اين فاجعه انساني مي‌گذرد، اما هنوز شهر سردشت بوي تاول و سرفه‌هاي خردل مي‌دهد و بي توجهي و کمبود برخي امکانات به خصوص در بخش درماني درد مضاعفي است بر زخم‌هاي مردم غيور و مرزي اين ديار که نيازمند نگاه ويژه مسئولان است.
منبع :