نمي توان از مخاطبي که ساز را نمي بيند انتظار داشت

گروه فرهنگي: يک هنرمند موسيقي با تاکيد بر لزوم تربيت مخاطب حرفه اي موسيقي، يکي از معضلات اين بخش را فقدان مخاطب عنوان مي_کند.

گروه فرهنگي: يک هنرمند موسيقي با تاکيد بر لزوم تربيت مخاطب حرفه اي موسيقي، يکي از معضلات اين بخش را فقدان مخاطب عنوان مي_کند.
 او در اين زمينه توضيح مي دهد: نمي‌توان از مخاطبي که با موسيقي ايراني آشنا نمي‌شود، ساز را هيچ جا نمي‌بيند و اطلاعاتي از راه مدرسه يا رسانه ندارد يا نمي‌تواند روي هم چهار ساز ملي را نام ببرد انتظار داشت.
 اين به معناي ضعف مخاطب است و ضعف مخاطب نيز هزاران مخاطره براي موسيقي يک کشور ايجاد مي‌کند. آزاده اميري ـ نوازنده تار ـ هفته گذشته در سري اجراهاي آنلاين ماه و نوا به همت بنياد رودکي به روي صحنه رفت.
در همين راستا گفت وگويي با اين هنرمند در راستاي حال و هواي اجراهاي آنلاين، حمايت از هنرمندان موسيقي ايراني و انتظاراتي که هنرمندان موسيقي ايراني از مسئولان جهت حمايت از موسيقي دارند، داشته است.
او در ابتدا درباره اجراهاي آنلاين موسيقي بيان مي‌کند: پيش از اين با آغاز شيوع کرونا اجراهاي آنلايني در خارج از ايران داشتيم ولي کنسرت آنلايني که هفته گذشته به روي صحنه برديم نخستين اجراي آنلاين من در ايران بود. اين اجرا تجربه خوبي بود؛ از آنجايي که همه چيز خيلي منظم صورت گرفت و ما تا زمان کنسرت به عنوان مجريان کار نگراني هيچ چيزي همانند گرفتن مجوز را نداشتيم و اين کار برعهده مسوولان برگزارکننده بود. البته اين نکته که دست اندرکاران برگزاري کنسرت اهالي اهل فرهنگ بودند هم بي_تاثير نبود.
اين هنرمند ادامه مي‌دهد: هدف اصلي از برگزاري کنسرت‌هاي آنلاين تداوم موسيقي و برآورده کردن حس نياز شنونده به کنسرت است.
 ولي به طور کلي کنسرت‌هاي آنلاين فاصله زيادي تا اجراهاي حضوري دارند؛ زيرا تبادل انرژي و احساسي که در کنسرت‌ها بين نوازندگان و شنوندگان در حال گردش است، نيرو و انرژي را ايجاد مي‌کند که حال و هواي کنسرت را خيلي متفاوت مي سازد؛ البته مفهوم و هدف از برگزاري کنسرت نيز همين است، وگرنه اگر بنابر اجراي موسيقي باشد که در استوديو نيز صورت مي‌گيرد.
اميري با اشاره به مطالب بالا، آن را يکي از ضعف‌هاي کنسرت آنلاين مي‌شمارد و مي‌گويد: با اين حال اجراهاي آنلاين در اين شرايط نکته مثبتي به شمار مي‌روند؛ چون باعث تداوم حضور موسيقي مي‌شوند.
همچنين از اين نوازنده مي‌پرسيم که فضاي کرونا تا چه حد بر وضعيت اقتصادي هنرمنداني چون او اثر گذار بوده است؛ چون برخي از هنرمندان اين حوزه معتقد هستند به دليل اينکه پيش از اين هم از طريق کنسرت درآمد خاصي نداشته‌اند پس کرونا از اين لحاظ تفاوت چنداني براي آنها ايجاد نکرده است.
او اظهار مي‌کند: من معتقد هستم که کرونا چه به لحاظ برگزاري کنسرت و چه به لحاظ سفرهايي که مي‌توانستيم در داخل و يا خارج از کشور برنامه‌هايي را داشته باشيم به ما ضررهاي زيادي را وارد ساخته است و در عين حال ضررهاي بزرگي به آموزشگاه‌ها و تدريس وارد ساخته است.
 البته بايد در نظر داشت که همه گيري برگزاري کلاس‌هاي آنلاين موسيقي يکي از جنبه‌هاي مثبت اين دوران بود و پيش از شروع کرونا تنها براي هنرجوياني که خارج از کشور بودند برگزاري کلاس‌هاي آنلاين را داشتيم و در داخل ايران جداي متقاضياني که براي برگزاري کلاس‌هاي آنلاين به دليل نبود استاد موسيقي داشتيم، تلاش خاصي در اين عرصه صورت نگرفته بود.
با شيوع کرونا اين مشکلات براي آن دسته از هنرجوياني که به استاد مورد نظر خود دسترسي نداشتند، رفع شد و اکنون مي‌توانند با استاداني که مي‌خواهند کلاس داشته باشند. ولي نمي‌توان ضررهاي جبران ناپذيري که به آموزشگاه‌هاي موسيقي وارد شد را ناديده گرفت.
معتقدم کرونا چه از لحاظ آموزش موسيقي اجرايي و حتي اميدواري، شرايط دشواري را براي ما ايجاد کرد. ولي روزنه‌هاي کوچکي مانند کلاس‌ها و اجراهاي آنلاين مي‌توانند به ما اميد بدهند.
او تاکيد مي‌کند ‌که در همه جاي دنيا موسيقي‌هاي کلاسيک و بومي يک منطقه از طرف دولت حمايت مي‌شوند؛ چون اگر اينگونه نباشد از بين مي‌روند و معضلات بزرگي خواهند داشت‌.
در پايان از او درباره انتظاراتش از دولت براي حمايت از موسيقيدان‌ها سوال مي‌کنيم. مي‌گويد: انتظاراتي که وجود دارد، طولاني مدت است؛ زيرا اتفاقاتي که بايد در موسيقي رخ دهد زمينه‌اي و زيرساختي است. حمايت‌هايي که در تمام ممالک دنيا از موسيقيدان‌ها و کلا از بخش فرهنگي مي‌شود، مسئله‌اي نيست که به دوره‌اي خاص محدود شود؛ زيرا بخش خيلي مهمي است.
 زماني که يک هنرمند وارد عرصه موسيقي مي‌شود، براي تبديل شدن به يک استاد حرفه‌اي و به نتيجه رسيدن، زحمات زيادي کشيده شده است ولي بايد در نظر گرفت در اين راه چقدر از اين افراد با توجه به استعداد و سودي که مي‌توانند براي فرهنگ و موسيقي داشته باشند، حمايت شده است؟
او ادامه مي‌دهد: آموزش موسيقي بايد در مدارس به طور کلي پايه ريزي شود؛ يکي از معضلاتي که در بخش موسيقي داريم نداشتن مخاطب است. اينکه ما مخاطب نداريم به دليل ناآگاهي و فرهنگ سازي نکردن است.
 نمي‌توان از مخاطبي که با موسيقي ايراني آشنا نمي‌شود، ساز را هيچ جا نمي‌بيند و اطلاعاتي از راه مدرسه يا رسانه ندارد يا نمي‌تواند روي هم چهار ساز ملي را نام ببرد انتظار داشت.
اين به معناي ضعف مخاطب است و ضعف مخاطب نيز هزاران مخاطره براي موسيقي يک کشور ايجاد مي‌کند.
بايد برنامه ريزي صورت گيرد که بتوان شنونده حرفه‌اي ساخت. همچنين مسئله ديگر حمايت فرهنگي است، بچه‌هاي ما وقتي وارد هنرستان مي‌شوند بايد مبالغ عظيمي را پرداخت کنند گرچه که بايد از اينها حمايت شود.
 از طرفي براي هنرمندان موسيقي اين حمايت وجود داشته باشد که مبالغ اجاره سالن‌هاي کنسرت و تبليغات از طرف آنها پرداخت نشود چون در اين حوزه آنچنان درآمدي براي آنها وجود ندارد که سالن‌ها بخواهند هزينه‌هاي خود را از طريق آنها تامين کنند و اين کار تنها باعث ورشکستگي موسيقيدان‌هاي اين حوزه مي‌شود.

منبع :