اين روزها پنج هزار ناشنواي اردبيلي يعني 90 درصد ناشنوايان با مشکل نبود اشتغال و عدم حمايت پايدار روبه‌رو هستند و به نوعي صداي سکوت ناشنوايان را هيچ مسئولي نمي‌شنود که اين امر دغدغه ناشنوايان را به دنبال داشته چرا که ناشنوايان نيز همانند ديگر اقشار مختلف جامعه حق دارند از خدمات مختلف برخوردار شوند. متاسفانه ناشنوايان گاهي با بي‌مهري‌هاي زيادي روبه‌رو مي‌شوند که اين امر جاي تاسف دارد ناشنواياني که توانمندي‌هاي زيادي در بخش‌هاي مختلف دارند و اگر حمايت و زيرساخت‌هاي لازم فراهم شود بي‌شک بسياري از دغدغه‌هاي اين قشر دلسوز برطرف مي‌شود. انگشت‌ها روي هوا خطوط را ترسيم مي‌کنند تا يک کلمه درست شود و بعد کلمات کنار يکديگر جمله‌اي را مي‌سازد جمله‌اي نامرئي و ساکت که بزرگ‌ترين دردها را فرياد مي‌زند: "من بيکارم لطفا مشکل اشتغال مرا به عنوان يک شهروند در جامعه برطرف کنيد". مشکل اشتغال اين قشر از معلولان به دليل ناتواني در شنيدن فراموش شده در حالي که همين ناشنوايي مي‌تواند فرصتي باشد براي کار در کارگاه‌ها و واحدهاي توليدي پر سر و صدا اما اين امر همچنان مغفول واقع شده است. ناشنوايان آموخته‌اند که زبان اشاره تنها راه برقراري ارتباط آنان با جامعه است، جامعه‌اي که در آن بسياري با اين زبان بيگانه‌اند و هيچ يک از افرادي که در اجتماع حضور دارند نمي‌خواهند حتي براي لحظه‌اي با گوش‌هايشان سکوت ناشنوايان را بشنوند در حالي که يک ناشنوا تمام تلاشش علي‌رغم نداشتن قدرت شنوايي شنيدن حرف‌ها از طريق چشم، ايما و اشاره است. تا گوش‌هايت نشنوند نمي‌تواني درک کني دنياي سکوت يعني چه، دنيايي که ناچاري چشم‌هايت را به جاي گوش‌هايت تيزکني و با نگاه به لب‌ها و حرکات دست سخناني را که هرگز نمي‌شنوي متوجه شوي. و مي‌توان گفت راهاندازي انجمن خانواده ناشنوايان استان اردبيل به يک آرزوي دست نيافتني براي ناشنوايان تبديل شده است و وظيفه من و تو در برابر سکوت پر از تلاطم آنان چيست؟ دنياي ناشنوايان دنياي سکوت است چشم‌هايي که با آن هم بايد ديد و هم شنيد دستاني که بايد با آن هم کار کرد و هم حرف زد دنياي سکوتي که از رضايت نيست، شکايتي هم نيست، تقدير است و سرنوشت، سرنوشتي که شايد بتوان آن را نوعي ديگر نوشت. مي‌خواهم قدري صداي سکوت را بشنوم و خودم را حتي براي لحظه‌اي کوچک به جاي دخترکي بگذارم که در ايستگاه اتوبوس ايستاده بود و هرچه تلاش کرد مفهوم سخنش را با زبان اشاره بفهماند نتوانست، مي‌خواهم به آن پسرکي بينديشم که در آن سوي خيابان به دنبال پيدا کردن مسير خود بود و با فريادهاي خاموشش از رهگذران تقاضاي کمک داشت، مي‌خواهم سکوت يک ناشنوا را بشنوم. مدير عامل انجمن خانواده ناشنوايان استان اردبيل با بيان اين که براي راهاندازي انجمن از سوي مسئولان از جمله بهزيستي، شهرداري و شوراي شهر و خيرين استان اردبيل نيازمند حمايت همه‌جانبه هستيم، گفت: نزديک به يک سال است انتخابات اعضاي هيئت مديره انجمن براي ارائه خدمات و آموزش‌هاي لازم و بهتر به قشر ناشنوا انجام شده است اما تاکنون با توجه به پيگيري‌هاي متعدد، مساعدت مسئولان براي موافقت در واگذاري مکاني مناسب براي راهاندازي انجمن براي اسکان ناشنوايان در زمينه رسيدگي به مشکلات و کارهاي اداري و آموزشي موثر نبوده است. رابط ناشنوايان تاکيد کرد در اين زمينه ناشنوايان استان اردبيل نيازمند حمايت جدي خدابخش استاندار اردبيل هستند که همچون پدري دلسوز حامي ناشنوايان بوده و هست. سميه محمدعليزاده افزود: ناشنوايان آموخته‌اند که زبان اشاره تنها راه برقراري ارتباط با جامعه است، جامعه‌اي که در آن بسياري با اين زبان بيگانه‌اند و هيچ يک از افرادي که در اجتماع حضور دارند نمي‌خواهند حتي براي لحظه‌اي با گوش‌هايشان سکوت ناشنوايان را بشنوند. وي بيان کرد: مشکل ديگر ناشنوايان ارتباط با جامعه و برخورد اجتماع با ناشنوا است چرا که در حال حاضر مردم ارتباط و رابطه با يک ناشنوا را نم دانند و آموزش‌هاي لازم را در اين زمينه نديده‌اند و در حال حاضر بسياري از کارکنان بهزيستي با زبان اشاره بيگانه هستند. مدير عامل انجمن خانواده ناشنوايان استان اردبيل تصريح کرد: در اين ميان ناشنوايان قسمتي از جامعه هستند که امروز بسياري از آنها وارد دانشگاه شده‌اند و بعد از فارغ‌التحصيلي توقع شغل مناسب را دارند چرا که آنان نيز توانايي‌هاي بسياري دارند و حق دارند مانند يک فرد سالم در جامعه زندگي و فعاليت داشته باشند. *قشر ناشنوايان مورد بي‌مهري قرار نگيرند خير اردبيلي با اشاره به اين که نبايد قشر ناشنوايان مورد بي‌مهري قرار بگيرند، بيان کرد: اگر حمايت همه‌جانبه‌اي از ناشنوايان داشته باشيم بي‌شک شاهد شکوفايي ظرفيت اين قشر توانمند خواهيم بود. مالک جعفرزاده مقدم با اشاره به اين که مسئولان استان بايد زمينه ايجاد اشتغال و راهاندازي انجمن ناشنوايان در اردبيل را فراهم کنند، افزود: ما نيز تمام تلاش خود را انجام مي‌دهيم تا بتوانيم با استفاده از ظرفيت خيران و مسئولان انجمن ناشنوايان در اردبيل راهاندازي کنيم. وي بيان کرد: قشر ناشنوايان توانسته‌اند در عرصه‌هاي مختلف ورزشي، علمي، فرهنگي و اجتماعي به دستاوردها و افتخارات زيادي دست يابند و تجربه نشان داده که اگر از اين قشر حمايت شود بي‌شک شاهد موفقيت‌هاي زيادي خواهيم بود. جعفرزاده مقدم راه‌انداري انجمن ناشنويان در اردبيل را ضروري دانست و تصريح کرد: اگر اين انجمن راهاندازي شود با گردهمايي ناشنوايان در کنار يگديگر مي‌توان علاوه بر ايجاد اشتغال در بحث‌هاي ديگر نيز موثر عمل کرد. وي از آمادگي کامل براي حمايت از ناشنوايان خبر داد و اظهار کرد: انتظار ما اين است که مسئولان مطالبات و دغدغه‌هاي قشر ناشنوايان را پيگيري کنند و به صورت عملي اقدامات تاثيرگذاري براي برطرف کردن دغدغه ناشنوايان انجام دهند. به گزارش عصرآذربايجان به نقل از تسنيم، به اميد روزي که تمامي سکوت ناشنوايان سرزمينم ايران به دستان شما مسئولان دلسوز و خيرين استانم ترجمه شود و حق برابري آنان در جامعه به معناي واقعي خود تجلي شود. به اميد آن روز.....
گروه اجتماعي: اين روزها 5000 ناشنواي اردبيلي با مشکل نبود اشتغال و عدم حمايت پايدار روبه‌رو هستند و هيچ مسئولي صداي سکوت ناشنوايان را نمي‌شنود.